Witam w "Wattpad w Skrócie", choć zdecydowanie nie jest w skrócie, patrząc na liczbę rozdziałów...
Anyway, mam tu wszystko, co mogłoby cię zainteresować:
- moje narzekanie, omawianie tematów, etc...
Często w komentarzach znajdziesz ciekawe dyskusje...
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Kolejny raz sobie mówię, że poprzedni rozdział był ostatnim... Ale cóż, here we are. Od razu zaznaczam TW (przemoc, gwałt, wykorzystywanie seksualne, trauma) oraz możliwe spoilery, gdyż dziś będę się wypowiadać o manhwie Killing Stalking autorstwa Koogi.
A więc... Po co ten rozdział? Nie ma nic do czynienia z Wattpadem. Otóż manhwy są koreańskimi komiksami, których tłumaczenia często są publikowane na tej platformie, zupełnie jak na innych. A jak wiadomo, komiksy również zaliczają się do literatury (w jakiś sposób).
Dobra, to już trzeci akapit, a wciąż nikt nie wie po co w ogóle poruszam dziś ten temat. Nadchodzę więc z wyjaśnieniem:
Wiele osób romantyzuje tę manhwę.
Pewnie myślicie: "Co w tym złego? Przecież to romans". Otóż tutaj, drogie żuczki, się mylicie. Killing Stalking, jak potwierdziła sama autorka, nigdy nie miało być ani nie jest historią miłosną. Jest to psychologiczny thriller o skutkach traumy, które wiodą za sobą pełno konsekwencji.
Warto o tym wiedzieć, gdyż na podstawie tej manhwy był tworzony serial animowany (nie wiem czy wciąż jest w produkcji). A właśnie przez fanów romantyzujących tę historię, manhwa sama w sobie nosi złą reputację i jest uważana za gówno, podczas gdy jest kompletnie inaczej.
Autorce udało się bardzo dobrze odzwierciedlić psychologiczny koszmar, syndrom sztokholmski Yoonbuma przez jego lęk przed samotnością, manipulacyjne sztuczki Sangwoo i sadystyczne popędy. Pod tym względem, jest to bardzo dobra manhwa dla ludzi o mocnych nerwach. Lecz o wiele słabiej wypada jako lovestory.
Sangwoo nigdy nie kochał Yoonbuma. Widział w nim swoją matkę, nad którym się znęcał zupełnie jak jego ojciec. A poprzez manipulację i wiadomości o lękach Buma, trzymał go blisko siebie i uniemożliwił ucieczkę.
Logicznym werdyktem wychodzi, że romantyzowanie złych aktów nigdy nie wypada. Killing Stalking jest interesującym tworem, lecz trzeba umieć docenić jego mroczną naturę.
To tyle... Mniej więcej. Czyżby co każdą zmianę theme'u wpadał rozdział? Możliwe, kto wie. Miło się wraca do starych książek.
