CATCH BY CASSANOVA ARMS [ ASTINE SERIES #1 ]

36

WARNING: NOT SUSTAINABLE FOR YOUNG READERS.

  [ CDG flight FR546 emergency land on China Easter Airline (CEA)]

Paulit na prino-proseso sa utak ko ang balita na bumungad sa 'kin pag bukas ko ng Cellphone ko. My hand is shaking in fear this the plane where's Alexis in. At ngayon walang nagsasabi kung nasaan na ang mga pasahero—walang makakapag sabi kung nasaan si Alexis.

Agad kong sinagot ang tumawag sa 'kin walang pag-aalinlangan ng makitang kaibigan iyon ni Alexis. Baka may balita sila kong nasaan siya ngayon.

"Bro did you see the news?" Napamasahe ako sa noo ko, mabigat ang pakiramdam ko dahil alam ko kung ano ang sasabihin ng kaibigan niya.

Ang takot sa boses ni Chion. I also heard someone crying. Mas lalo akong kinabahan.

"Please tell me it's not true. That was where Alexis. Did you contact her? Is she fine?" sunod na sunod na tanong ko habang papalabas sa condo.

"Come here in my restaurant we're all here. Naghihitay din kami ng balita. About your question wala bro," malungkot naa sabi niya.

Napasabunot ako ng buhok. "I need to go on airport--"

"Nandito kami para makibalita we call all of our asset on airport. And we're all here, ginagawa ko rin lahat ng kaya ko," he heavy paused.

"We're waiting if Alexis's call,"dagdag ni Chion.

"Hindi tayo pwedeng walang gawin, Chion. Nag aalala ako kung baka kung anong mangyari kay Alexis. Hindi ko napapatawad ang sarili ko—" Hindi pa rin ako mapakali.

"Nag-aalala rin kami para sa kaibigan namin. Mas matagal namin siyang nakasama kaysa sayo. Pero hindi makakatulong kung mag panic tayo. May ginagawa kami, lahat kami concern."

Gulong gulo pa rin ang isip ko pero sumunod ako sa payo ni Chion. Someone opens the door for me and greeted me. Pero ang tanging nasa isip ko lang ngayon ay kumusta na si Alexis.

She can't leave me, and she promised me. I know na makakaya niya 'to. Pero grabe ang pag-aalala ko. Ginaya ako sa isang waitress sa office ni Chion kung nasaan sila. Nang binuksan ko ang pinto lahat sila ay napalingon sa'kin. Bakas ang pag-aalala ang iba ay umiiyak pa, katulad noong narinig ko kanina.

"Bro!" tipid na bati ni Chion sa'kin. Tumango ako ng tipid.

"Any update?"sabi ko sa secretary ko. Patuloy ako sa pag papaikot ikot dito sa loob.

"Wala pa, Sir!" Nang bumaling ako sa kanila umiling din sila.

Bagsak ang bakit ko na napahilamos sa mukha ko. Kaba pag-aalala halo halo na ang nararamdaman ko. Please Alexis some may mga nasaktan daw pero hindi sinabi kung sino. Nagkakagulo ang mga reporter at mga sakay sa eroplano naman nasa isang hall sa airport. I'm so f*cking worried.

I immediately took my phone when it ring, lumakas ang tibok ng puso ko ng makita na si Alexis ang nasa caller ID. Hindi ako nagdalawang isip na sagutin iyon.

"Hello, Alexis?"sabi ko sa nag-aalalang boses.

"Are you okay? I'm fcking worried may sugat kaba? May masakit ba sayo? Sabihin mo sa'kin please stop crying!" sunod sunod ko na tanong.

Mas lalong nadagdagan ang pag-aalala ko ng marinig na umiiyak siya. "K-Kumuha ulit ako ng flight p-pauwi," sabi niya sa gitna ng pag-iyak niya.

"Kaya mo ba? Sunduin na lang kita.. " Alok ko.

Napatingin ang mga kaibigan niya sa'kin. Lahat sila na sa'kin ang atensyon. Hinihitay sa balita ko na sasabihin.

"No... hindi na, can you just fetch me on airport? I don't know if I can't make it." Huminga ako ng malalim habang kinakalma ang sarili ko.