tag,you're it | taegyu

0.6

Çok beklettiğim için hemen bir bölüm daha yazayım dedim👉🏻👈🏻 hızlı hızlı bölüm atacağım bundan sonra her gün bile bölüm gelebilir. Okunma veya oy sayısıyla bir derdim yok ama yorumların her bölüm on tane falan olması yazma hevesimi kırıyordu açıkçası ama kurguyu yazmayı sevdiğim için hızlı hızlı atacağım.
..

Elimi babamın önünde duran tuzluğa uzattım, uzun zamandır ilk defa herkes bu kadar gergindi ve nedenini çözemiyordum. Eve geldiğim gibi odama kapanıp derslerimin başına oturmuştum, annem arada odaya gelip bana bakıp geri çıkıyordu ama ona soru sorup vaktimi harcamaya da gerek duymadığım için öylece kalmıştı. Dünün gerginliği şu an çıkıyor olabilir miydi acaba?

Yeonjun'un elindeki çatalı normalden fazla sıktığını gördüm muhtemelen ortam onu rahatsız etmişti. Çok kolay endişelenebildiğini fark etmiştim, annemler ne kadar bunu pek umursamasa da Yeonjun gerçekten her şeyden çok çabuk korkuyordu.

“Kahvaltıyı beraber balkonda yapalım mı?” Ortaya attığım soruyla herkes bana dönerken bakışlarımı Yeonjun'a çevirdim “Abi.”

Hızla başını iki yana salladı “Olur.”

“Yeonjun'un tabağını dışarıya hazırlar mısınız?” Annemin yanındaki hizmetçiye seslenmesine bırakmadan ayaklandım “Abiminkini de ben taşırım, o kadar vaktim yok. Okula gitmem lazım, öyle değil mi?”

“Sen nereye?”

“Ne?”

Annem eliyle oturmamı işaret etti “Abinin kalkacak olması isabet oldu, sen burada kalıyorsun. Konuşacaklarımız var.”

Masada duran telefonumda yazdığına göre okulun başlamasına yarım saatten az vardı eğer annemle bir konuşma seansına girerken yetişebilir miydim bir fikrim yoktu ama bu onun pek umrunda gibi değildi “Geç kalırsan okulunla konuşurum, problem değil.”

“Ders kaçırmak istemiyorum.”

“Dün öyle demiyordun ama Beomgyu?” Annemin soru sorar tınısıyla bakışlarım babama kaydı, öylece bekliyordu. Elinde gazetesi vardı, dikkatinin bizde olmadığını göstermeye çalışır gibi gömülmüştü de üstelik. “Anne gerçekten sabah sabah bunu yapmak zorunda mıyız? Akşam tartışsak, ne bileyim ben eve dönünce kızarsın.”

Aceleci bir tavırla masadan kalkacaktım ki babamın beni tutup geri oturtmasıyla olduğum yerde kaldım, bu adamın tüm dikkati en son gazetesinde değil miydi?

“Taehyun ile yakınsınız.” Kafamla onu onayladım “Öyleyiz, arkadaşız.”

“Ne zamandan beri peki, Beomgyu?” Önündeki kahvesinden bir yudum aldı, annem otoriter konuşmalarını yaparken her zaman korkutucu görünürdü aynı şimdi olduğu gibi “Bu evde bir hafta öncesine kadar Taehyun adı anılmazken neden bir haftadır neredeyse her gününü onunla geçirdiğini açıklar mısın, üstelik onda kaldığın geceleri saymıyorum bile.”

“Bazı problemleri var.” dedim sıkkınlıkla, daha fazla sorgularsa Taehyun'un çizgisini geçmeden anneme açıklamamın bir yolunu göremiyordum “Bu yüzden yanında olmam gerekti.”