SON AĞIT

35.Bölüm

Hepinize merhaba. Nasılsınız?
Wattpad hepinizin de bildiği üzere erişime engellendi ve hesaplarımıza girmekte sıkıntı yaşıyoruz. Keşke bu durumda olmasaydık ama elimizden pek de bir şey gelmiyor açıkçası.

Son Ağıt normalde 40.bölümde final yapacaktı fakat finali biraz erkene çekmek zorunda kalacağım. Çoğu kişi girişte sorun yaşıyor ve sıkıntı daha da büyümeden kitabı tamamlamak istiyorum. Bir sonraki bölüm büyük ihtimalle final olacak. Eğer Wattpad engeli kalkarsa bol bol özel bölüm atacağım. Çünkü bu hikayeyi yarım yamalak bitirmek istemiyorum.

Veeee Son Ağıt 1M okunma oldu. Okuyan,oylayan,yorum yapan herkese çoook teşekkür ediyorum❤️

Sizleri seviyorum, keyifli okumalar dilerim.

🗝️

Viran Şahmaran

Gözüm tam tamına kırk dakikadır Lorin'i içeri aldıkları odadaydı. Oda dediğim yer ise doğumhaneydi. Olanlara inanmakta zorluk çekiyordum. Daha küçücük olan bebeğimizin doğması için çok erkendi. Karıma ve oğluma bunu reva görenlere gününü gösterecektim. Kimse bizim huzurumuzu bozamayacaktı artık. Herkesten uzakta mutlu ve sakin bir hayat yaşayacaktık. Bunu Lorin'e ve oğluma borçluydum.

Lorin on altı yaşında konağa geldiğinde ürkek bir ceylan gibiydi. Ama şu an tüm acılara göğüs germiş, güçlü bir kadın olmuştu. Hayat ona çok şey borçluydu. Kardeşim ve abisi yüzünden başımıza gelenler hepimizin hayatında değişikliğe sebep olmuştu. Kolay değildi. Lorin çok güçlü bir kadındı. Benim kadınımdı. Şahmaran'dı.

Ah benim güzel bebeğim... Bebeğimizle birlikte sağ salim çık şu doğumhaneden...

"Suyum geldi galiba! Ah! Viran bir şey yap! Bebeğimiz... Viran!"

Yol boyu o kadar çok bağırmıştı ki, her defasında gözlerim dopdoluydu. Zaten hassas olan vücudu erken doğum ile iyice kötü olmuştu. Hastaneye gelir gelmez direkt doğuma almışlardı. 8 aylık olmasına iki hafta kalan bebeğimiz çok erken aramıza katılacaktı.

"Sizin ben yapacağınız işi sikeyim." dedim sinirle Ezman'a ve Lerzan'a bakarak. "Bir daha ikinizle de muhatap olmak istemiyorum. Lorin'i bu hâle siz getirdiniz! Hamile kadının yanında bu kadar adrenalin ne lan? Siz kafayı mı yediniz? Başbaşa çözün sorunlarınızı amına koyayım. Sizin meseleleriniz yüzünden benim karımın canı mı yanmak zorunda?"

"Viran, özür dilerim." dedi Lerzan abim. "Ben böyle olacağını bilemezdim. Keşke gelmeseydim. Çok özür dilerim kardeşim."

Alayla güldüm. Ne özüründen bahsediyordu bu adam? Tüm ailenin huzurunu sikip atmıştı, hangi birinden özür dileyecekti?

"Konuşmak istemiyorum abi." dedim. "Mümkünse bir süre görüşmeyelim. Uzak duralım. Hepimiz için en iyisi bu olacak."

"Ne yani, beni silecek misin?" diye sordu merakla. "Gerçekten üzerindeki abilik haklım bu kadar mıydı?"

Zaten çatık olan kaşlarım iyice çatıldığında sabır dilenir gibi bir nefes verdim. "Tüm bunlar senin yüzünden oldu. Eğer sen Narin'i aldatmasaydın aranıza ne Ezman girerdi ne de bir başkası. Sen gönlüne estiği gibi davrandın ama Narin aynısını yapınca sana dert oldu. Hıncını bizden almaya çalışıyorsun ama yanlış yapıyorsun. Seni silmiyorum ama sana bu son ikazım. Eğer çevremdeki herhangi birine daha ters bir hareketini görürsem bu sefer seninle farklı bir şekilde konuşmak zorunda kalırım."