PAPARAZZİ | Zayn Malik

25.BÖLÜM

Bu bölüm düzenlenmiştir.
-KURGUDA DEĞİŞİKLİK

Kalbim taşıyamayacağım bir ağırlık altında eziliyordu ve ben buna engel olamıyordum. Beni öldüreceğini söylemesinden çok benim Zayn'in eski kız arkadaşına benziyor olmam beni daha çok ürkütmüştü.
Benimle olmasının tek nedeni unutamadığı aşkı yüzünden miydi?
Kim olsa affetmezdi kendisini kandıran birini. Ama o yanında tutuyordu beni.
Güvenmese bile yanında tutuyordu.
Bu karmaşa beni bir çıkmaza sürüklemişti.

"Kız kardeşime benziyor olduğun gerçeği... Ah, Zayn bu ayrıntıyı seviyor olmalı."
Ellerini ceplerine yerleştirdi. "Kardeşim Zayn'in ellerinde öldü. Son zamanlarını iyi değerlendir."

Sinir katsayım artışta bulunurken titrediğimi hissettim. Aynı zamanda da boşlukta gibiydim. Yeraltımdan kayacak gibiydi her an.
Hiçbir zaman bu kadar sinirli hissetmemiştim kendimi.
Canım yanıyor desem hissettiklerimin yanın da çok az kalırdı.
Kalbim acıyor desem, beni tam anlamıyla beni karşılamaz. Ve biri beni bu girdaptan çekip kurtaramadığı sürece bu duyguyla beraber ölüp gideceğim.

"Gitsen iyi olacak!" Niall'ın sert sesini duyduğumda bu ses gerçekten ona mı ait diye tereddüt ettim. Ne zaman gelmişti ki?

"Ah, gerçekten amacım bu değildi." Dedi Bill bana dokunarak. Ne yapmaya çalışıyordu? Az önce sırıtarak beni öldüreceğini söyleyen adam şimdi niye süt dökmüş kedi gibi davranıyordu?

Omzumdaki elini tek hamlede iterek bana dokunmasını engelledim.
Zayn ve Louis'te yukarıya çıkıp yanımıza gelirken nasıl davranmam gerektiğini kavrayamadım. Ne yapmam gerekliydi?
Zayn'i yumruklayıp yere düşürmek mi?
Ya da sadece susmam mı gerekli?
Ya da buradan çekip gitmeliyimdir?
Belki de bana bakan iki çift mavi göz ve bir çift kahverengi sandığım, sevdiğim ela gözleri oymalıyımdır?

Kız kardeşime benziyor olduğun gerçeği... Ah, Zayn bu ayrıntıyı seviyor olmalı.

Bill'in son söylediği kafamda yankılanırken delirebileceğimi düşündüm.

"Niall Bill'i çekiştirip aşağıya indirirken Zayn fazlasıyla mahcup bir şekilde beni izliyordu. Bana doğru bir adım attığında durması için elimi kaldırdım.

"Sakın Zayn! Sakın, bana yaklaşma!" kurduğum bu anlamsız cümleden sonra en yakınımdaki odalardan birine girerek kapıyı kapattım. Kapının tam arkasına çökerek ellerimle başımı ovdum.

Neden hiçbir şey yolunda değildi ki? Ben her zaman Zayn hakkında yeni gerçekler mi öğrenecektim böyle? Bir insan neden yakın arkadaşının kız kardeşini öldürür? Hem de onunla sevgiliyken? Ve nasıl olurda bu olaylardan sonra hala dost kalabilirler? Birbirlerine düşman olmaları gerekmez mi? Tanrım cidden kafayı yiyeceğim!

Kapıya tekme atıldığında irkilmiştim.

"Beni dinlemelisin!" diye bağırış koptu hemen ardından. Eminim ki Zayn'in bu bağırmadan sonra boğazı acıyacaktır.

"Sakin olmalısın!" Louis'in yatıştırıcı sesini duymak onu biraz sakinleştirir diye ummuştum fakat Zayn sanki daha fazla sinirlenmişçesine yüksek sesle bağırdı.
"Lanet olsun beni dinleyeceksin!"

"Seni dinlemek istemiyorum, git." Dedim cılız bir sesle. Sesimin ona gidip gitmediğinden emim bile değildim.

Büyük bir gürültü koptuğunda irkilmiştim. Sanırım bir şey kırmıştı.

"Sakinleşmeye ihtiyacınız var." Dedi Louis. O'da en az Zayn kadar bağırıyordu. Ve oldukça telaşlıydı.

Merdivenlerden gürültü sesleri gelince ikisinin de aşağıya indiğini anlamıştım. Derin bir nefes vererek kapının üzerindeki kilidi çevirdim. Kimin odasında olduğumu gerçekten bilmiyorum. Ve ne yapmam gerektiğini de... Elimi duvarlarda gezdirerek karanlık odayı aydınlatmak için prize dokundum. Ve tekrar aynı pozisyonumu aldım. Bu odadan çıkmayacaktım.