SON AĞIT

30.Bölüm

Hepinize merhaba.

Bölüm şarkısı,
Semiramis Pekkan,
Bana Yalan Söylediler

Keyifli okumalar dilerim.

Seviliyorsunuz.

. . . . .

"Doğru söz içinmiş diller
İşte kalbin, sev dediler
Bana yalan söylediler
Bana yalan söylediler
Kaderden bahsetmediler..."

O gideli çok oldu...

Altı ay...

Bebeğimizin ilk anlarında yanımda olamadı. Ben bebeğimizin cinsiyetini öğrenebildim, kalp atışlarını duyabildim ama o bu anlarda yanımda olamadı. Uzaktan öğrendi çocuğunun cinsiyetini. Kalp atışlarını ses kaydı alıp attım ona telefondan... Viran, hayatta en çok yaşamayı istediği anları düzgünce yaşayamadı. Viran, uzaktı.

Beni virâne yaptı.

7 aylığa yaklaşan bebeğimi daha da çok hisseder oldum. Annelik duygusunu en derinlerimde hissederken hâlimden memnundum. Karnım büyümüştü. Vücudum sanki bambaşka birinin vücudu gibiydi. Ayna karşına geçtiğimde karşındaki kadına, "Lorin." diyemiyordum. Lorin, büyümüştü artık.

Viran'a olan özlemimi anlatacak cümleler kuramıyordum... Konusu geçse, adını duysam gözyaşlarım yanaklarımdan süzülüyordu hemen. Acı çekiyordum... Kahroluyordum o yanımda olmayınca. Beni bir başıma bırakıp gittiği zamandan bu zamana çok şey değişmişti, en başta da ben...

Konakta çok şey yaşandı. Şahmaran Konağı, çok başka bir yer oldu.

5 AY ÖNCE
ŞAHMARAN KONAĞI

"Bizim size bir haberimiz var!" dedi müjde verir gibi Dicle. Herkes ona dikkat kesilirken benim bakışlarım çorbaları dolduran Rüveyda'daydı. Birazdan ne duyacağından habersiz öylece çorbalarla uğraşıyordu işte.

"Söyle kızım." dedi Azad Ağa.

"Ben hamileyim!" dedi Dicle. Rüveyda sertçe yutkunduğunda çorba kepçesinin Lerzan abinin önündeki tabağa düşmesi bir oldu. Kalbim gümbür gümbür atarken Rüveyda'nın yüzü bembeyaz kesilmişti bile.

"Ço-çok özür dilerim ağam." dedi Rüveyda telaşla. Hızlıca kepçeyi almaya çalışırken Lerzan abi onun telaşını anladığından olsa gerek kepçeyi ondan önce almıştı. Kepçeyi Rüveyda'ya uzatırken Rüveyda hızlıca elinden aldı ve tencereye koydu.