Büyü +18

41.Bölüm|Buluşma..|

Dylan'ın Anlatımından..

Televizyonun karşısında oturmuş Buse'nin kahvaltı bulaşıklarını toparlamasını bekliyordum, film seçmiştim ve hâlâ gelememişti.

Sabırsızlıkla seslendim.

"Buse hadi."

Uzaklardan duyulan sesiyle beni yanıtladı.

"Geliyoruum."

Onu beklerken etrafımdaki her şeyi inceleye inceleye ezberlemiştim resmen, 5 dakika geçtikten sonra tekrar seslendim.

"Aşkım bugün gelecek misin?"

Sitemli soruma sitemli cevap almıştım.

"Dylan 7 aylık mısın! Bekle, geliyorum!"

Ellerini üzerindeki kısacık şorta silip yanıma geldi ve kendini yanıma attı.

Ona âşık gözlerle bakarken bana garip garip baktı ve konuştu.

"Ne var be? Ne bakıyorsun?"

"Özledim. Ayrıca karım değil misin bakacağım tabii."

Yüzümü çenemden itip yana çevirdi.

"Bakma, bugün hiç havamda değilim sevişemem!"

"Ay tamam bir şey demedik."

Ben biliyordum onun karın ağrısını.. gerçekten karnı ağrıyordu, ay başı dönemi sevgiliyken de denk gelmişti bana ve acayip sinirli bir dönem oluyor.

Özellikle ikinci ve üçüncü günleri, hiç yoktan kavga çıkartmalar durduk yere insanlara ters bakış atmalar. Gereksiz ve aşırı kıskançlıklar..

Daha saysam roman olur ama bu kadar yeter, elimdeki kumandadan filmi başlatıp kolumu boynuna attım.

Eliyle kolumu tutup üzerimden attı ve çemkirircesine konuştu.

"Dylan çek elini kolunu vallaha döverim seni! Dokunma!"

Gülerek kolumu geriye çektim, şu an bir canlı bombadan farksızdı, tamamen sinir doluydu ve aşka bir süre ara vermek zorundaydık.

Bir haftalığına ben onun düşmanıydım, her yaptığımı eleştirecek ve bağırmak için yer arayacaktı.

Ama ben bunlara sadece gülüp geçecektim çünkü duygularının alt üst olması gerçekten onun için de zor bir durum, bu günlerde agresif olması çok normal, alınmamak gerek.

Ona temas etmeden filmi izlerken eliyle karnını ovmaya başladı, ardından ağzından çıkan off kelimesi moralinin eksilere düştüğünün göstergesiydi.

Ona bakıp sakince soru sordum.

"Bebeğim karnın mı ağrıyor?"

"Evet."

Elimi karnına koyup okşayıp yeniden konuştum.

"Sana ilaç getireceğim, bekle.."

Yanından kalkacakken durdurdu ve yeniden oturttu.

"Dylan saçmalama, bu döndemde ilaç kullanılmaz."

"Of! Ne yapacağız o zaman?"

"Hiçbir şey."

Aklıma sıcak su torbası gelmişti, o biraz rahatlatırdı eminim.

Yerimden kalkıp torbayı elime aldım ve ketıla su ekledim.

İki dakika sonra kaynadığında içini doldurup tekrar yanına gittim. Karnının üzerine koyup yanındaki yerimi aldım.

Bu hareketim hoşuna gitmiş olacak ki bana doğru yaklaşıp yanağıma ufacık bir öpücük bıraktı.