နှောင်းမနေ့ကမောင့်စာကိုဖတ်ပြီးတာနဲ့မရှိတဲ့သွေးတောင်တိုးလာလို့ဆေးတောင်သောက်လိုက်ရတယ်။ဘာတဲ့...ဂျိုးလေးကိုစိန်ကွတ်ပေးမယ်တဲ့...အောင်မလေးးအရင်ကကြိုးမဲ့တံခွန်ဘယ်ရောက်သွားလဲမသိ။မဟုတ်မှလွဲရောaccidentတစ်ခုခုများဖြစ်လို့ခေါင်းချောင်သွားတာလားမသိ။မဟုတ်ရင်ရူးသွားတာဘဲဖြစ်ရမယ်။ရူးတာမှမဟုတ်ရင်သရဲကပ်နေတာလားမသိ.....နောက်နေ့ကျရင်ပရိတ်ကြိုးတွေသွားပေးရမယ်။နှောင်းးတွေးနေတုန်းမှာဘဲ.....
ring.....ring......ring
"Hellရွှေဇင်ပြော"
"အခုငါတို့ဆီလာမှာလားး"
"အင်းးလာမယ်"
"အဲ့ဆို.....ပီဇာဝယ်ခဲ့ပေးနှောင်းး"
"အင်းးးးးး"
"အအေးလေးပါဝယ်ခဲ့.....အဲ့ဆိုဒါဘဲ"
"အင်းးး"
နှောင်းဖုန်းချပြီးတာနဲ့သွားဖို့ပြင်ရတော့တယ်။နှောင်း
ပီဇာဆိုင်ရောက်တာနဲ့ရွှေဇင်အတွက်ပီဇာမှာနေတုန်းမှာဘဲ.....ခေါ်သံကြားလို့ကြည့်လိုက်တော့ပန်းအိခင်ဖြစ်နေတယ်။
"နှောင်းဖွဲ့ကြိုးးးး"
"ဟုတ်ကဲ့ပြောပါဗျ"
"တို့နဲ့စကားပြောရအောင်"
"ဟင်းးးးးကိုယ်ကြည့်တာမင်းကဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့်အားနေတာဘဲ...အလုပ်ရောလုပ်ရဲ့လား"
"တို့ဘာသာဘာလုပ်လုပ်နှောင်းဖွဲ့ကြိုးနဲ့မဆိုင်ဘူးးး"
"ကိုယ်ပြောပြတာပါ"
"စကားပြောရအောင်"
"Okလေ"
နှောင်းလွတ်နေတဲ့ဝိုင်းတစ်ဝိုင်းမှာထိုင်ပြီးတာနဲ့
"ကယ်....ကိုယ့်ကိုဘာပြောစရာရှိလို့လဲ"
ပန်းအိသူ့ရှေ့ကနှောင်းဖွဲ့ကြိုးကိုကြည့်နေမိတယ်။ယောကျာ်းလေးဖြစ်ပေမဲ့မိန်းကလေးထက်တောင်လှနေတယ်။အဲ့တာနဲ့ဘဲတံခွန်ကိုမြူစွယ်ထားတာဖြစ်မှာပေါ့။
"တံခွန်နဲ့ကွာရှင်းပေးပါ"
"ကိုယ်ယောကျာ်းနဲ့ကွာရှင်းရှင်းမရှင်းရှင်းမင်းနဲ့ဆိုင်လို့လားးပန်းအိခင်"
