PAPARAZZİ | Zayn Malik

13.BÖLÜM

Bu bölüm düzenlenmiştir
İyi okumalar!

"yaralarınız tam olarak kapanmış değil, kendinizi fazla zorlamışsınız. Birkaç gün içinde sargılarınızı değiştirmeniz gerekecek." Doktorun söylediklerine sadece kafa sallayarak yerimden kalktım. Hastane her zaman beni germiştir. Bir an önce buradan gitmek istiyordum.

Sarmış olduğu kolumu elimle tutarak kapıya doğru ilerledim. "Eğer başınız dertteyse bunu bana söyleyebilirsiniz." Diye seslendi doktor arkamdan.

"Bunu da nereden çıkarttınız?" diyerek neredeyse yetmiş yaşında gibi görünen, doktora baktım.

"Vücudunuzda birden fazla yara var. Tıpkı kolunuzdaki gibi belinizde de uzun bir yara izi var. Ve belirli yerlerde de küçük-küçük yaralar var. Hemen polisi arayabilirim."

"Hayır, buna gerek yok. Sadece basit bir kaza geçirdim o kadar."

Doktorla yaptığım bu saçma diyalogun üzerinde durmayarak arkamı döndüm ve odadan çıktım. Bu iğrenç hastanede biraz daha kalamazdım!

Koridorun sonunda duvara yaslı bir şekilde duran Malik; beni görünce yanıma geldi. Kolumun kanaması durmayınca zorla getirmişti beni buraya.

"Bitti mi?" diye sordu elini cebine koyarken. Ona sadece kafa salladım. Daha dün bana 'zarar gelmesini istediğim son kişisin!" diyen Malik, bir saat önce beni kendine zarar gelmesin diye yanında tuttuğunu söyledi. Hangisi gerçek Zayn hiç bilmiyordum. "Burada bekle." Diyerek bir doktorun yanına gitti.

Tabii ki onu dinlemeyecektim. Hastane duvarları üzerime geliyordu sanki. Yavaş adımlarla bu aptal yerden çıkarak kapının önünde durdum. Hava oldukça serindi. Kollarımı göğsümde kavuşturarak etrafı izledim. Umarım Zayn'i çok fazla beklemem.

Etrafı izlemeye dalmışken omzumda bir el hissettiğim de irkilerek arkamı döndüm.

"Sera Mia Butler?" diye sorarca konuştu karşımdaki iri cüsseli adam. Bir adım geriye gittim.

"Evet?" diye yanıt verdim kaşlarımı çatarak. Bu adamı tanımıyordum.

"Benimle gelmeniz gerekiyor." Adamın nazik konuşmak için oldukça çabaladığı belliydi.

"Ne için?"

"Sizi görmek isteyen biri var. Lütfen bayan, zorluk çıkartamayın."

"Neden tanımadığım biriyle gideyim ki?"

"Bayan kararınızı tekrar düşünün. Olumsuz yanıtınız burada ki herkesin hayatına mal olabilir." Dediğinde nefesimi tuttum. Arkamı dönüp Zayn'e baktım. Ne yapıyordu bu aptal! Hala doktorla hararetli bir şekilde konuşuyordu.

"Ne saçmalıyorsunuz?" Gözlerimi hayal kırıklığı ile Zayn'in üzerinden çekerek adama baktım.

"Bayan, hızlı olmamız gerekiyor. Buradan." Diyerek yönlendirdi beni. Umutsuzca onu onayladım. Ben önden o arkadan ilerleyerek sadece birkaç ışıkla desteklenmiş hastanenin arka kısmına geldik. Tam önümdeki siyah arabanın kapısı açılınca içinden çıkan kadına uzun süre baktım. Onu hayatımda ilk kez gördüğüm aşikârdı. Evet, ama benimle ne ilgisi olabilirdi ki bu kadının?

Kadın giymiş olduğu yüksek topukluların hakkını vermek istercesine ses çıkarta, çıkarta yanıma geldi. Beline kadar uzanan kızıl saçlarını geriye atarak yüzüne büyük bir gülümseme yerleştirdi. Otuz yaşından büyük olduğu bariz belliydi. Ben ona şaşkın gözlerle bakarken o omzuma dokundu.

"Sevgili küçük Mia," diyerek omzumu ovdu. "Ah, pardon! Çok özür dilerim. Sana Sera denilmesini tercih ederdin değil mi?" yüzündeki gülümsemesi daha da büyümüştü.