Fruitcake Sanctuary (GL)

Chapter Nineteen

Kinakailangan ng libong tao para makagawa ng isang aksidente.

An accident that will create an unexpected events.

Na magkakaroon ng dahilan nag bawat tao para magtagpo.

Na ang bawat tao ay makakapagpabago sa mundo.

Everything matters.

Ang ilaw. Araw. Hangin. Mga magulang. Clang-clang. Alaala.

Nakaraan. Libro. Kasalukuyan. Ang pag-asa.

Ang usapan. Ang construction worker. Ang mga manginginom sa kalye. Ang driver ng bus. Ang anirola o pag-imbento ng bumbilya.

Lahat ng bagay.

Lahat ay naging isang sequencial events ng mga bagay na dumarating, lumalago at mag-uugnay o magkokonekta sa pag-ibig o sa kanya kanyang mga buhay.

It doesn't have to be on Valentine's Day para mainlove o magmahal.

It doesn't have to be by the time you turn eighteen or thirty-three or seventy.

It doesn't have to conform to whatever is usual.

It doesn't have to be kismet at once, or euphoria by the second or third date. And it doesn't have to be always perfect.

It just has to be.

In time. In place. In spirit. In heart. It just has to be.

Tulad naming dalawa ni Cece.

And do you know how hard it is to say nothing o masabi lang yun sa kanya?

When every atom molecule of you strains to do the opposite?

Sa totoo lang, sadyang nakakapagbabagabag.

Ngayong araw ay sinamahan ko si Cece sa counseling theraphy niya with Dra. Gabe.

Masaya akong malamang makakalabas na siya sa linggo.

Tahimik lang ang buong clinic nang magsimula na si Doc Gabe at Cece na mag-usap.

"What happened when you woke up, Cecelia?"

Narinig kong tanong Dra. Gabe kay Cece habang seryoso itong nakatingin kay Cece at sa magiging reaksyon nito na inoobserbahang mabuti ni Doc Gabe.

Umupo lang ako malapit sa kinauupuan nilang dalawa.

"I was having a dream. Hindi ko alam kung ano yun , but when I woke up, I had this awful realization that I was awake. It hit me like a rock right through my frontal lobe." Sagot ni Cece.

Wala din akong ideya kung tungkol sa ano ang pinag-uusapan nilang dalawa. Sadyang curious din ako sa kanilang pag-uusap on how it goes.

"Like a rock in the frontal lobe, I see." Nakita ko lang na parang may sinusulat si Doc Gabe sa isang notepad.

Ngumiti lang si Cece sa kanya. Napalingon siya sakin at nag-thumbs up lang ako, gave her the knowing na magiging okay din ang lahat

"Continue.. " Pormal na sabi ni Doktora.

Umayos din ng pormal na upo si Cece at napalingon sakin. Ngumiti lang din ako saka siya nagsalita.

"Minsan, ayaw ko ng magising. Mas gusto ko ang oras na akoy natutulog. And that's really sad. It was almost like a reverse nightmare, like when you wake up from a nightmare you're so relieved. I woke up into a nightmare." Napatingin sa kanya si Doc Gabe na parang sinusuri ito.

"And what is that nightmare, Cecelia?" Tanong ni Doktora.

Tumikhim si Cee and Her dark eyebrows furrowed in deep thought at tiningnan din ng derecho si doktora with a confused look etched on her features bago ito sumagot.