CATCH BY CASSANOVA ARMS [ ASTINE SERIES #1 ]

32

"Hindi pa nga ako uuwi ngayon bukas na miss na miss mo na kaagad ako," malumanay kong sabi.

"Susunduin na kita." Napakamot ako sa batok. Ang cute pagmasdan ngayon ni Dylan habang nagpupumilit na umuwi na raw ako dahil miss niya.

Ang korni no, pero sa'kin lang yan korni.

"Dylan h'wag na.. kung na-miss mo ako ede mas mag-alala ka kung nasa Paris ako."

Umaga na ngayon nasa may beach ako. Balak kong mag swimming mag pa tan na kaya ako. Sa tingin ko rin ay babagay sa'kin ang morenang katawan.

Hindi ma-ipinta lalo ang mukha niya, "Sasama na lang kasi ako sayo," pag pumilit pa niya parang bata.

"Bawal." Binabaan ko na ang cellphone.

Nag-enjoy ako kaka-swiming sa malinaw na tubig dagat. Ngayon ko lang ulit nakuhang ngumiti ng ganito. Tila may masaya sa'kin tila naibsan na rin ang bawat sakit na nararamdaman ko noon. This is part of my healing process.

About Dylan we're good ayos lang kami na dalawa. But his so clingy ayaw niya raw ma malayo ako sa kaniya. Hindi naman ako mawawala eh. At isa pa baka raw makahanap ako gwapo sa pupunta ko. O baka raw magkita na naman kami ni Lucas umalis na nga yung tao kahapon.

"I miss you!" Agad na yumakap sa'kin si Dylan. He rests his chin on my shoulder while huging me tightly.

"Saan mo gustong pumunta? Aalis na 'ako bukas pa punta na Paris," tanong ko sa kanya habang hinahaplos ang kamay niya.

"You should take a rest, I'm fine as long as I'm with you." Umiling ako.

"Two weeks ako roon sure ka, why don't we go on park or EK hmm kahit saan. Hindi pwede dapat gumala ako," suhestyon ko.

Bahagya siyang humiwalay sa'kin. "Sa puso mo ba pwede ako pumupunta? " he asked with a cute Dylan smile.

"Handa ka ba?" hamon ko sa kanya.

"Oo handang handa ako... kung ikaw lang ang premyo palagi akong handa." Kinurot niya ang pisngi ko kaya napaatras ako ng kaunti.

Sinabit ko ang braso ko sa braso niya at hinila siya palabas ng condo ko. Kinuha ko rin yung sling bag ko. "Mamasyal na lang tayo sa gilid.. ma-miss kita." Nagmamadali pa akong lumabas excited na excited.

Hahakbang na sana ko pero hindi siya gumagalaw. Naka-awang at tila hindi siya makapaniwala may prinoproseso pa sa utak niya.

"What's the problem, Dylan," kunot noong tanong ko.

"It is truee you're gonna miss me."Hindi makapaniwalang ulit niya sa sinabi ko kanina.

Mahina kong pinitik ang tainga niya. "Ano ka ba malamang wala nang magluluto sa'kin doon. Tapos wala na akong hatid sundo yun ang ma miss ko hindi ikaw." I denied.

"Kinikilig na sana ako," nahihiyang sabi at maslalong siniksik ang sarili niya sa'kin.

"Hayyy.. Ewan ko sayo." Umiling ako habang naka ngiti. Nahahawa ako sa mga ngiti niya ngayon.

Pumunta kami sa malapit na park, at doon na papasyal. Naka sumbrero ako dahil baka may makakilala sa'kin. Baka may maykakilala nga lang.

"Gusto mo na mamasyal pero umiiwas ka sa tao. Sabi ko naman kasi sayo na wag na lang." Humigpit ang hawak ko sa kamay niya.

Gusto ko 'tong ginagawa ko. gusto ko ito kahit umiiwas man ako sa mga tao. Baka lang kasi makita ng media baka lumabas na naman ang maraming news about it.

"Gusto ko ito, Dylan, saka hindi ka ba masaya na mamasyal." Tumigil siya sa paglalakad at hinarap ako. Hinawakan niya ang makabilang balikat ko habang seryoso na nakatingin sa'kin.

"Masaya ako syempre dahil masaya ka, pero hindi rin mawawala sa'kin na mag alala." Tipid akong ngumiti. He careless my chicks and hold my hand again.

"Kain nalang tayo doon sa restaurant ni Chion," masayang sabi ko.

Naka kunot ang noo niya tumingin sa'kin kaya napatigil ako sa ka-excitedan ko.

"Why there?"salubong na kilay niyang sabi.

"Wag kang mag selos sa kaniya, kaibigan ko lang iyon. Doon nalang tayo sa restaurant niya." I used my pupy eyes tiknic so he will say yes.

"Fine... We eat there." She pats my head and hold my hands again. Masayang masaya ako habang nag drive siya pa punta doon.

"Good morning, ma'am Alexis!" Napangiti ako lalo ng bumati sa'min yung guard sa may intrance.

I stop when Dylan stopped walking nabungo pa ako sa likod niya dahil tumigil siya sa paglalakad.

"Why? What's wrong?" takang tanong ko sa kaniya. Sumilip pa ako sa loob pero pinigilan niya ako.

"Pwede bang next time nalang tayo kumain dito?" nahihirapang sabi niya.

Nag-alala agad ako para sa kanya. "Punta muna tayo sa office ni Chion. Pahinga ka roo--" Nawala ang ngiti ko ng makita kung ano ang tinitigan niya.

Tila nanunubig ang mata ko, nawala ang kaninang ngiti ko habang pinagmamasdan sila. "Sila lang pala," mapait na bulong ko.

Hindi ko alam pero unti unti akong naglakad palapit sa kanila kahit pinipigilan ako ni Dylan. May sariling isip yata ang paa ko at hindi ko yun napigilan.

"Happy birthday apo love ka ni Lola." Mapait akong napangiti ng marinig 'yon.

Kung paano ni mommy ngitian ang bata ay halatang napakasaya niya. Humagikhik ang bata.

"Ang saya nyo naman." I bitterly said, agad silang napalingon sa'kin. Nawala ang mga ngiti nila ng makita ako.

"Anak!" they called me in union. "Ate!"

Malamig ko silang tiningnan. "Wow naman ang lakas ng loob nyong tawagin ako niyan," mapait na sabi ko sabay palakpak.

Pwede ko na silang bigyan ng award galing nila umacting. Pag manila film festival.

"Why po?"inosenteng sabi ng bata, anak niya siguro habang hawak ng asawa niya.

"Anak hindi na--" I cut his word tumingin ako sa kanila ng masama.

"May gana pa talaga kayong pumunta rito. Ano nga ulit sabi nyo noon tungkol kay Chion. Wow naman ang bilis mag bago ng ihip ng hangin. Ang saya saya nyo no. at 'sa pa hindi ko kayo pamilya. Hindi na talaga kayo nahiya kahit sa kaibigan ko man lang. At siya." Tinuro ko si Mara naka kunot din ang noo ng kapatid niya habang mataman akong tinitingnan.

"Siya lang ang anak nyo wala ng iba. Ang saya saya nyo ngayon ano bang meron?" tanong ko.

Napa-iwas si Mara ng tingin sa'kin. "Birthday ni Zak, Ate!" sabi niya habang lumuluha ng tahimik.

"May anak kana pala ang galing no. ang saya saya mo. Nakuntento kana siguro ng wala kang KAAGAW. Sa bagay doon ka naman magaling!" pinagdiinan ko ang salitang kaagaw.