Küçük bir kız olan Lorin Kalender ve Mardin'in büyük bir aşiretinin ağasının oğlu Viran Şahmaran...
Berdel yüzünden iki ailenin de tüm hayatı değişmişti. Henüz küçük olan Lorin kendisini bir anda büyük bir konağın avlusunda buluvermişti. Viran ise t...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
. . . .
Kuma.
Bana reva gördükleri şey, kocamı başka bir kadının koynuna sokmaktı. Üstelik o kadın, kendi öz kuzeniydi. Halasının kızıydı Dicle. Konu aşirete gelince ve yaşadığım bölgeye bakarsak kuzenle evlilik garipsenecek bir durum değildi.
Viran'ı benden başkasıyla yapamazlardı.
"Viran Ağa'm." dedim yanımda duran adama. Aynı yatakta ama aynı zamanda da iki yabancı olduğumuz anlardan birindeydik. Viran Ağa yanımda duruyordu. Sırtını başlığa yaslamıştı ve sigarasını içiyordu. Ben de aynı onun gibi durmuştum ve öylece duvara bakıyordum.
"Efendim Lorin?" dedi o sesiyle. İtiraf etmeliyim, bu adamın sesi gerçekten de çok güzeldi. Bu güzel sesten de bir türkü dinlemeyi çok isterdim.
"Şimdi biz evlendik ya." dedim ve hafifçe yutkundum. "Sen şey demiştin, yatakta iki yabancı."
"Başkası da olmaz, öyle değil mi?" diye sordum ve kafamı yavaşça yana çevirerek ona baktım. Kaşlarını hafifçe çattı ve sıkıntılı bir nefes verip henüz yarısına bile gelmemiş olduğu sigarasını yanında duran komidinin üzerindeki küllüğe bastırarak söndürdü.
"Olmaz." dedi net bir sesle ve bana baktı. "Karımsın sen benim. Senden başkasına bakmam, hele yatağıma asla almam. O kadar şerefsiz birisi değilim. Tabii sen beni tanımadığın için böyle düşünebilirsin ama zamanla anlayacaksındır. Ben öyle birisi olamam Lorin."
Henüz evleneli iki gün olmuştu...
"Aklıma geldi birden. Kusura bakma, kendime engel olamadım. Dediğin gibi, seni tanımıyorum. Bana da hak ver, ister istemez geliyor işte aklıma."
