CATCH BY CASSANOVA ARMS [ ASTINE SERIES #1 ]

18

“Kumusta exam?” Yumakap ako kay Chion. Gusto kong naman na umiyak.

“Hindi ko alam pero ginawa ko best ko. Paano kung hindi ko mapasa yung sem ngayon?” I answered worriedly.

“Oy anyare dyan, umiiyak ba?” bungad na tanong ni Sheena kasama niya nag barkada. Hindi dapat nila ako makita na ganito. Ayokong makita nilang mahina ako.

Patago ko pinunasan ang mga luha sa mga mata ko. I looked really stress.

Naging lay low ang relationship namin ni Dylan. It's hurt me more ipinapahiwatig ba niyang ayaw na niya sa'kin. Nabibitaw na siya, but I don't want that to happened.

So we both give a little space for each other para rin sa pag aaral namin. Pero habang tumatagal mas lalong lumalala. Mas lalo akong na stress sa mga nagyayari.

Hinarap ko sila ng may ngiti sa labi ko.  “Sira... hindi ako umiiyak. Yinakap lang ako ni Chion kasi gusto niya.” Hindi naniniwala nila akong tiningnan.

Halatang hindi ako pinaniwalaan.  “Weh? Hindi nga?” Sheena teased.

“Oo nga sira ka..” Mahina niyang hinampas ang balikat nito.

“Para namang hindi ka namin kilala. Nag away ba kayo? Nakita ko siya kanina parang stress din.” Totoo? na stress din ba siya. Maybe I should talk to him.

Ayokong bumitaw sa relasyon namin. Kung tatanungin ako kung bakit? Kasi hindi ganoon yung pagmamahal ko para sa kanya. Hindi katulad ng stick na kapag pinitik tatapon na. Hindi katulad ng lapis na walang balanse.

Pero isa pamg masakit yung nahahalata ko ng nagiging malamig siya sa'kin. Hindi naman siya ganoon dati. Palaging siyang sweet at maalaga.

“I always think about school our relationship is bit Shakey pero kaya namin. Kaya namin na nalampasan to.” I can manage my self smiling while talking like Im not affected but deep inside I want to breakdown.

“Bat kasi ganoon ang tao sayo. He didn't atleast explain or say sorry. Ginawa niya pang maging cold sayo.” Napasinghap sila sa sinabi ni Chion. Habang ako napasapo na lang sa noo ko at nag pilit na ngiti ko.

“Kakausapin ko naman siya, magkaka ayos din kami. Libre ko kayo kapag maayos na kami. Kahit sa ibang lugar pa, kahit saan, ” pag yayabang ko.

“Game umaasenso kana.” nag-aalangan na sagot ni Knight.

Umalis na rin ako pagkatapos ng bonding namin dahil magkikita kaming dalawa ni Dylan.

“How are you?” I looked at him

“I'm fine ayos naman ako, ikaw?” tanong ko pabalik habang hindi inaalis ang tingin sa kaniya.

“Still handsome..” Mahina pa siya na natawa sa sarili niyang biro. Napangiti rin ako. Pinagmasdan ko siya he looked fine. Malalim lang ng kaunti ang mga mata niya siguro dahil nag puyat.

“Sorry if I don't have time with you this past few days. May inaayos lang ako.” Dahil nabangit niya iyon umiwas ako ng tingin.

“Okay lang naintindihan ko, busy rin naman ako. Hinihitay ko yung grades ko. Sa tingin mo ba deserve ko 'to? ” Malungkot kong tanong.

“Oo naman deserve mo na makakuha ng mataas na marka.” he cheer me up. But that's not what I mean.

“Siguro nga deserve ko 'to.. ” Mapait kung sabi. Nagtataka siyang tumingin sa'kin. Siguro nahihimigan niyang may iba sa tuno ng pananalita ko.

“May problema ba? You looked stressed. Pwede mong sabihin sa'kin.” Lumapit siya sa'kin para yakapin ako.

Bakit ang manhid mo, bakit hindi mo man lang alam ang ngyayari. Dylan naman paano mo ako tutulungan kung ganyan ka.

“Ano kaba palagi naman akomg ayos. Puyat lang ako. Pagod na rin.” Niyakap ko siya pabalik ng subrang higpit.

