CATCH BY CASSANOVA ARMS [ ASTINE SERIES #1 ]

6

Sinabunutan ni Dylan ang buhok niya. “Ano na namang nagawa ko?”

Lumingon sa kanya ang mga blockmates namin. Baka want talaga ng sapak ng isang ito. Umaagaw pa ng atensyon ng iba. Nang umupo ako sa upuan ko umupo rin siya sa isang upuan sa harap ko. Pinanlakihan ko  siya ng mata kilnilagay niya 'yong chocolate na bigay ni Mara sa mesa ko.

“Nagalit ka ba dahil dyan gusto mo sayo na lang. Hindi ako kumakain ng chocolates, hindi ako mahilig dyan," alok niya. I made a face and swallowed hard.

“Baliw ka ba, alam mo ba ginagawa mo?” asik ko sa kanya.

“Syempre naman alam ko ang ginagawa ko. Kung nag seselos ka dahil sa chocolate ibibigay ko sayo.”

“Hindi ako nag seselos..bakit ako magseselos? Sabihin mo nga ano bang meron sayo, kapatid ko may gusto pa ata sayo.” Nakita ko ang gulat sa mukha niya. Habang ako ay puno ng iritasyon.

“Kapatid mo siya?”

“Oo kapatid ko siya, seryoso ako. Wag ang kapatid ko Dylan, baka kung ano magawa ko sayo. Pag na ulit pa ito sasapakin na talaga kita,” seyoso at puno ng pagbabanta kong sabi.

“Class hope you can do our activities, I will wait until wednesday. Hindi ko na tatangapin ang late.” Our professor remind us.

Padabog kong kinuha ang mga gamit ko. Bago ko siya nilampasan. Dinikit ko sa noo niya ang isang post it note.

[ In library on Sunday, if you don't want. Sweetheart Cafee 2pm. Better come or I will do it my self and I tell it to our prof. ]

I did all my work and do some of our school work. Just to get distracted. Hindi kami gumawa sa library kasi mapili siya. When Sunday came one pm pa lang umalis na ako sa bahay.

Mas gusto ko na sa labas kaysa nandoon. Knowing my house suffocate me. Seing my family happy, and thinking that I'm not belong.

“I think... I'm not late it's just one thirty pm. Ang aga mong dumating.” I  look at him boredly.

He sat on a chair in front of me, I noticed na bago siyang gupit. Hindi na ganoon ka kapal ang buhok niya. Halata rin na naghanda siya, amoy na amoy ko pa ang kaniyang pabango. Oh talaga naman palagi siya na mabango.

I cleared my throat before start talking, sa tingin ko ay napatitig ako sa kaniya. Kung maka-ngiti naman parang ang saya-saya.

“I did some research about our topic, how about you?” I looked at him waiting for his answer.

“I can answer that, actually tapos ko na gawin.” Nanlaki ang mata ko,may kinakalikot siya sa laptop niya bago iyon hinarap sa'kin.

Tapos na? Tama ba ang narinig ko.. nagawa na niya? Napakurap ako ng ilang ulit, hindi makapaniwala.

“Paanong tapos mo na iyon?” takang tanong ko.

“Check it.” Napa wow ako. I read some parts. Hindi ako maka paniwalang tama 'yong ginawa niya.

“Bakit ginawa mo na, ano ang gagawin ko? Baka sabihin mo wala ako na naitulong sa activities na 'to, ” reklamo ko.  “I can fail this subject, kaya sabihin mo ang pwede kung gawin.“

Tama naman ako, siguro gusto niya iyon. Natataranta ako dahil maraming senaryo ang pumapasok sa utak ko.

Tumingin siya sa'kin bago tumawa. Kahit walang nakakatawa.  “Don't stress your self to much, Alexis. Isipin mo na lang na sorry activities na to. Ginawa ko to para rin mag sorry sayo.“

Umiling ako. “Nakakainis ka pero sorry activities? Ano na nga gagawin ko?” pilit ko.

“I finish what we need to do because I want you to rest. You deserve to rest, your always working hard to get higher grades to prove them you're the best. But also work hard to take care of yourself.“ Ngumiti siya.

Huminga ako ng malalim, hindi pa rin makapaniwala sa mga pinagsasabi niya.

“Let's just consider this as a date. Pag-usapan natin ang tungkol sa isa't isa.” He let out pretty little smirked.

He looked calm at alam ko na hindi siya nag bibiro, he looked sincere. Planado niya na siguro 'to nakakainis. Kaya pala ayos na ayos siya dahil may plano siya.

“Bakit mo ba 'to ginagawa?” Halos pabulong kong tanong.

Mukha na narinig niya iyon.  “Bakit ko ito ginagawa, dahil ito 'yong gusto ko. Sinabi ko na kanina Alexis. I know you understand what I mean.” Pinag silakop pa niya ang mga kamay niya habang nakapatong sa lamesa.

Nag lapag waiter ng ice tea at mocha cake. Naka-order na rin pala siya hindi ko napansin. Ganoon siguro ka ukupado ang isip ko.

“Hindi sa lahat ng oras porket gusto mo ang isang tao man o bagay ay naibibigay o nasusunod 'yon. Hindi mo hawak ang lahat,” pangaral ko sa kaniya.

Nagulat ako noong abutin niya ang kamay ko kaya napatingin ako roon.  “Pag hawak na ba kita makukuha na kita?” Tinabing ko ang kamay niya palayo bago kinuha ang ice tea ko at uminom.

“Kung anong pinagsasabi mo ganyan din ba ang mga linyahan mo sa mga babae mo. Ginagawa mo rin sa'kin,” sabi ko.

Umiling si Dylan. “What? My girls? Para namang andami nila dahil sa sinabi mo.” Hindi makapaniwalang puna niya sa sinabi ko. Humilig siya sa upuan. Subrang interesado na niya ngayon, sarap niya ibalibag.

“Yes 'yong mga babae mo. Marami naman talaga sila! ”

Natawa si Dylan bigla, kinuha ko ang libro ko at hinampas siya. “Anong tinatawa tawa mo ha? Anong nakakatawa, Dylan?” Mabuti na lang sa dulo kami na parte dahil maingay kaming dalawa.

Sa subrang ingay naming dahil nagbabangayan tiyak na ikakagalit kami. Baka mapaalis ako, ito pa naman ang tamabayan ko.

“You're interested of me?" he tested.

I looked at him in disbelief.  “What? H'wag ka nga feeling. Kung ano anong iniisip mo. Patinuin mo nga 'yang utak mo. Puro pang babae siguro ang laman niyan,“ asik ko.

“Matino ang utak ko ikaw din naman ang nasa isip ko kaya tiyak na nasa tama ang isip ko.” Napayakap ako sa sarili.

Naninindig ang balahibo ko sa kaniya, hari ng ka kornihan. “Ikaw lang naman nasa isip ko kaya maayos lang tayo."

“Alam mo! Magbabangayan na lang ba tayo na dalawa dito.” Bumusangot ako kapag-kuwan ngumuso.

“Arrgg. Stop pouting, I migth kiss you!” Iniwas niya ang tingin sa'kin at hindi nakatakas sa paningin ko ang pagkagat niya kanyang labi. Bigla akong namula dahil sa hiya.

“Ikaw kasi kung ano ano sinasabi mo!” paninisi ko.

“Paano kung sabihin ko na mahal kita. Please believe me...” I froze from my seat because of what he said. For the first time I react on his confession.