Küçük bir kız olan Lorin Kalender ve Mardin'in büyük bir aşiretinin ağasının oğlu Viran Şahmaran...
Berdel yüzünden iki ailenin de tüm hayatı değişmişti. Henüz küçük olan Lorin kendisini bir anda büyük bir konağın avlusunda buluvermişti. Viran ise t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_____
Gözlerimi yavaşça araladığımda ellerimi gözlerime çıkarttım ve uyku sersemliğimden dolayı gözlerimi ovaladım. Bakışlarım etrafta gezindiğinde Viran'ın yanımda olmadığını gördüm. Banyodan da su sesi gelmediğine göre çoktan aşağı inmiş olmalıydı.
Dün gece olanlar sayesinde utanç duysam da sonuçta Viran benim kocamdı ve her evli çift gibi biz de birlikte olmuştuk. Utanmamın bir sonu yoktu, bunu biliyordum ama sonuçta ona en özelimi açtığım için şu utanç duygusunu üzerimden atamıyordum.
Yatakta hafif geriye gittiğimde ince yorganı göğüslerimin üzerine kadar kapattım ve sırtımı yatak başlığına dayadım. Çırılçıplak bir şekilde yatağımızda yatıyordum. Kasıklarımda yok sayamayacağım kadar yüksek bir ağrı vardı. Sabaha kadar sevişmenin de en kötü yanı buydu sanırım. Bitmek bilmeyen kasık ağrısı ve vücuttaki tembellik.
Odanın kapısı yavaşça açıldığında kendimi yorgana iyice sardım ve gelen kişiye baktım. Gelen kişinin Viran olduğunu bilsem bile dün geceden sonra nasıl bir iletişim kuracağımızı kestiremiyordum. Odaya girdi ve kapıyı kapatıp bana baktı. Yorganın içinde daha da küçülen bedenim ve parıldayan mavi hârelerimle ona bakıyordum. Onun kahverengi gözleri de doğrudan bendeydi ve en az benim gözlerim kadar parıldıyorlardı.
"Günaydın." dedi ve yatağa doğru adımladı. "Günaydın." dedim, ona karşılık. "Az önce uyandım ben de." Bu kadar heyecanlandığını belli etme Lorin. Adam yine üzerine atlarsa altından sağ çıkamazsın.
"Ben uyumadım hiç." dedi ve yatağın onun yattığı tarafına oturdu ve aynı benim gibi sırtını yatak başlığına yasladı. "Aşağıda oturuyordum. Diğerleri de uyandı zaten, kahvaltı hazırlıyorlar."
"Ben kalkayım o zaman." dedim ve yavaşça yerimden doğrulmaya çalıştım. "Annen yine kızar."
"Yok." dedi ve bana yanaştı. Kalbim yerinden çıkarmış gibi hızlı hızlı ve oldukça yüksek bir sesle atıyordu. Dudaklarını alnıma koyduğu an ellerini de yanaklarıma koydu. Vücudumu ona çevirdiğimde beni kendine çekti ve kafamın göğsünün üzerinde yer bulmasını sağladı. Elleri saçlarımı okşarken ben de kollarımı onun bedenine dolamıştım. Şu an olduğumuz konumdan dolayı üzerimdeki yorgan biraz açılsa da sorun etmedim. Nasıl olsa dün gece sabaha kadar her yanımı en ince ayrıntısına kadar görmüştü. "Çıkma bugün yataktan, ağrın vardır senin kesin. Ben sana kahvaltı yollatırım. Yorma kendini." dedi.
Kafamı iki yana salladım ve derin bir nefes aldım. "Olmaz, annen sen şirkete girince bana yükleniyor. En azından kahvaltı için aşağı inmem lazım."
