Chapter 44
Dumaan ang mga araw at Linggo at buwan ay alam kong iniiwasan na ni Tanch na pag-usapan namin yung pilit nyang kinakalimutan.
Parang hindi ko na ata alam kung tama pa ba ang ginagawa ko. Yung magbulag-bulagan ako sa katotohanan.
Alam kong wala akong proof pero sapat na sakin na pagkatiwalaan ko si Kuya.
Wala na akong pagdududa sa pagkatao ni Davi. Ang gusto ko na lang gawin ay kong paano ko sasabihin ang lahat kay Tanch.
Kung paano ko sya haharapin. Kung paano ko tatanggapin yung totoong pakiramdam ni Tanch kung malaman nyang , ako ang dahilan na pagkamatay nang taong minsan nang minahal niya.
Hindi ko yata makakaya kung magalit man sya sakin o kamuhian man ako.
Sa ngayon iisipin ko na lang muna yung saya sa bawat araw na kasama ko sila. Mas nagfocus ako sa kanila. Mas lalo din akong nagfocus sa career ko. Habang kasama ko kasi sila sa bahay parang mas lalo akong nagpursige sa career ko. At mas lalo ko pang nakilala at minahal si tanch.
I already accept the business investment offer from Gab. Yung magpapatayo ulit sya nang isang malaking resto Bar. At isa ako sa co-owner ng Resto.
at first I was still opposed. I just couldn't do anything because she actually studied bartending for the business she wanted.
Hinayaan na lang namin sya nina Raine and Kristel. Kasi parang nag-eenjoy na sya sa mundo nang business.
Ganito na ako ka seryoso sa career ko, or let may say mas nag-double income ako. Parang may binu-buhay akong limang pamilya . Believe me or not i'm so pretty happy doing this. Parang lahat nang hard work ko ay may napupuntahan.
Yung sabi nga nang Nescafe commercial 'para kanino ka bumabangon?'. Parang alam ko na kung kanino ako bumabangon.
Minsan, nakakalungkot pag may flight na si Tanch. Maiiwan na namn kami ni Davi kasama si ate May.
Hands-on ako kay Davi kapag wala yung Mommy nya. Lagi kong iniisip yung sinabi kasi ni Lomy. Kasi lumaki din ako na mas close sa parents ko.
Ako mismo yung naghahatid sundo sa bata sa school nito. Minsan mahirap lalo na sa schedule ko pero totoo yung sinasabi nila. Hindi nakakapagod maging Ina.
Umuwi na din si Mommy Lomy sa La union at may sinabi pa ito bago ito umalis na yung kami lang dalawa ang nag-uusap.
Sobrang tutol daw sya samin ni Tanch. Pero tanging dahilan nya bakit nag-stay sya nang ilang araw sa bahay ay para makilala si Tanch. At hindi nya inaasahan na makita akong sobrang maligaya sa pinili ko.
Wala daw syang ibang hinangad kundi maging masaya lang ako. Kaya wala na rin daw syang magagawa kung ito na daw ang gusto ko.
Pero may sinabi pa sya sakin. Na lubosan kong iniisip palage.
'Sana daw magbago pa yung nararamdaman ko'
masakit... nasasaktan ako, yung tipong tanggap ka nga pero umaasa pa silang magbago yung nararamdaman ko.
Tsk! Ganoon ba yung Pag-ibig?
Kapag ba alam mong sya na yung Soulmate mo, nagbabago pa rin ba yun?
BINABASA MO ANG
It's Not Easy Letting Go
Fanfiction"Tama na,hindi ko na kaya! tama na, nasasaktan na ako! Sobrang mahal kita at di na kita kayang pakawalan pa" Hindi ko kayang nakikita syang umiiyak pero mas hindi ko kakayanin ang mga sinabi nya. Hindi ko alam kong maiiyak ba ko o matutuwa. Dahil ay...
