Küçük bir kız olan Lorin Kalender ve Mardin'in büyük bir aşiretinin ağasının oğlu Viran Şahmaran...
Berdel yüzünden iki ailenin de tüm hayatı değişmişti. Henüz küçük olan Lorin kendisini bir anda büyük bir konağın avlusunda buluvermişti. Viran ise t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . . . .
Akşam olmuştu ve ben çok fazla gergindim. Odadan dışarı resmen adım atamıyordum. Üzerimi giyinmiş, saçlarımı dalgalandırmış ve hatta hafiften bir makyaj bile yapmıştım ama odadan dışarı çıkamıyordum. Dila ve Serhat'ın buraya gelecek olması, bizim aynı masada oturmamız gerginliğimin en büyük sebebiydi. Üstelik annemler de gelecekti ve Şahmaranların annemlere kötü bir şey diyecek olması da gerginliğime daha da gerginlik katıyordu.
Viran da henüz gelmemişti. Gelse bile ben görmemiştim çünkü yaklaşık iki saattir odada öylece duruyordum.
Elimde tuttuğum telefonun ekranını açıp Viran'ı aradım ve telefonu kulağıma dayadım. Birkaç saniye sonra telefon açılmıştı. "Efendim Lorin?"
"Neredesin?" diye sordum.
"Yoldayım canım, az kaldı. Geldiler mi yoksa?" diye sordu.
"Yok." dedim ve derin bir nefes aldım. "Daha doğrusu bilmiyorum. İki saattir odadan dışarı çıkmadım. Herhalde gelselerdi seslerini duyardım."
"Lorin." dedi ve sıkıntılı bir nefes verdi. "Kendini odalara kapatma bebeğim. Sen güçlü bir kadınsın. Onların karşılarına başın dik, alnın ak bir şekilde çıkabilirsin. Unutma, benim karımsın sen."
"Orası öyle tabii." dedim ve hafifçe yutkundum. "Seni bekleyeceğim odada. Sen gelince hemen benim yanıma çık, birlikte inelim aşağıya."
"Tamam canım." dedi. "Gelirken bir şey ister misin? Çarşıdan geçeceğim birazdan."
"Lokum alır mısın?" diye sordum. Viran sesli bir şekilde sırıtmıştı. Ben de hafifçe tebessüm ettim. "Alırım." dedi.
