When I Met You (GXG)

CHAPTER 7

It's saturday and papunta na ako sa meet up ko with the grandson of my Mommy G's amiga. I just wear a simple black sando croptop with long sleeve polo and white pants, and then gora na. Gladly naghilom nadin yung sakit ng binti ko after a few days after I get it checked up.

The moment I got at the Cafe Layon, I ordered a coffee while waiting. It's been 5 minutes pero wala padin siya. While waiting ay napatingin ako sa couple na nasa tabi ng table ko.

They are two young adult women, I suddenly smiled nang makita ko na sinusubuan nung maikli na buhok na babae ang girlfriend niya. Pagkatapos ay ganun din ang ginawa nung girlfriend niya, sinubuan din siya. Sanaol nagsusubuan.

Ang ganda nung girlfriend niya. She have oval shape face. I was amazed by her long eyelashes, and thick eyebrows. Her eyes is blue, and her body is also in good shape.

Sana ganyan din ako kahit matanda na ako, di kumukupas yung ganda. Nagising ang aking diwa nang makita ko na papalapit sa akin yung may maikling buhok na babae sa kabilang table.

"Stop looking at my girl, will you?" seryosong sabi nito. Agad namang kumunot ang noo ko dito. Tangina akala niya ba trip ko yung girlfriend niya? May iba na po akong trip hehe.

"Sorry po, I was just pleased in your relationship." pagpapaliwanag ko sa kanya. Agad namang nanlambot ang kanyang mukha na ikinatanggal ng kaba ko.

"oh, okay. My girlfriend got uncomfortable lang sa tingin mo." she said softly to me. Nagulat ako kasi parang kanina ang tapang ng awra niya, tapos ngayon biglang naging soft siya.

"Sorry din po. I was just stunned lang din sa beauty ng girlfriend niyo." nagkunot ang noo nito, kaya agad akong nag isip ng pagbawi. Shit naman kasi.

"Well... I mean, maganda po talaga yung girlfriend niyo, pero-" natigil ako sa pagsasalita nang dumating ang kanina ko pa hinihintay.

"Uhmm, hi?" sabi ni doc pogi.

Lumapit sa akin ang babae na kausap ko kanina.

"If kailangan mo ng jowa, marami akong kakilala, wag lang ang girlfriend ko. By the way, I'm Charmie." bulong niya at tsaka kinindatan ako at nagbigay ng calling card sa akin then she walk back to their table. What the hell just happened!?

"Who's that?" tanong ng lalaki sa harap ko.

"Ahhh, she's Charmie. We just met like a while ago." sagot ko sa kanya. Ang formal masyado magsalita nito. Di ko alam bigla akong kinabahan, di ko alam kung ano gagawin ko. Gusto ko nalang umuwi.

"Why did she gave you her calling card?" sunod na tanong niya.

"It's nothing, she maybe wants to be friends with me." I simply answered. Nakita ko ang pagkunot ng noo nito, at tumingin sa table nila Charmie. Ang seryoso ng mukha nito, hindi ko mabasa kung ano ba ang iniisip niya.

"If I were you, I would throw it." seryosong sabi niya sa akin. Okay? Did I asked for his opinion?

"Well, you're not me." I faked a laugh. Goshh this is so awkward. He gave me a little smile and then drink water.

"I guess I should introduce myself to you, but this time without my coat. I'm Adam Khan." he motioned giving me a hand shake. I smiled at him before speaking.

"I'm Ly Zenith Alcazar."

"I'm good." I said declining the offer for handshake. Para siyang napahiya dahil sa nagawa ko, pero he needs to understand I have a limit.

"We met once right? If you remember." he said.

"Yeah... yes, I remember."

"Are you scared of me? You declined in shaking my hand." he observed. Well he's a Doctor, I can't blame him.