IT WASN'T ME AFTER ALL [ CALIEXES WARRIORS #1 ]

Chapter 14

Paulit-ulit kong binabato ang bato na nasa malapit sa 'kin sa malayong parte ng ilog. Doon ko binubuntong ang inis na nararamdaman ko. Pabalik-balik sa isip ko kung paano siya ngumiti sa babae na kamausap sa kanya habang kausap niya ako.

Nakaramdam ako ng kakaibang pag bigat ng aking dibdib dahil doon. Hindi malabo kung may gusto siya sa mga babae na nasa paligid niya. Walang makakapag dikta sa nararamdaman niya.

"Wala kang karapatan, Alveah. Wala kang karapatan sa nararamdaman mo ngayon. Hindi naman kasi kayo, malamang may makikita siyang ibang babae," I repeated that word over and over again, imprinting it in my mind.

Hindi ko lang talaga nakakalimutan yung scenario na iyon kagabi. Parang libo libong karayom ang nakabaon sa puso ko para makaradam ako ng sobrang sakit. Hindi ako noon pinatulog kagabi.

Bakit siya ngumiti habang kausap niya yung babae kagabi? Alam kung palagi naman siyang ngumiti pero masakit pa rin ang pakiramdam ko roon. Nakaka selos dahil siya walang ka effort effort napapangiti niya si Ryden.  Wala pa siyang ginagawa pero ako. Hindi ko alam.

"Bakit nauubos na kayo mga bato, hindi mo ba ako sasamahan dito broken ako ngayon." I talked to the rock while pointing the side where my heart is.

I know they can't answer me pero gusto ko talaga na maglabas ng sama ng loob ngayon. Kasi may mabuti na sa mga bato ko na lang sabihin atleast hindi ako mandadamay ng iba.

"Bakit ka nagagalit sa bato?"

"Ay kalabayo!" I jumped from my seat because of shocked. Nanlalaki ang mata ko habang nalingon sa nagsalita mula sa likod ko. Hindi ko alam kung anong sasabihin ko sa kanya.

"Jusko naman kuya bat kayo nangbibigla?" saway ko. I feel like crying because of the shock hawak ko pa ang dibdib ko.

Lumukot ang mukha niya.

"Kuya?" He said couldn't believe what I said again. I raised my browssed and my forehead creased. Ano ba ang dapat ko na itawag manong? 

"Bakit ano po ba dapat ang itawag ko sayo? Uncle? Lolo ganoon?"

"Ako nga pala si Caven Diaz!" he extended his hand to me.

Matagal ko iyon na tiningnan nag iisip kung tatangapin ko ba ang nakalahad niya na kamay.

"Alveah Cortesi! Kahit feeling close ka pwede na rin. Mukha ka rin naman na mabuting tao kaya no worries," I answered with the hint playfulness.

Nilagay niya sa likod ng kaniyang tainga ang imaginary hair niya. "Thanks god I'm one of the handsome man in this earth," he proudly said.

In the end I also smiled at him and shook his hand. Umupo siya sa tabi ko kaya umusog ako ng kaunti. Naiilang pa rin ako at hindi pa sanay sa presensya niya.

"Bakit mo kinakausap ang bato?" he asked me, I still raising eyebrows. "Hindi ka nyan matutulungan. Anong problema mo?"

"Sabi ng kaibigan ko wag ako makipag usap sa strangers," I countered. Ngumiti siya sa'kin at napakamot sa batok niya siguro ay nakaramdam din ng hiya.

"You know my named rigth?"

"Oo ikaw si Caven!" Salubong pa rin ang kilay ko minsan wala pa rin siyang sense na kausap.

He snapped his finger in the air. "Exactly you know my named so I'm not stranger Alveah."

"Ewan ko sayo Caven saan kaba nanggaling  at bigla bigla nalang ang 'yong paglitaw." Sumipa ako sa baba habang kausap siya.

"Napadaan lang ako rito malapit sa ilog, malapit lang ang bahay namin dito," kwento niya nanlaki ang mata ko taga dito rin siya sa  village.

"Taga dito ka? Bakit ngayon lang kita nakita?"  gulat kong tanong.