Arrange Marriage With The Gangster's Empress

PT. 8: 50 Million Only!

Keihzza's POV

Naghahanda na ako ngayon sa pag-alis. Bali nagbibihis pa lang ako dito sa banyo dahil naka-hospital gown ako nang manatili ako dito.

The ambiance of the hospital always sick me out. Hindi ko matagalan. At dahil gising naman na ako. I don't have more reason to stay. My wound will heal by itself at mag-iingat naman ako.

"Hey, babe. Why did you call?" napatigil ako sa paglabas ng banyo nang marinig ko siyang may katawagan

"I missed you. Dalawang araw na kitang hindi nakita." maktol at tunog nagtatampo na sabi ng babae sa kabilang linya.

"We will see each other tomorrow. I'm still busy today." oh, bakit ayaw niyang sabihin na kasama ko siya ngayon? Takot ba siyang masampal ng girlfriend niya? Lol, maldita ko masyado. But hearing this kind of conversation lifts my stomach to almost vomit.

"Can't we see each other now? Let's go to the movies. Let's watch together like usual."

"I'm sorry, Rhiley. But not now. I'm busy." saka ako lumabas nang hindi niya napapansin. Nasa may hospital bed siya nakatayo at nakatalikod sa banda ko.

"Can't it be spare for the other day? Parati mo nalang sinasabi na busy ka. Miss na kita eh." napapangiwi ako sa usapan nila like damn. Kailangan ba na dito niya sagutin ang tawag?

"It wont--" naputol ang pagsagot niya sa nobya niya dahil sa...

Tumikhim ako at nilapitan ang bag ko. "You can see him, lady. His duty for the recent days with me is done. Come and fetch him." kasuwal kong sabi at walang pakealam sa magiging reaksyon nito.

"Drake?! Who was that?!" naiinis na tanong ng babae.

Drake's piercing gaze darts to me. I just shrugged and made my way towards the door. Leaving him unattended. I just want to go out to this stinky establishment.

"Hey! Why did you do that?! Do you know how my girlfriend reacts?" as expected he went out and followed me.

Pumasok ako sa elevator, gano'n din siya. "Bakit hindi mo ako sinagot? Didn't you know the cause of your interference, ha?"

Malamig ko siyang binalingan ng tingin, "That was not my fault. It's yours. Alam mo naman pala na girlfriend mo ang kinakausap mo, you should've talked somewhere else far from my reach." sunod ay narinig ko siyang marahas na napabuntong hininga. Tila problemado. "Psh, under ka pala sa babae." dagdag ko na ikinatigil niya at hindi makapaniwala na tinitingnan ako.

"You're too much! You should be more considerate as I was to you!" now he's raising his voice at me. Hanggang sa makababa na kami at nauna din akong lumabas. "Sobra ka na talaga, Keihzza. Matapos ng efforts ko na ibinigay ko sayo--"

Doon ako napatigil sa sinabi niya. Kinu-kwentahan ba niya ako? Sa tingin ba niya ay madali ang masaksak? Ang swerte nga niya dahil sinalo ko pa ang kutsilyo kaysa sa kanya. Kung hindi lang sana siya duwag edi pinabagsak na niya sana ang lalaking 'yun. "Alam mo ba ang sinasabi mo? Perhaps, I remembered na hindi ko hiningi sayo ang favor na ito. You donated it yourself!" nakakainis na siya. Maswerte nga din siya at pinayagan ko siyang makausap ako. When I was not supposed to talk to him!

Napamaang siya, "Y-You..."

"Tsk, umalis ka nalang. Mas makakabuti 'yun sa'kin." I strode myself out of the hospital. Pero naramdaman ko pa siyang nakasunod sa'kin. "Bakit mo pa ako sinusundan? Alis na." pero hindi niya ako tinantanan hanggang sa makarating kami sa waiting shed. Nilingon ko siya at nakita siyang nakabuntot sa'kin at hindi makatingin sa'kin. Bigla ay pinakita niya sa'kin ang susi. Oh... My baby, slipped my mind. I mean for my motorcycle. "Nasaan naka-park ang motorsiklo ko?" kalmado kong tanong.