Love isn't simple

Izaya, Shizuo i Kise

W szkole każdy mógł usłyszeć tylko ''Dzień sportu''. Każdy o tym gadał nie tylko nauczyciele. Może się wydawać, że to nic wielkiego, ale co roku do szkoły przyjeżdża jakiś znany sportowiec i wymyśla nam jakąś nową zabawę i jest jeszcze nagroda główna, która daje nam twa tygodnie bez pytania, sprawdzianów czy zadań domowych. Kazdy chciał ją mieć inaczej niż ja. Hinata była naprawdę podjarana tak samo jak Naruto i wszyscy, którzy należą do jakiegoś kółka sportowego. 

- To nie dla mnie - powiedziałam, zawiązując sznurówki. - Hinaty, wygraj za naszą klasę, dobrze?

- Oczywiście! - jeśli chodzi o sport to Hinata całkowicie zmienia swoje zachowanie. Staje się pewniejsza siebie, a ja bardziej nieśmiała. - Ale ciekawa jestem, kto w tym roku do nas przyjeżdża. W tamtym roku był to pan Elfman. 

- Może był silny i nie najgorzej wyglądał, ale miał już żonę. 

- Ale Naruto i Nats... Reszta chłopaków go lubiła! - teraz bała się wymówić nawet jego imię. Po ciągłych prośbach bym jej powiedziałam co się stało, w końcu się zgodziłam. Ulżyło mi, gdy jej się wygadałam, ale to całkowita prawda, że nasze rozmowy będą teraz ograniczone. 

- Nie musisz się tak zachowywać. Po prostu udawajmy, że nic nie zaszło pomiędzy mną, a Natsu, dobrze? 

- Jesteś pewna? - zranił mnie, ale bałam się o jego bezpieczeństwo. Hinata jak się dowiedziała o całej sytuacji, poszła do niego i mu lekko powiedziane ''trochę dokopała''. Następnego dnia po tym nie przyszedł do szkoły. - Jeśli przeszkadza ci jego obecność to, powiedz! Nie ważne, że jest przyjacielem Naruto, ja...

- Rozumiem - wybuchłam śmiechem. - Też cię kocham, a teraz nie gadajmy o nim bo zepsujemy se humor - zadzwonił dzwonek. - Zaczynają się zawody. 

Jedna klasa to jedna drużyna, ale były też takie zawody, gdzie dziewczyny walczyły przeciwko chłopakom. Z Hinatą, tak samo jak inne dziewczyny rozglądałyśmy się, kto w tym roku do nas przyjechał. Zazwyczaj był to mężczyzna, więc chłopaki się nawet nie wysilali. Na wielką scenę weszli nasi dyrektorzy. Mieliśmy ich dwóch i każdy z nich był tak samo ważny i lubiany.  

- Bez przemowy rozpoczynamy dzień sportu! - krzyknął ciemno włosy, wysoki mężczyzna. Był dobrze zbudowany i ubrany w czarny podkoszulek i spodnie. Jego oczy też były czarne, ale piękne jak noc. Uśmiechnął się do wszystkich, a dziewczyny na jego widok zaczęły piszczeć. Ja tak samo, a Hinata próbowała się powstrzymać, ale coś jej się nie udało. Nasz dyrektor, pan Izaya był po prosty piekielnie przystojny. 

- Powodzenia - powiedział bez entuzjazmu nasz drugi dyrektor. Chłopaki patrzyli na nich z wielką niechęcią, ale dziewczyny pożerały ich wzrokiem. Pan Shizuo był tak cholernie przystojny jak pan Izaya. Był blondynem o trochę dłuższych włosach. Miał zielone oczy i rzadko się uśmiechał, ale jak już to zrobił to musiał być pewny, że niejedna się w nim zakocha. Był ubrany w strój barmana co ciągnie ze sobą ciekawą historię, ale opowiem wam ją kiedy indziej. 

- Może jednak coś jeszcze powiem - teraz wszyscy się nadsłuchiwali, nawet chłopaki. Pan Izaya był znany z tego, że lubi się bawić w różne gry (dlatego mówił ciągle zabawa) i nie zawsze były one bezpieczne. Mogę wam tez obiecać, że nie były to gdy planszowe, chociaż w jego biurze jest plansza szachowa, na której są i szachy i warcaby. Nie wiem w co gra, ale często miesza nimi ludziom w życiu. I tak każda dziewczyna go kocha. - W tym roku ostatnią zabawą będzie coś, gdzie dziewczyny muszą zmierzyć się z chłopakami. Drużyna, która wygra będzie decydować, gdzie w tym roku pojedziemy na wycieczkę! 

To oznaczało wojnę! Wycieczki w naszej szkole nie są czymś normalnym. To coś, gdzie wszystko może się wydarzyć i tak zawsze jest. Nie będę wypominać ile rzeczy się zdarzyło na ostatniej wycieczce bo jest ich za dużo! W każdym razie, chłopaki nie mają bladego pojęcia w jakie miejsca powinno się jeździć na wycieczkę. Ostatnio namówili naszego wychowawcę na wycieczkę do lasu i przez to spędziliśmy trzy dni odcięci od cywilizacji (wycieczki w naszych szkołach trwają 5 dni, ale ubłagaliśmy pana by szybciej skończyć). 

- To zaczynamy grę?! - pan Izaya uśmiechnął się szyderczo, a my wiedząc w co nas wrobił i tak go kochałyśmy. 

- Zanim zaczniemy, przedstawię wam tegoroczną gwiazdę. Oto Ryota Kise! - zawołał pan Shizuo z obojętnym wyrazem twarzy.

Dziewczyny wpadły w szał, tak jak ja i Hinata. Totalnie przestała myśleć o Naruto i skupiła się tylko na naszym Bogu - Kise! Był najlepszym, najlepiej wyglądającym, posiadającym przepiękny uśmiech koszykarzem! Miał blond włosy i tego samego koloru oczy. Był wysoki, dobrze zbudowany i przystojny jak cholera! Uśmiechną się do nas lekko, wchodząc na scenę i już wiedziałyśmy, że się w nim zakochałyśmy. Nie jestem fanem sporu, ale i tak oglądam każdy jego mecz.

- Yo! - zawołał i lekko podniósł rękę. To wystarczyło by każda dziewczyna uświadomiła sobie, że to na niego czekała całe życie. - Pewnie myślicie, że ostatnia zabawa to będzie koszykówka, prawda? - zapytał nieśmiałe i znów złapał każdą dziewczynę za serce. - No macie rację - uśmiechnął się. - Zacznijmy, więc dzień sportu! - zawołałyśmy najgłośniej jak potrafimy, ale chłopaki nas zagłuszyli. Co im tak odbiło, że nagle słuchają się jakiegoś faceta? 

Tak więc rozpoczęliśmy dzień sportu, który wniósł do naszego życia więcej problemów.