SON AĞIT

26.Bölüm

Hepinize merhaba.

Keyifli okumalar dilerim.

Seviliyorsunuz.

. . . . .

Ahmet Kaya - Yorgun Demokrat

"Güzelim..." dedi bir ses. Bu ses, yanında uyuduğum Viran Şahmaran'a aitti. Kirpiklerim kırpışırken yerimde hafifçe hareket ettim ve gözlerimi hafifçe araladım. Ona baktığımda sedyesinde yattığını ve öylece bana baktığını gördüm.

"Günaydın." dedim ve yerimden doğruldum. Boynuma saplanan ağrıyla gözlerimi sıkıca yumup geri açtım ve bakışlarımı yeniden Viran'a yönelttim.

"Günaydın." dedi ve birkaç saniye bana öylece baktı. "Sana dedim, gel yanıma yat diye. Koltukta öylece yattın sabaha kadar. Ağrın oldu işte." dedi.

"Yok ağrım falan." dedim ve üzerimdeki ince örtüyü koltuğun kenarına koydum. "Sen nasılsın? Kendini nasıl hissediyorsun? Asıl senin ağrın var mı? Ya da ne bileyim, vücunda ekstra bir şeyler falan?"

"Lorin sakin ol." dedi. Koyu kahverengi gözleri benim mavi gözlerimde dolanıp durdu. "Bacaklarımı hissetmiyorum." dedi ve derin bir nefes alıp birkaç saniye durdu. "Doktor dün gece yanıma geldiğinde de söylemişti. Kazadan dolayı normalmiş bu. Bir süre tekerlekli sandalyeye mahkum kalacağım mecbur."

Gözlerim hafifçe dolarken yavaşça kafamı sallayarak onu onayladım ve ellerimi saçlarıma çıkartıp hafifçe parmaklarımı saçlarımın arasına geçirdim. "İstersen ömrünün sonuna kadar o sandalyeye mahkum kal. Ben yine de senin her daim yanında olurum Viran. Usanmam senden." dedim.

"Canım benim." dedi ve elini bana doğru uzattı. Elini tuttuğumda hafifçe öne eğildim ve elinin üzerine küçük bir öpücük kondurdum. "Ben de senden hiçbir zaman usanmam. Ne senden, ne de bebeğimizden..."

Dudaklarımda sıcak bir tebessüm oluştu. "Bebeğimizi kucağına alacağın günleri sabırsızlıkla bekliyorum. Çok ama çok güzel bir baba olacaksın. Çok güzel ve çok özel... Viran, düşünsene kucağında bebeğimiz var, onunla ilgileniyorsun, ona gerçek baba şefkatini sunuyorsun..."

"Düşüncesi bile çok güzel." dedi Viran. "Bu haberi bu şekilde öğrenmeyi hiç istemezdim Lorin. Daha özel, daha güzel, daha iyi bir şekilde öğrenmeyi isterdim. Ne desem bilemiyorum. Senin de sevincin kursağında kaldı." dedi.

"Benim için hiç önemli değil. Bu haberi aldım ya, benden mutlusu yok artık." dedim. Viran gülümsedi ve yavaşça kafasını salladı. "Boran ilaçlarını aldı. Birazdan kahvaltını yapacak ve ilaçlarını kullanmaya başlayacaksın." dedim.

"Bana sakın kızma." dedi tok bir ses tonuyla. "Ben senin üzülmeni istemedim. Ben gizli de olsa ilaçlarımı kullanacak ve eski sağlığıma kavuşacaktım. Sen daha fazla yorulma diye sana bir şey demedim Lorin." dedi.

"Sana kızmayacağım." dedim üzgün bir ses tonuyla. "Beni düşündüğün için sana kızmaya hakkım yok. Ama en başında bana söylemeni isterdim." dedim ve birkaç saniye sessiz kaldım. Bakışlarımı ondan çekerken, "Gözlerimin önünde erimeni nasıl fark edemedim?" diye kendime kızdım. Bakışlarım yerde gezinirken gözlerimden bir damla yaş aktı. "Ben senin hastalığını nasıl fark edemedim Viran?" dedim ve yeniden ona baktım.