PAPARAZZİ | Zayn Malik

30.BÖLÜM

BU BÖLÜM DÜZENLENMİŞTİR.
-KURGUDA DEĞİŞİKLİK OLABİLİR-
Keyifli okumalar!

Gözlerim bomboş odanın içerisindeki beyaz çerçeveli ve retro duran çiçek işlemeli aynanın üzerinde takılı kalmıştı.

Fazlasıyla yorgun duran gözaltlarına sahip olmuştum.
Bu kadar stres bana hiç mi hiç iyi gelmemişti.

Şimdi en baştan alalım şunu.
Eğer okul okusaydım paparazzi olmak için teyzem bildiğim, annemin kuzeni olacak o kadının yanında çalışmayacaktım. Eğer çalışmasaydım Zayn Malik ile ilgili bir göreve başlamayacaktım. Eğer Zayn Malik görevini kabul etmeseydim David'le karşılaşmayacaktım. Emma'yı tanımayacak, Arthur'a hiç vurmamış olacaktım. Gerçek ailemin öldüğünü bilmeyecek ve hâlâ nasıl biri olduğunu çözemediğim dayımı tanımayacaktım. Ve sonunda Zayn'e aşık olup istifa etmeyecektim. Ve o da gerçekte kim olduğumu öğrendiğinde yüzüme silah doğrultmayacaktı. Louis ile aramız soğuk olmayacaktı ve Bill denen hayvan hayatıma sıçmayacaktı. Beni aldatan Austin ile tekrar magazin sayfalarına düşmeyecektim. Zayn'in evine girdiğimde Emily'in fotoğrafını hala evinde tuttuğunu ve ona benzediğim gerçeğini de hatırlatmak istiyorum kendime. Ah, unutmadan; bir de Megan'ın iftirasına inan bir Niall vardı. Emma ve Arthur imzalı Dylan vardı. Ve beni aldatan bir adet Malik kişisi. Aslında aldatmadığını söylemişti ama kim arkadaşı ile flört gibi görünür ki?

Bu düşüncelerden kurtulmak istediğim için kafamı sağa sola sallamıştım. Beynimde sadece bunlar vardı ve bunların hepsi gittikçe bana zarar veriyordu.
Sanki hapsolmuştum..

Başımın üzerinde sarılı olan havlumu çekerek saçlarımın salınmasına izin verdim. Ayna karşısında gördüğüm kadarıyla saçlarım çok fazla uzamışlardı.
kesim vakti gelmişti yoksa yakında uykumda beni boğacaklardı.
Bornozuma sıkıca sarılırken neredeyse 45 dereceyi aşan bu odada üşüyen ellerime hayretle baktım. Isınmıyorlardı.. ne olursa olsun bir buz küpü olarak bedenimde yaşıyorlardı.

Onları ısıtmak senelerimi dahi alsa bunu başardığım zaman beş dakika sonra eskisi gibi soğuk oluyorlardı.

Kapım tıklatılmıştı.

Zayn ve Dylan peşimdeyken ben otele geri gelmiş ve onlara hiç bakmamıştım.  Bana yetmeyecek olan paramı daha fazla bu lüks otelde harcayamayacağım için yarın ilk iş olarak bu otelden ayırılacak ve hem iş hem de ev bakınacaktım.

Durmadan tıklatılan kapıya doğru ilerlediğimde kulpunu kavrayarak kapıyı açmıştım. Gecenin 4'ünde karşıma dikilmiş olan Dylan'a kaşlarımı çatarak bakmıştım.

Alnının üzerine düşmüş olan saçları ve atletik vücuduna rağmen yorgun düşmüş omuzları bana küçük bir çocuğu andırmıştı. Sanki uykudan yeni uyanmış gibi şapşal bir ifade vardı suratında. Göz rengi dedesi ve babasının aksine Zayn gibi elaydı. Ve o da esmerdi. Yüzünde hiç sakal yoktu;her gün tıraş oluyor gibi bir izlenime kapılmıştım.

"Sen kaç yaşındasın?" diye sordum ona onun konuşmasını beklemeden. Üzerinde pijama vardı ve bu gerçekten çok komikti.

şaşkınlık ile kaşlarını havaya kaldırdı. "yirmi" dudağını garip bir şekilde yukarıya bükmüştü. "Bunun konumuzla ne alakası var?"

"Konuştuğumuz bir konu mu var? Tanrı aşkına bu saatte neden kapımı çalıyorsun?"

Sanki diyeceklerini yeni hatırlamış gibi içeriye geçti. "Amcam seni sayıklıyor ve ben uyuyamıyorum."

Kapıdan içeri girişini şaşkınlıkla izledim. Bornozlaydım ve o benim kişisel alanıma, odamın içerisine girmişti.

"Odana geri dön!" dedim onu azarlar tarzda.