Fruitcake Sanctuary (GL)

Chapter Twelve

I can't go back to yesterday because I was a different person then.

And I'll never know again who I am, what I stand for, what I cherish, or what I want.My own being has been submerged by your beauty. You take a piece of me with you that I saw in you. I was dissolved by your beauty when it hit me. I am not really any different from you. You were in my dreams, and I hoped you were real.

I want to be the girl like you. I recognize the aspect of you that is you. I have sympathy for your immature behavior, your shivering apprehension, your dramatic presentation of events, and your exaggeration of the affections showered upon you. I give up my authenticity because if I love you, that means we have similar fantasies, the same madness

--- Cc

***

"Welcome back Pandora!"

Napangiti ako ng salubungin ako ni Emily at agad na niyakap.

We both squealed.

"Emily, namiss kita" Hinimas himas ko pa ang likod ni Emily. Nang kumawala kami ay ngumisi agad siya sakin.

"Asus kwento mo kay Marimar, ako nga ba talaga namiss mo?" Nakangising tanong niya.

Napataas ako ng dalawang kilay ko sa sinabi niya.

Parang may kakaiba sa likod ng mga ngisi niyang yun.

Napatingin siya sakin at hinawakan ang balikat ko.

"Pandora, hindi ako bulag, alam kong may special thing na namamagitan sa inyong dalawa ni Cecelia." Nabigla naman ako sa sinabi ni Emily.

Ngumiti siya sakin at nagpatuloy.

"Alam mo bang mas sobra pa ang pagkamiss nun sayo. Sinabi sakin ni Matilda babe oras-oras ka daw nun tinanong sa kanya, naging mabait na nga daw si Cecelia sa kanya dahil sayo." Napatitig ako kay Emily bago magsalita.

Napapansin din pala niya ang pagiging magkalapit namin ni Cece kahi hindi siya nurse.

Hindi naman ako naging makwento dahil hindi pa talaga ako siguro sa nararamdama ko nung una kay Cece at yung paghalik niya sakin.

Pero ngayon...

Ngayong naalala ko ang nakalimutang nakaraan ko isa lang ang taong ko sa isip ko...

Sigurado na ba ako?

Ngumiti ako kay Emily. Alam ko na ang sagot sa tanong nan yun, kailangan ko lang pakinggan ang sinasabi ng puso ko.

"Namiss ko na nga siya Emily kahit dalawang araw ko lang siyang hindi nakita at nakasama" Napaupo ako sa kama ganun din si Emily.

Hindi na ata maitago sa mukha ko ang excitement na makita ulit si Cece.

"Pero...Pandora sigurado ka bang makakaya mo? I mean, alam nating may sakit si Cecelia di ba?" Biglang napinta sa mukha ni Emily ang pag-aalala.

Pero ngumiti ako at hinawakan din ang balikat niya.

"Sigurado na ko Emily ngayon pa na napatunayan ko sa sarili kong mahal ko talaga siya...noong mga bata pa kami----" Napatigil ako sa pagsasalita ng bigla akog yugyugin sa balikat ni Emily.