ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ကေႏွာင္းဖြဲ႕ႀကိဳး။မိဘေတြကေတာ့ငယ္စဥ္ကတည္းကဆုံးပါးသြားၿပီးျဖစ္လို႔မာမီရဲ႕ေဖေဖကဘဲေႏွာင္းကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးခဲ့တယ္။ေႏွာင္းဘဝမွာအခ်စ္ကိုလုံးဝအယုံၾကည္မရွိခဲ့ဘူး...ဒါေပမဲ့တစ္ေန႕ေတာ့ဖိုးဖိုးကဓာတ္ပုံတစ္ပုံေႏွာင္းကိုေပးၿပီးဒီပုံထဲကသူကသားငယ္ေလးလက္ထပ္ရမဲ့သူတဲ့ေလ။အခ်စ္ဆိုတာဘယ္ေတာ့မွမရွိလာေစရဘူးလို႔အၿမဲေျပာေနတဲ့ေႏွာင္းဖြဲ႕ႀကိဳးဆိုတဲ့ကိုယ္ကဓာတ္ပုံေလးတစ္ပုံေၾကာင့္အခ်စ္ကိုရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။ေႏွာင္းႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ရဲ႕နာမည္ကႀကိဳးမဲ့တံခြန္တဲ့။အဲ့ကတည္းကေႏွာင္းႏွလုံးသားပိုင္ရွင္ကိုေပးထားတဲ့နာမည္ေလးက'ေမာင္'တဲ့။ေမာင္လို႔တစ္ခါေခၚလိုက္တိုင္းအဆက္မပ်က္ခုန္လာတဲ့ႏွလုံးသားေလးေၾကာင့္
ေမာင့္ကိုေႏွာင္းဘယ္ေလာက္ခ်စ္မိသြားေၾကာင္းသက္ေသပင္။ေမာင့္အေၾကာင္းေတြစုံစမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ေႏွာင္းႏွလုံးသားနာက်င္ေစမဲ့အေၾကာင္းေလးရွာေတြ႕ခဲ့တယ္။အခ်စ္ဉီးတဲ့ေလ.....ေမာင္ကသူငယ္စဥ္ကခ်စ္ခဲ့တဲ့အခ်စ္ဉီးေလးကိုေစာင့္ေနတာတဲ့။ေႏွာင္းေမာင့္အခ်စ္ဉီးအေၾကာင္းသိၿပီးတာနဲ႕ေမာင့္ကိုစိတ္မခ်ေတာ့တာေၾကာင့္ဖိုးဖိုးကိုေမာင္နဲ႕လက္ထပ္ပြဲကိုအျမန္စီစဥ္ေပးဖို႔ပူဆာခဲ့တယ္။ဖိုးဖိုးကလည္းေႏွာင္းကိုအရမ္းခ်စ္ေတာ့ေႏွာင္းပူဆာတဲ့အတိုင္းလုပ္ေပးခဲ့တယ္။အဲ့ဒီလိုနဲ႕ေႏွာင္းကေမာင့္ဆီေရာက္လာခဲ့တယ္။ဒီကိုေရာက္ေတာ့လည္းေႏွာင္းေတြးထားတဲ့အတိုင္းေမာင္ကလက္ထပ္ပြဲကိုလက္မခံခဲ့ဘူး။ေမာင္လက္မခံလည္းေႏွာင္းလက္ထက္ပြဲကိုရေအာင္လုပ္ခဲ့တယ္။
ေမာင့္ဆႏၵနဲ႕ေမာင့္အခ်စ္တို႔မပါဝင္တဲ့လက္ထပ္ပြဲေလးတစ္ခုျဖစ္တည္လာခဲ့သည္။
တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့စကားဝိုင္းတစ္ခု....ထိုစကားဝိုင္းမွာေတာ့လူသုံးေယာက္ရွိေနခဲ့တယ္။ထိုလူသုံးေယာက္ကေတာ့ႀကိဳးမဲ့တံခြန္နဲ႕ေႏွာင္းဖြဲ႕ႀကိဳး...ေနာက္ဆုံးတစ္ေယာက္ကေတာ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကဒီေန႕ကစၿပီးသက္ဆိုင္ေၾကာင္းဆုံးျဖတ္ေပးမဲ့ေရွ႕ေနတစ္ေယာက္။သူတို႔သုံးေယာက္ရဲ႕အလယ္မွာေတာ့စာခ်ဳပ္ေလးတစ္ခု...တစ္နည္းအားျဖင့္ေႏွာင္းဖြဲ႕ႀကိဳးဆိုတဲ့သူကႀကိဳးမဲ့တံခြန္ရဲ႕သက္ဆိုင္သူျဖစ္သြားေစတဲ့လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေလးးး။ခနၾကာေတာ့ေရွ႕ေနရဲ႕သက္ျပင္းခ်သံနဲ႕အတူ
