tag,you're it | taegyu

2.6

...

Avcumun içindeki eli daha sıkı tutup gülümsedim. Yeonjun kafasını bana yaslamış televizyon izliyordu. O kendini kaptırmış gibi duruyordu ama ben sürekli kapıdan bize bir bakış atıp geri dönen annem yüzünden filmin bir dakikasına bile odaklanamamıştım. Sırayla ikimize de kısa bir süre bakıp, güvende olduğumuzdan veya olduğumdan emin olduğu anda geri gidiyordu.

"Yeonjun." Ne kadar onun kısa süreli keyfini bölmek istemesem de fısıltımı duyduğu anda gözlerini bana çevirdi "Taehyun dışarıda bekliyor. Birazdan çıkmam lazım."

Gözlerini benden çekip tekrar televizyona çevirdi "Çağır." dedi ama ne kadar sakin durmaya çalışsa da sesindeki telaşı fark etmiştim "Dışarısı güvenli değil."

"Emin misin?"

"Bugün burada kalsanız olmaz mı?" Kumandayı eline alıp televizyonu kapattıktan sonra kafasını omzumdan tamamen kaldırdı "Odana geçersiniz, muhatap bile olmam sizinle hem onun için de iyi olur şimdi o eve dönmek isteyeceğini sanmıyorum."

Olduğum yerde biraz eğilip gözlerimi sımsıkı kapattım, dediklerini kafamda tartınca haklıydı ama ne zaman bir olay çıkartmayacağı hakkında bir söz verse tutmuyor, daha büyük bir kaosa sebep oluyordu bunu biliyordum.

"Seni anlamıyorum." dedim açık bir şekilde "Taehyun'a karşı ne hissettiğini anlamıyorum Yeonjun. Ona yardım etmek istiyor ılımlı davranıyorsun ama sana bu imkânı verdiğim anda bu sefer anında dediklerine sırtını dönüyor bir olay çıkartıyorsun. Gerçekten dediklerine güvenmekte zorlanıyorum."

Derin bir nefes aldı, Yeonjun'a içini dökmek iyi geliyordu biliyordum "Ben Taehyun'dan nefret ederek büyüdüm Beomgyu. Tutarsız davranabildiğimi ben de biliyorum ama bu henüz önüne geçebileceğim bir şey değil."

"Yine de ısrar ediyorum." Ayağa kalkmış koltuğun kenarına bıraktığı kitabını alıp adımlarını odasına çevirmişti "Bugün burada kalın."

"Taehyun'un annesinin durumu iyi zaten." Adım sesleri kesildi şimdi bana attığı sert bakışlarını görebiliyordum, kaşları çatılmıştı "Annen." dedim hızla daha fazla bana öyle bakmasını istemediğim için "Annenin durumu iyi zaten Yeon,eve dönmenin sıkıntı olacağını sanmıyorum ama yine de sorayım."

"İyi." dedi yine ses tonunu aynı soğuklukta tutarken "Bana güvenmiyorsan da kapınızı kilitleyebilirsin."

"Yeonjun, ben sana güvenmiyorum demedim bunu nerden çıkarıyorsun şimdi?"

"Git Taehyun'u içeri al." Konuştuktan sonra anında büyük adımlarla odasına ilerledi. Nasıl oluyor bilmiyordum ama ne zaman Yeonjun'la iki saatten fazla beraber vakit geçirsek bir şekilde tartışmayı başarıyorduk. Onu kısa süre de olsa yalnız bıraktığım için mi bana tripliydi bilmediğim için nasıl davranacağımı kestirmek de pek kolay olmuyordu.

Yaklaşık iki dakikadır kapının önünde sandalyede Yeonjun'un gitmesini beklediğini düşündüğüm annem sonunda kalkıp gözleriyle etrafı tarıyarak yanıma ulaşmıştı "Konuşmamız gerek."

"Peki." Sesimin bu kadar sert çıkması sadece onu değil beni bile şaşırtmıştı "Önce Taehyun'u çağıracağım, uzun zamandır bekliyor."

Ben kapıya yönelemeden bluzume asılmış beni olduğum yerde durdurmuştu "Hizmetçi gönderdim yanına içecek sıcak bir şeyler götürdü onunla sohbet ediyor."