PAPARAZZİ | Zayn Malik

36.BÖLÜM

Yeni BÖLÜM
Kuru boğazımı ıslatmak için ihtiyacım olan tek şey bir bardak su olsa da bunu yapacak kadar iyi hissetmiyor oluşum tek engelim değildi.

Karnım üzerinde daireler çizen parmaklara eşlik eden güzel bir mırıldanış.

You'll never love yourself...
Asla kendini sevmeyeceksin...

Half as much as I love you...
Benim sevdiğimin yarısı kadar...

Çizilen her daireyle normalde gıdıklanmam gerekirken bunun yerine iyi hissedişime anlam veremiyordum.

Sıcak parmaklar benim içimi ısıtıyordu.

Your hand fits in mine..
Ellerin ellerime uyuyor..

Like it's made just for me ..
Sanki tutmam için yaratılmış..

Yüzüm duvara dönüktü. Özellikle ona bakmamaya özen göstermeme hiç bozulmamış gibi yanımda uzanmaya ve sıyırdığı kazağımdan ulaştığı çıplak karnıma dokunmaya devam ediyordu.

Bu kadar çok hareketsiz kalmaya alışık olmayan bedenim üzgündü ama onun yüzüne bakacak durumda da değildim. Gözlerine her baktığımda daha önce dert edindiğim benzerliğin yaşıyor olmasının verdiği hüznü, kendi gözlerimden onun gözlerine aktaracaktım.

Ben bu kadar güçsüz biri değildim..

Bu saçma otel odasına ilk geldiğimde her şeyin tamamen bittiğine çok inandırmıştım kendimi.
Bu kadar yükü taşıyamayacağıma inandığım gibi bunada inanmış ve buraya gelmiştim.

Ama olmadı.

Ben bu adamdan kopamadım.

Tekrar birlikteyiz ama ben hiç iyi değildim.
Canımın yanması fiziksel değil ruhsaldı.
Ruhumda bir acı vardı ve dinmek istemiyordu.

I'm in love with you..
Sana aşığım ..

And all these little things..
Ve bütün bu küçük şeylere..

Ben bu adamdan kopamadım..

Yanağımın üzerinde duran yanağımda hissettiğim kirpikleri duraksamıştı.
Bana çok yakındı ama aynı zamanda yakında değildi. Bu tarifi çok zor bir durumdu..

"Lütfen konuş benimle.."

Akşam vakti olmasının verdiği rahatlık ile gözlerimi kapalı tutmam gerekmediği için memnundum. Loş ışık çok güçlü değildi.
Ama aynı zamanda hareket etmemek için çok yoğun bir savaş verdiğim içinde mutsuzdum.

Gerçi o da benim uyumadığımın farkındaydı ama ben bunun aksini düşünmesini sağlamak istiyordum.

"Mia.." diye konuştu tekrar. Sesi fısıltı gibiydi ve kulağımın dibinde olması benim içimi gıdıklamıştı.
"Lütfen konuş artık.."

Buna karşılık vermek isteyen bir yanım ve istemeyen bir yanım vardı.

Karnımda daireler çizen eli durmuştu. Yanağımda ki yüzü boynuma gömülüp derin nefesler alışlarına başlamıştı.

"Bu kokuyu seviyorum.."

Boğuk çıkan sesi yine beni gıdıklamıştı. Bunu bilerek mi yapıyordu? Tepki vereyim diye?

"Kokularımız da mı benziyor yoksa?" Dedim sessizce.
Sesim o kadar kısıktı ki duyup duymadığından emin değildim. Bu kendi kendime konuştuğum bir şey olmalıydı..

Bana sarılışını sıklaştırırken karnımdaki elini daha net bir şekilde hissetmiştim. Karnımı bu defa okşamaya başlamıştı.

"Sen eşsizsin." Dedi burnunu boynuma sürterken. "Kendini bir başkası ile kıyaslaman çok yanlış.."