တံခြန္companyမသြားျဖစ္တာတစ္ပတ္ရွိေနၿပီး။ေနာင္းဖြဲ႕ႀကိဳးနဲ႕ျပသနာတက္ၿပီးကတည္းမသြားျဖစ္ခဲ့တာ။ေႏွာင္းဖြဲ႕ႀကိဳးကိုျပသနာျဖစ္တဲ့ေန႕စၿပီးလုံးဝမေတြ႕ရေတာ့ဘူး။အဝတ္အစားေတြအကုန္ယူၿပီးေပ်ာက္သြားတာ။အမွန္တိုင္းဆိုတံခြန္ေပ်ာ္ရမွာေပါ့။သူကြာရွင္းခ်င္ေနတဲ့သူထြက္သြားလို႔ေလ။ဒါေပမဲ့တံခြန္မေပ်ာ္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။အိမ္ရဲ႕ေနရာတိုင္းမွာျမင္ေနရတဲ့သူ႕ပုံရိပ္ေတြကတံခြန္ကိုဒုကၡေပးေနတယ္။မနက္ေရာက္တာနဲ႕ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္တာနဲ႕အဝတ္ထုတ္ေပးထားၿပီး..ေအာက္မွာမနက္စာစားဖို႔ေစာင့္ေနမယ္ေနာ္ေမာင္လို႔ေျပာေနက်ျဖစ္တဲ့စကားေတြကိုတံခြန္လြမ္းေနမိသည္။
"ၾကည့္ရတာအတူေနတာမ်ားသြားလို႔ထင္တယ္"
တိတ္ဆိတ္ၿပီးမဲေမွာင္ေနတဲ့အခန္းေလးတစ္ခန္း၊ထိုအခန္းေလးထဲကေနၿပီးေတာ့ထြက္ေပၚလာတဲ့သံစဥ္ေတြေၾကာင့္အခန္းထဲမွာရွိေနတဲ့သူရဲ႕ခံစားခ်က္ကိုပိုၿပီးထင္သာေနေစတယ္။ထိုသံစဥ္ေတြနဲ႕တူဝမ္းနည္းစရာေကာင္းတဲ့သီခ်င္းေလးထြက္လာခဲ့သည္။
"မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးဒီရင္ဟာနာလြန္းၿပီး
လွည့္စားခံရတာမ်ားလြန္းလို႔ငါအ႐ူးတစ္ပိုင္းျဖစ္ေနၿပီး
မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး ဒီရင္အစုံၿပိဳလဲၿပီး
ငါ့ရင္ထဲမွာအသည္းကတစ္တစဆီထပ္ကြဲစရာမရွိၿပီ
ပိုင္ဆိုင္သမွ်ဒီအခ်စ္မ်ားအကုန္အစင္ငါေပးဆပ္မိတာ
ငါအမွားလားးဒီအခ်စ္ကမွားေနလား
အစြဲလမ္းႀကီးတဲ့အက်င့္ေတြသည္
ဒီတစ္ခါတကယ္မွားၿပီ
စြန႔္သြားရက္လည္းမနာက်ည္းနိုင္ပဲ
ရင္မွာေသရာပါသြားၿပီ
မ်က္စိမွိတ္လို႔ခ်စ္ေနမိဒါအကုန္မွားၿပီး
လွည့္စားေနမွန္းငါသိလ်က္ခ်စ္ေတာ့မွားၿပီး
မခ်စ္ခ်င္ေတာ့ၿပီ"
ထြက္လာတဲ့သီခ်င္းသံစဥ္ေတြကိုၾကားလိုက္ေတာ့ေႏွာင္းရီလိုက္မိသည္။ေမာင္...ငါလည္းဒီသီခ်င္းေလးအတိုင္းေမာင္းကိုမခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ငါနာက်င္ရလြန္းလို႔ပါေမာင္....ငါ့ဖက္ကေမာင့္ကိုဘယ္ေလာက္ဘဲဆြဲထားဆြဲထားေမာင္ကငါဆြဲထားတဲ့ႀကိဳးေလးအၿမဲျဖဳတ္ခ်ခဲ့တယ္။ေမာင္ျဖဳတ္ခ်လိဳက္တိုင္းလည္းေႏွာင္းဖြဲ႕ႀကိဳးဆိုတဲ့ငါကအရွက္မရွိျပန္ဆြဲခဲ့ျပန္တယ္။ဒါေပမဲ့ဒီတစ္ခါေတာ့ငါမဆြဲထားေတာ့ဘူးေမာင္။ဒီထက္ထက္ဆြဲရင္ငါေသဖို႔ဘဲရွိေတာ့တယ္။ေႏွာင္းဖြဲ႕ႀကိဳးဆိုတဲ့ငါကမာနေတြခဝါခ်ၿပီးေမာင့္ကိုခ်စ္ခဲ့တယ္...ဒါေပမဲ့ဒီတစ္ခါေတာ့ငါမခ်စ္ခ်င္ေတာ့ဘူးေမာင္......
