ေႏွာင္းေမာင့္အိမ္ေရာက္တာနဲ႕အိမ္ေရွ႕မွာေမာင့္ဒယ္ဒီနဲ႕မာမီကေစာင့္ေနၾကတယ္။ေႏွာင္းကားေပၚကဆင္းတာနဲ႕ေမာင့္ေမေမကေနၿပီးေတာ့ေႏွာင္းကိုဖက္ကာ
"ေအာင္မေလးၾကည့္စမ္းငါတို႔သားငယ္ေႏွာင္းေလးကေခ်ာလိုက္တာကြယ္"
"ဟီးဟီးးးမာမီထက္ေတာ့မေခ်ာပါဘူးဗ်ာ"
တံခြန္သူ႕အေရွ႕မွာသူ႕မာမီ့ကိုခြၽဲေနတဲ့လူေၾကာင့္အျမင္ကကပ္လာသည္။
"မသိရင္သူ႕အေမက်ေနေရာ...ေစာက္ျမင္ကိုကပ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
ေႏွာင္းမာမီတို႔နဲ႕စကားေျပာေနတုန္းေမာင့္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ကားေပၚကအထုတ္ေတြခ်ေနၿပီးပါးစပ္ကေနလည္းပြစိပြစိေျပာေနေသာေၾကာင့္ေႏွာင္းေမာင့္အနားသြားကာ
"ေမာင္....ဘာေတြေျပာေနတာလဲ"
"လီးဘဲ...ခင္ဗ်ားအလုပ္လားးသြားအနားမလာနဲ႕"
"ကိုယ့္ေယာက်ာ္းကိုေျပာေနေမာင္.....ေမာင္အဲ့လိုေတြေျပာေနလည္းကိုယ္နဲ႕ညားမွာကညားမွာဘဲေမာင္ရဲ႕"
"ေတာက္.....သြားေတာ့ခင္ဗ်ားမ်က္ႏွာျမင္ရတာက်က္သေရကိုမရွိဘူး"
"ေအးပါ....ကိုယ္ညက်မွၾကက္သေရစားလိုက္မယ္ေနာ္.....ေမာင္ကကိုယ့္ကိုက်က္သေရမရွိဘူးေျပာေနလို႔ေလ"
"က်စ္.....ခင္ဗ်ားေဝးေဝးသြားစမ္းးး"
ေႏွာင္းသူ႕ေရွ႕ကမ်က္ႏွာေတြနီလာတဲ့အထိေဒါသထြက္ေနတဲ့ေမာင့္ေၾကာင့္ေျပာခ်င္တဲ့စကားကိုအျမန္ေျပာၿပီးအထဲဝင္ေျပးေတာ့သည္။
"အာဘြားးးးေနာ္ေမာင္"
ေႏွာင္းအထဲေရာက္တာနဲ႕မာမီကေနၿပီးေတာ့အနားေခၚကာ
"သားေႏွာင္းေလးမာမီနားလာထိုင္"
"ဟုတ္ကဲ့မာမီ"
ေဒၚသူဇာသူ႕ေဘးကသားေႏွာင္းကိုၾကည့္ၿပီး
"မာမီ့သားမက္ေလးကခ်စ္စရာေလးကြယ္...ပါးေဖာင္းေဖာင္းနဲ႕အသဲယားစရာေလး"
"ဟီးဟီးးးးးးသားပါးကေပါင္မုန႔္ျဖစ္ေနတာမာမီရဲ႕"
ဝတ္မႈံသူ႕ေရွ႕ကမာမီနဲ႕စကားေျပာေနတဲ့ကိုငယ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့တကယ္ကိုခ်စ္စရာႀကီး။ရီလိုက္တိုင္းေပၚလာတဲ့ပါးခ်ိဳင့္ေလးနဲ႕ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေၾကာင့္အသဲယားစရာျဖစ္ေနတယ္။မ်က္လုံးကဝိုင္းစက္ေနၿပီးႏွာခမ္းကလည္းပန္းေရာင္သန္းေနတယ္ေလ။ပါးေပၚကေသြးေၾကာေတြေတာင္ျမင္ေနရတဲ့အထိအသားကျဖဴအုေနေရာ...ကိုႀကီးနဲ႕က်ီးကန္းနဲ႕ဘဲဉျဖစ္ေနမွာ။ဟီးဟီးးက်ီးကန္းကိုႀကီးနဲ႕ဘဲဉကိုငယ္.....။
