CATCH BY CASSANOVA ARMS [ ASTINE SERIES #1 ]

41

"I'm sorry, late na ba ako." Sumimsim ako sa melon juice ko bago siya binalingan ng tingin. Si Mara, I decide to have a casual talk with her.

"Just on time, have a seat." I politely answer.

"How are you, Ate?" I sip my melon juice again and looked at her.

"I'm fine. How about you?" I asked also.

"Ayos naman ako. I'm happy with my family, gusto ka nga pala na makilala ni Zak. Baka raw need mo nang kausap kaya ka galit noong birthday niya. Alam mo naman ganoon talaga ang mga bata." Natawa pa siya habang nag kwento.

Napangiti ako ng tipid. "Ang bait ng anak mo." I paused 'buti di nag mana sayo' "How old is he?"

"Three years old. Mahabang kwento I didn't expect also, but my life changes so much when he came." Nakangiting kwento niya.

Hindi ko akalain na magkakaroon ng ganitong pagkakataon. Na may cassual talk kaming dalawa. Dahil noon pa man ay mainit na ang dugo niya sa'kin at palagi siyang galit. Malaki ang pinagbago niya, siguro dahil ina siya.

Nagkibit balikat ako. "I can listen wala naman ako na gagawin."

"That time siguro karma ko na rin iyon sa paninira ko sainyong dalawa ni Dylan. I'm bad girl, until my man came. Kagaya ng ginawa ko sainyo ganoon din yung best friend niya. At worst nagawa niya pa na pagtangkaan ang buhay niya para makuha ang atensyon ni Isaac. Katulad nyo nasira rin kami, mas lalo akong nagsisi dahil ganoon pala ka sakit. Dahil sa anak ko I changed everything pati yung buong buhay ko. Ayaw kong makita niya ako ganoon at gayahin niya kung gaano ako ka tanga." I can see that he really loved her son.

Naisip ko dati kung paano ko aalagaan at mamahalin yung anak ko. I will treasure her or him also. A love of monther was the best. Hindi ko ipapagkakait sa kanya ang pagmamahal na kailangan niya. Ayaw ko na maramdaman din niya ang nararamdaman ko noon. Ganoon ko siya mamahalin kasi anak ko siya.

Mahina akong tumango. "Are you happy with him now?"

She gives me a genuine happy smile. "I am, I'm happy kuntento na ako sa kung anong meron ako ngayon."

"Everyone can be blinded by love, sa ibat ibang paraan. Isang araw ma-realize na lang natin na subra na pala. Na may nasasaktan na at may nasisisra at natatapakan ka na. But everything happens with a reason." Sa tingin ko ngayari lahat ng iyon sa buhay ko para mas maging matatag ako. Para alam ko kung paano tumayo sa sarili kung paa.

Na kaya ko naman na tumayo sa sarili ko ng ako lang. Madami akong matutunan sa buhay kong hindi ko naman alam noon. Nakuha ko na abutin ang gusto ko at pangarap ko. Mas nakilala ko ang sarili ko.

"Ate I'm so sorry. Ayaw ko na sirain kayo ni Dylan palaging akong masama. Pero na realize ko na ayaw ko rin naman namakasira ng relasyon. Maybe my sorry is too late pero hihingi pa din ako ng tawad," she said in most sincere tone.

"Hindi ko akalain na makapag uusap tayo ng ganito. Palagi kang galit sa'kin noon kahit hindi ko naman alam kung bakit. Sa t'wing makikita mo ako para akong may sakit layo ka ng layo." Pareho kaming natawa dahil sa sinabi ko nagpunas siya ng luha niya.

"I'm your fan to. Palagi akong bumibili ng magazine mo kapag may bago. Hanga ako sa kung ano na yung narating mo ngayon. I really feel sorry, hindi naman talaga ako galit sayo noon. Naiingit lang ako sayo, yung mga gusto ko na sayo. Wala naman ako noon ang ganda mo tapos ako eto lang ako." Tinuro pa ni Mara ang sarili niya.

Naningkit na lamang ang mata ko, I scuffed sacasticaly. "Ano naman ang kaka-ingitan mo sa'kin na sayo nga lahat eh. Yung oras nila na sayo rin, palaging ikaw ang bida tapos naiingit ka pa sa'kin," hindi ko makapaniwalang sagot.

She scratches his nape. "I don't know either, iyon ang nararamdaman ko."

Napabuntong hininga na lang ako. "It's for the better. Sa tingin ko nangyari lahat for better.haracter development ba."

"I guess to," she agreed.

Nang umuwi ako sa condo namin napasalampak na lang ako sa sofa at pinikit ang mga mata ko. Ako lang naman mag isa dito dahil wala si Dylan nasa trabaho niya. Pupunta kasi dapat ako sa opisina ko pero nag usap nga kami ni Mara.

Ayos pa naman company ko kahit hindi ako pumasok ng isang araw. They can manage, papasok na lang ako bukas or mag overtime. Para naman mabawi ko ang pagiging lulubog lilitaw ko ngayon. I been relaxing palagi na lang kasi na sa trabaho ako naka fucos sa pitong taon.

Hindi ko inaasahan na nakatulog na pala ako sa sofa. Nagising lang ako dahil sa mahinang pag tapik sa pisngi ko. Napangiti na lamang ako ng bumungad ang mukha ni Dylan pag mulat ko.

"Your here, babe!" Kinawit ko agad ang braso ko palibot sa leeg niya.

Mahina niya naman na kinurot ang pisngi ko pero ng napabusangot ako ay pinatakan niya iyon ng halik. Ngayon ko lang napansin nasa kwarto na pala ko.

"Hindi ka pumasok ngayon?" lamabing niyang tanong.

Kumandong ako ng hindi tinatangal ang pagkakalingkis ko sa kanya. Kakagaling niya lang ata sa company niya. His wearing his asual company attire. "No, I meet Mara today nag usap kaming dalawa. Hindi kami nag away casual talk lang."

"Thats good, bakit sa sofa ka natulog kanina. Napagod ka ba?" he invelope his arms on my waist to hug me.

Umiling ako bilang pagtanggi. "I fall asleep, nagpapahinga lang ako kanina tapos nakatulog ako hindi ko namalayan," paliwanag ko.

"You must be tired, ang dali mo ngayon na mapagod," puna niya.

Napaisip din ako. Nakaramdam ako ng kaba dahil palagi akong pagod baka may sakit ako.

"Hindi naman ako pagod no, sabi ko I fall asleep" pagtatangol ko pa sa sarili binu-bully niya na naman ako. "How's work nga pala?"

"Fine, Love! Mas masaya lang mag trabaho kapag kasama kita." Hinalikan niya ang pisngi ko.

"Kain tayo!"

He smirked playfully. "Me for dinner or we both enjoy each other while I'm eating you. We can do it here. Sakto malaki ang kama."

Mahina kong tinampal ang balikat niya dahil sa kalandian niya, sinamaan ng tingin. "I want real food for dinner. Sumusubra ka na sa'kin araw-araw ka! "

"Okay babe, I cooked for us." Tatayo na sana siya pero mas lalo akong kumapit sa kanya. Wala siyang nagawa kundi buhatin na lang ako, sinama sa kusina. I don't know if he feels uncomfortable, wala naman siyang sinabi.

"I love you!" I whispered in his ear.

I can see his face, but I heard him chuckled. "I love you more, love!"