PAPARAZZİ | Zayn Malik

18.BÖLÜM

Bu bölüm düzenlenmiştir.
-KURGUDA DEĞİŞİKLİK olabilir.

İYİ OKUMALAR!

"Louis!" dedim isyankâr bir şekilde. "Lütfen biraz sus. Tanrım sen benden bile hızı konuşuyorsun!"

"Hayır, Mia. Senin burada kalmana izin veremem." Yerdeki gazete parçalarına vurdu. Ama gazeteler olduğu yerde durdu hareket bile etmediler.

"Senden izin aldığımı hatırlamıyorum zaten. Hem buranın nesi var söyler misin? Sadece biraz boyaya ihtiyacı var ve kesinlikle kırık pencerelerin değiştirilmesi gerekli, kapılarında değişime ihtiyacı var."
Küçük bir of çektim. Sıraladığım bu şeyleri nasıl yapacağıma dair bir fikir yürütemezken Louis'i bu konuda nasıl ikna edecektim bilmiyorum.
Hem neden ikna etmek zorundaydım ki?

"Tanrım şuna bak! Her yerde böcekler var!" böceklere iğrenç olduklarını söyleyen bir bakış attı. Ve haklıydı da bu yer iğrençti ama ne yazık ki benim bütün param sadece buraya yettiği için burada kalacaktım. Yani zorundaydım. Şirketin verdiği evde kalamazdım herhalde. İstifa edecektim?

Bir aralar Zayn'in evine girmem için bana yardımı olan muhteşem böceklere baktım. "Ezeriz Louis."
Ayağımı kaldırarak bir tanesini ezdim.
Bende artık bir katildim?
Midem bulanmıştı(!) "İşte bu kadar!"

"Mia! Hemen gidiyoruz." Elini tutmam için uzattı. "Burada kalmayacaksın."
Benimle Zayn yüzünden olmasa gerçekten arkadaşlık kurar mıydı merak etmiştim bir an.

"Hayır, sen gidiyorsun ve bende emlakçiye bu evi tutmak istediğimi söyleyip hemen işe koyuluyorum."
Mavi gözleri çok güzeldi. Ben hep yeşil gözlerim olsun isterdim ama şimdi keşke öavi gözlerim olsaydı diyorum..

"Tanrım sen çıldırmış olmalısın! Eğer bu evi tutarsan Zayn beni öldürecektir!" elleriyle yüzünü kapattı.
Ah evet.. Zayn için benim yanımda.

"Louis bu Zayn'i ilgilendirmez. İstediğim evi tutarım ve bu kimseyi bağlamaz. Ve mezarına çiçek getireceğime söz veriyorum." İki parmağımı havaya kaldırdım. Ve gülümseyerek yerdeki gazete parçalarına vurarak diğer odadaki emlakçiye baktım. Aynı anda birden fazla müşteri getirmişti. Ne kadar da aç gözlü ama..

"Ben bu evi tutmak istiyorum." dedim yapmacık bir gülüşle. Ah, tanrım sen bana yardım et. Bu evde kalmak oldukça zor olacaktı.

"Ah, bu evi tuttuğunuza pişman olmayacaksınız. Emin olun daha güzel bir ev bulamazdınız." Dedi gülerek. Bu adam ciddi miydi? Yoksa dalga falan mı geçiyordu?

Ona aptalca bir bakış attım. "Eminim bulamazdım."

"Haydi gelin. İşleri halledelim."

"Bayım bu evi ben istiyorum. Size aylık kirası için dört bin dolar vereceğim." Arkadan duyduğum Louis'in sesiyle hemen ona baktım. Ne diyordu bu!

"Bayanla beraber olduğunuzu sanıyordum." Emlakçi tüm dikkatini Louis'te toplamıştı. Dört bin dolar lafını duyunca ağzı kulaklarına gelmişti resmen. Bu ev 20 pound etmezdi bile!

"Evet, ama ben kendim için tutmak istiyorum bu evi." Dediğinde ona doğru yürüdüm.

"Louis! Sen ne yapıyorsun!" diye tısladım dişlerimim arasından.

"Sadece ölmek istemiyorum." Yüzünü bana eğmişti.

"Ev sizindir!" diye şakıyan emlakçiye baktım.

"Ama ben?" acınası bir şekilde emlakçiye baktım.

"Üzgünüm bayan. Sizin vereceğinizin iki katından fazla bir para söz konusu..."