Destiny's Mistake (Castillo Series #2)- COMPLETED

Chapter 22

"Ganda ko no? Inggit ka?"

I rolled my eyes as I opened the camera for our video call. Pinagmamalaki niya sa aking naging doble kara siya para sa mga bata. And to be honest, nagulat ako. I know he can do all things for the kids but... this is insane. Grabe siya.

Things he can do for his children...

"Nanalo kami kanina ni Dare kaya tuwang tuwa siya. Masaya siya dahil first time niyang manalo sa tug of war."

Ngumisi ako.

May natira pang make-up sa mukha niya kaya abala siya sa pagtatanggal no'n kahit na nakaharap siya sa camera.

"Nasaan ba sila?"

"They're now sleeping. Sinabi ko nalang na bukas mo na sila kakausapin dahil pagod na pagod na sila."

I nodded.

"Kumusta na?"

I sighed. Napalingon ako sa kama ni Mommy at nakitang mahimbing siyang natutulog. Binalik ko ang tingin sa laptop.

"Heto... I'm still doing my best to be the good daughter they want," I chuckled. "She's getting better. Baka sa makalawa, makauwi na ako. I already missed my kids."

Binaba niya ang cotton pad bago inayos ulit ang camera para mas makita siya.

"And for sure, they missed you too."

Natahimik ako. I want to cry so bad because of the longing but I don't want to be emotional. Kaunting tiis nalang din naman at makakasama ko na sila.

"And I missed you too." He chuckled as he dumped the clean towel on his cheek. I glared at him because I'm not in the mood to keep up with his joke. Natural lang naman sa kaniya ang mang-asar kasi ganoon naman talaga siya but... for me it's awkward.

"What's your plan, by the way? Nagkausap na ba kayo ulit ni Shiloh?"

Kumunot ang noo niya. "Wala na kaming pag-uusapan." Kinuha niya iyong garter tapos nagpahid siya ng cleanser sa mukha niya.

I want to push the conversation but I know it's too foul for him. Kaya nang dinalaw na ako ng antok, I turned off the call and rest.

Mommy is getting better but my relationship with my father is getting worst.

"Wala ka talagang utang na loob!"

He was fuming mad, as if his rage can kill him as I packed my things. Nagsisi tuloy akong umuwi ng bahay but I don't have a choice kasi kukunin ko ang gamit ko. Abala ako sa pagliligpit nang nagalit na naman siya at kung ano-ano ang isinusumbat sa akin. Tinatakot niya ako na pahihirapan niya ako dahil sa eskandalo at kahihiyang ginawa ko sa pamilya. Palaging walang utang na loob.

Rebellious, useless and whatever... hell I care.

"Wala kang ideya kung gaano mo pinahiya ang pamilya, Sa-ab! Maraming nagsasabing disgrasyada ka at hindi ka namin na gabayan dahil hinayaan ka naming mabuntis ng kung sinong punyeta kahit hindi mo naman asawa?! Galit na galit sa akin ang lola mo!"

I sighed. Punyeta raw... Punyeta raw si Leo.

Parang sikang plaka na paulit-ulit 'yun sa tainga ko.

I know that! Alam ko iyong pagkakamali ko.

I closed my bag when he suddenly grabbed my arm and slapped me. Sa lakas no'n ay halos matumba ako.

"Bring your child here."

"I won't."

Sinampal niya ulit ako. Napapikit na ako sa sakit. Dumugo na ang gilid ng labi ko.