"Ang bilis naman. Kadadating ko lang eh. Walang aalis Sarah. Wait for me sasama ako sayo." Straight forward na sabi nya at tyaka mabilis na tumalikod.
Naiwan akong nakatulala at hinihintay ko nga sya. Naibuga ko na lang yung pasensya ko.
I can't believe you Tanch!
"Oh my God!"
Nabigla ako nang marinig ko yung sigaw nya. Nasa may hagdan pa na man sya kaya agad kong nilapitan.
Naabutan ko syang gulat na gulat at napahawak pa ang mga kamay sa bibig nya.
"What happened?". Ako yung sobrang nag-woworry sa kanya at baka natapilok sa hagdan dahil sa heels na suot nya . "Anong masakit??? Saan masakit??Hinay-hinay na man Tanch,please?". Sunod-sunod pa na tanong ko sa kanya pero nairita ako na hindi man lang nya ko sinasagot. Nanatili lang sya sa kanyang possisyon. Pero mukhang hindi na man sya natapilok sa expresyon nyang to.
Pero concern na concern ako huh. Infairness sakin.
"Yung... P-painting mo? B-bakit nandito yan?". Nawala na ang pagkagulat nya pero halatang tinatago yung ngiti nya.
Juskomeeeyo.
Napatingin ako saglit sa painting na ako mismo ang naglagay sa tapat nang hagdan. Ito yung painting na hiningi nya sakin.
Tyaka ko sya tiningnan nang matalim. Halos liparin ko na kasi yung living area papuntang hagdan dahil sa tili nya dahil akala ko natapilok sya sa suot nyang heels. Yun pala... Ang OA ko lang pala.
"Next time pwede ba yung tili mo e minimized mo na man ,Tanch.". Inis ko pang sabi. And that's my order. Hindi na man ako naiinis sa tili nya pero naiinis ako kong paano ako ka concern sa kanya.
She just hug me tight na parang wala man lang narinig sa sinabi ko.
Ilang beses nya na ba akong niyakap simula nung magkakilala kami? Kasi sa tuwing ganito... Ang intense pa rin nang mga hormones ko.
Same feelings.
Same emotion.
Same reaction.
Ano ba talaga nangyayari sa kin Lord kapag kaharap ko na si Tanch? Normal pa ba ako?
Pinitik nya ko sa tenga kaya bumalik sa normal rate ang heart beat ko. Kanina pa pala sya nagsasalita. Jussko. What's wrong with me?
"Ang sabi ko seryoso ka ba dito?". Ngiting tanong nya sa kin. Oh, na miss ko yung smile nyang ganyan.
"H-hindi ba obvious?" Medyo masungit kong sagot. Seryoso nga ako. Bakit ba ang kulit nya?
"Akala ko kasi nagbibiro ka lang nun. Wala ba akong babayaran nyan,bhe?". Tanong nya ulit . At halatang nahihiya pa sya sa tanong nya. Nandito na naman tayo sa endearment nya.
I rolled my eyes.
"Meron, cash on delivery yan". Masungit kong sagot sa kanya. Kainis meron bang bigay na pinababayaran? " two Hundred thousands yan."
Na gets nya siguro ang pagsusungit ko kaya nagsimula na naman itong tumawa at nakuhang magpa cute. Kitang-kita ko sa mga mata nya yung saya. Ewan ko ba bakit gustong-gusto nya yung painting na yan.
"Two Hundred thousands na kiss lang kaya ko bhe, pwede na ba yun?" Kindat nyang sabi sa kin. At hindi pa nakaligtas sakin yung lip bite nya.
Hindi na talaga ako magtataka kong isang araw ma fall ako sa mga pa ganyan-ganyan nya.
"Etulog mo na lang yang jetlag mo daig mo pa yung naka-drugs." Sabi ko pa at agad ko itong tinalikuran. Mahirap makipag-usap sa walang alam kundi pakiligin ka lang nang pakiligin.
BINABASA MO ANG
It's Not Easy Letting Go
ספרות חובבים"Tama na,hindi ko na kaya! tama na, nasasaktan na ako! Sobrang mahal kita at di na kita kayang pakawalan pa" Hindi ko kayang nakikita syang umiiyak pero mas hindi ko kakayanin ang mga sinabi nya. Hindi ko alam kong maiiyak ba ko o matutuwa. Dahil ay...
