CATCH BY CASSANOVA ARMS [ ASTINE SERIES #1 ]

Epilogue

"Do you want play, babe?" malambing kung sabi sa babae sa harap ko.

Kinunotan niya lang ako ng noo, parang tanga naman itong dalawa na gulat na gulat. Tsss.

"Do I know you?" seryoso niyang tanong muntik pa ako na mapahagalpak sa tawa ng tinangal niya ang pagkakahawak ko sa kanya.

"Oh, common walang babae dito sa school na hindi ako kilala."Lumapit ako sa ngunit hindi siya natinag. Malakas ang loob ko dahil lahat ng babae nakukuha ko.

"Ah talaga kaya pala hindi kita kilala, hindi ko naman kasi sinasayang oras ko sa kung sino sino!" iritadong sagot niya.

She looked interesting I was really amused. What I play with her, no one risist my charm.

I glare Mark and Benedict when I heard them laugh.

"Excuse me kung sino ka man late naku." Napahawak ako sa baba ko habang tinatanaw siya palayo. Kinakalkula kung ano ang maari kung gawin para makuha siya.

Tila pinapanigan ata ako ng ka-swertehan ng makita ko sa room. Blockmates pala kami, hindi ko siya napansin. Ang sarap pala pumasok ng ganto. Napangisi ako bago tuluyang pumasok sa loob.

Paulit-ulit ko siyang kinulit, I'm not interested into other girls. Just her just Alexis. May kakaibang epekto siya sa'kin na ako na mismo yung aayaw at pipigil sa sarili ko na mag hanap ng iba.

Isang araw nag isipan ko lang na pumunta sa likod ng school. Hindi ko inaasahan na makita ko siyang umiiyak. Nag iisip sana ako ng paraan para guluhin siya pero naawa ako sa kaniya ngayon. Awa? Napatawa na lang ako sa sarili ko.

Marunong pala ako noon akala ko hindi. Kakaiba ka talaga Alexis binabago mo ako kahit hindi mo alam.

"Why are you crying, did someone ditch or figth with you? Halika sasamahan kitang resbakan siya."

"All of people around me, all of them just hurting me. Takot akong sabihin sa sarili ko na walang nagmamahal sa'kin. Walang makikinig.." Napatitig ako sa kanya habang humi-hikbi. "I don't know what I do, I didn't deserve this." Umawang ang bibig ko.

"So, I'm hurting you, because I'm here?"mahinahon kung tanong.

"Stop playing Dylan. Stop playing, nakakapagod na rin paglaruan. Hindi na naman kita kailangan nasasaktan rin naman ako," Huminga ako ng malalim habang nakatingin sa kanya.

"You know what. Ganoon na lang ba ang tingin mo sa'kin pinaglalaruan ka? Hangang doon na lang ba talaga 'yon. Hindi na ba ako pwedeng gumawa ng tama dahil minsan na akong naging mali. Wala na ba talaga akong karapatan na magpaka totoo dahil nagkamali na ako noon. " Hindi ko mapigilang sabi.

"Hindi ko na kailangan na i-explain 'yon sayo. Ano nga ba kita bakit doon ka na lang sa iba. Bakit ano 'yong ginugulo mo? Bakit di sa iba mo ibigay ang atensyon mo? "

Umigting ang panga ko, matinding pag pipigil sa inis ko ang ginawa ko. Sapol na sapol ako ng bawat salita niya. Bakit nga ba hindi na lang ako doon sa iba.

"Fine. Kung iyan ang gusto mo.." sagot ko "Oo na lalayo na ako sayo, sana maging masaya ka" pinagdiinan ko ang huling salita na binitawan. Masaya?

I tried to hang out with girls again just like before pero hindi nila matutumbasan si Alexis, nababaliw na ata ako.

"Bro tinamaan kana!" pag-aasar sa'kin ni Mark habang umiinom kami dito sa BGC.

"Nakakatang*na pare, wag ko raw siyang pag laruan," sabi ko. Nagtawanan yung dalawa. Uminom ulit ako ng alak habang inis na inis.

"Si Alexis lang pala ang kapatapat mo. Syempre magagalit iyon kasi sinabi mong gusto mo siya pero may kasama kang iba." Tinapik ni Mark ang balikat ko.