PAPARAZZİ | Zayn Malik

35. BÖLÜM

Yeni BÖLÜM

Saatlerin el sallayarak geçip gitmesinin bir sonu yoktu.
Bazı şeyler sonsuzluk içinde kayboluyordu.
Bu kayboluş insanın bedeninde de olabiliyordu, zihninde de.
Herkes hayatında kayıplar yaşamıştır. Peki ya herkesin hayatında bu kayıplardan ikinci olur muydu?

Bir şey ikinci kez kötü olabilir miydi?

Bir şey milyonuncu kez kötü olabilirdi.

Bu gerçek keskin bir kılıcın bıraktığı iz gibi ona değiyordu.
Belki de her şey onun yüzündendi. Ya da her şey ona bir şey anlatmayanlar yüzündendi.
Eğer bileseydi engelleyebilirdi.
Eğer bilseydi böyle olmazdı.

Kıpkırmızı suratında çıkan belirgin damarlar onun korkunç halini ortaya seriyordu. İçinde hain bir öfke vardı.
Öfkeliydi.
Herkese.

"Bunu söylemek istedim!" Dedi Dylan. O da Zayn Amcası kadar öfkeli ve üzgündü. Sera'yı çok seviyordu ve şu anda orda yatmasının tek nedeni olarak amcasını görüyordu. Eğer amcası yeterince güven verseydi bu olmayacaktı.

"Ona her nasıl bir güven verdiysen sana bunu söylemek istemedi."

Zayn tek çizgi halinde duran dudaklarını yukarı bükerken başını aşağı yukarı sallamıştı. Dylan onunla dalga geçiyor olmalıydı. Başka bir açıklaması olamazdı.
Yeğeni biraz daha böyle konuşursa hiç iyi şeyler olmayacaktı.
Öfkesini kontrol etmekte gerçekten güçlük çekiyordu.

"Onu koruyabileceğine inanmıyordu!" Diye sözlerine devam ettiğinde Zayn buna daha fazla dayanamadı. Kendisinden iki yaş küçük yeğeninin yakasına yapışıp onu kendi ile duvarın arasında sıkıştırmıştı.

"Sesini kes!" Diye hırlamıştı. "Şu siktiğimin sesini kes!"

Dylan amcasının bu davranışımdan korkmuştu ama bunu belli etmek yerine cesaretli bakışlarını amcasının üzerinde tutmaya devam ediyordu.
Çünkü olanların onun suçu olduğunu düşünüyordu..

"Sadece gerçekleri görmene yardım ediyorum amca!"

Zayn Dylan'ın karnına çok kötü olmayacak şekilde vururken Dylan bundan çok etkilenmişçesine tepki vermişti. Zayn ona zarar veremezdi ama Dylan onu tahrik ediyordu.

"Gerçekler ne biliyor musun? Sen bittin. Ne ile evleneceğini biliyorsun. Ve yemin ederim bunu yapacağım!"

Bunu yapacaktı.

Dylan komikçe bir nefes verdi.
"Bundan eskisi kadar korkmuyorum. Bu senin suçun amca!"

Neredeyse burun buruna gelmiş, birbirilerine çatık kaşlar eşliğinde öfke ile bakıyorlardı.
Dylan amcasına sadece sözleriyle karşılık vermeyi planlıyordu.
Amcası ona vursa bile..

"Dylan!" Diye bağırmıştı tekrar Zayn. Bu bağırışı uzun hastane koridorlarında yankılanan tek ses değildi.

Bu sırada Arthur elinde tuttuğu kahve tepsisini sinir ile yere fırlatırken sinirden alev topuna dönüşmüş kardeşine doğru öfkeyle gitmişti.

Onu omzundan sarsıp geriye iterken Zayn bunu beklemediği için yalpalamıştı. Karşıdaki duvara çarparken kendini toplayacak bir an bulamamıştı.

"Oğlumdan uzak dur piç kurusu!"

Zayn öfke ile kendini düzeltirken neşeden yoksun bir kahkaha atmıştı. Dylan amcasını delirdiğini düşünüyordu.