“Kawawa naman ang baby ko, wag kang magpapagod. Don't stress yourself also kapag may problema ka. Sabihin mo lang sa'kin, I will help you.” He comfort.

I need you because, I need strength.

“Miss, De Chaves!“

Napatingin ako sa prof namin ng tawagin niya ako pagkatapos niyang mag discuss. She got my attention and I have a bad feeling about it.

“Can you meet on my office? I have something to discuss with you privately. ” Nakangiti niyang sabi. Kaya medyo gumaan ang pakiramdam ko

Mabilis kong inayos ang gamit ko, bago sinukbit ang bag ko sa balikat ko at yinakap ang dalawa kung libro. Mabagal ang bawat hakbang ko habang pa punta sa office. Bawat hakbang ko may naiisip akong dahilan kung bakit ako pinatawag ni Mrs. Rivas.

“Good afternoon po ma'am, ano po yung sasabihin nyo sa'kin?” kinakabahan kung tanong.

Tumingin siya sa'kin ng puno ng panghihinayang  at malalim na bumuntong-hininga. “How are you, Miss De Chaves?” I fake smile.

“I'm fine po, ma'am.” Hinawakan ko ng mahigpit ang libro ko. Hindi ako mapakali habang tumatagal.

“I'm afraid you fail some of your subject, your test results was so low and you didn't pass some of your activity on time. You looked occupied when I'm teaching. Is there any problem? I know your smart hija. So I'm shocked when your prof talk to me.” Pinipigilan kong umiyak at mag walk out. Pabigat ng pabigat ang nararamdaman ko.

“I'm sorry ma'am. I didn't get a good grades,” mahina ko na sabi.

“Miss De Chaves don't be sorry because that's what you got, I just can't believe. Hindi magbabago ang tingin ko sayo mataas o mababang marka man ang makuha mo. If you have any problem you can share it with me or your parents. Alam ba nila na may problema ka?” Umiling ako.

“No po ma'am wag nyo pong sabihin kila daddy,” takot kong sabi.

Magagalit siya he always want me at the top. Pero ngayon mas lalo akong nasa baba. I can help but cry.

“Aalis na po ako Miss Rivas, please don't tell my parents about this. Ako na po ang bahalang magsabi sa kanila.” huli kung sinabi. Nag bow ako bago umalis.

Wala ako sa sarili habang nag lalakad pa punta sa gate. Manong texted me, kinakabahan akong pumasok sa kotse. Hinahanda ko  ang sarili ko, kahit hindi ko sabihin alam ko na may connection si daddy. Malalaman at malalaman niya.

Kahit gaano ko itago malalaman pa rin niya. Gusto gusto niyang maabot ko ang top. Yun nalang daw ang magagawa ko bilang anak niya. So pathetic rigth.

Subra ang kaba na nararamdaman bawat hakbang ko pa pasok sa bahay. Tahimik ang paligid pero mas kinabigat yun ng atmosphere ko.

“Anak!” Nag-aalalang bati sa'kin ni mommy. Agad siya na lumapit sa'kin at yinakap ako. Napangiti ako ng mapait.  “His mad right he already know right?” mapait kung tanong.

“Umalis ka na muna bumalik ka na lang bukas—” hindi na niya natapos ang sinasabi niya.

Few minutes narinig ko ang galit na galit na sigaw ni dad. Isa tingin ko pa lang balak ko ng tumakbo takot na takot na ako.

“Hon, calm down!” sabi ni momy habang pinipigilan niya si Dady.

Isang malakas sampal ang natanggap ko ng tuluyang makalapit si daddy. Subrang hapdi subrang sakit. Nabitawan ko ang librong dala ko. Gusto kong maiyak dahil doon.

“Wala kang kwenta! Iyon na lang ang gagawin mo nagpakatanga kapa. Walang kang utang na loob, napaka b*b* mo, tng*na ka. Mag-aaral ka nalang napakasimpleng bagay pinabayaan mo!”galit na galit niyang sigaw.

“Isa pa yang boyfriend mo kaya hindi mo naayos ang pag-aaral mo. Break up with him and fucos on your study. Nakakahiya ka. Bakit ba naging anak pa kita, ” galit niyang singhal. Halos durugin naku si daddy sa mga tingin niya.