IT WASN'T ME AFTER ALL [ CALIEXES WARRIORS #1 ]

CHAPTER 33

"Nice. Siya pala Alveah alam mo na ba na pasa si Ryden sa Ateneo?" Nanlaki ang mata ko dahil sa sinabi ni Caljan. He passed, sabi ko na sa kanya na makakapasa siya.

Sinundo niya ako dahil sasabay ako sa kanya patungo sa school, si Ryden dapat pero sinabi ko na kay Caljan na lang ako sasabay, hindi na siya mahihirapan dahil isa rin kami ng pupuntahan nitong si Mr. Singer.

But he didn't tell me.

"Hindi mo pa alam?" Naka kunot ang noong tanong niya ulit dahil nakita yata niya ang reaksyon ko.

"Hmm. Baka nakalimutan lang niya na sabihin o kaya hindi ko lang mabasa yung message niya. Kaya ayon hindi ko pa alam." I excuse kahit ang totoo ay kanina pa rin naman kami magkausap baka nga nakalimutan niya lang na sabihin.

"Sus. Iyon makalimutan ni Ryden mga solution nga sa math tandang tanda noon sabihin na lang sayo kakalimutan pa." hindi kumbinsido na sabi ni Caljan.

Magkasama na naman kasi kami nito dahil kanina may ginagawa si Ryden ayaw ko naman na mag istorbo siya para magpasama.

"Uuwi ka na ba?" pag-iba ko sa usapan.

"Obvious ba?" he mocked. "Let's go. Can we go to their house. I want to congratulate him personally." Namuo ang ngisi sa labi niya, alam niya siguro na sasabihin ko iyon.

"Sus."

Malapit na kami sakto na bumukas ang pinto nila. Napangiti agad ako ng makita ko siya na lumabas sa bahay nila pero agad din napawi ang mga ngiti ko noong makita ko kung sino ang kasama niya.

"I think nagkataon lang na kasama sila," I heard Caljan said pampalubag loob.

Hindi ko inalis ang tingin sa kanilang dalawa na nakangiti sa isa't isa. Kaya pala nakalimutan na naman ako, kaya pala. Sino nga naman ako?

Still her, after all.

It wasn't me after all. Hindi ito ang kwento naming dalawa para maging masaya kami.

Pinagbuksan niya pa ito ng shout gun seat ng sasakyan niya, na palagi niyang ginagawa kapag magkasama kami. Aalis pala sila kaya pala nakalimutan niya na naman ako.

My instinct told me, I get my phone and dialed his number. Pinipigilan ko ang mga luha ko dahil sa sakit.

"Hello, sweetheart!" malambing niyang bati sa kabilang linya.

"Hi? Nasaan ka?" Sinubukan kung h'wag mautal, para hindi siya maghalata ang boses ko.

"I'm going to buy something may pinapabili si mommy, why?"

"Can I go with you?" desidido ko na sabi.

How I hate how I'm desperate.

"Sorry, sweetheart, I can't. Pero sa susunod isasama talaga kita, mabilis lang naman ako. Nakauwi ka na?"

Why are you always breaking my heart.

"But I want to go with you now. Bakit hindi pwede ngayon. Kahahatid lang sa akin ni Caljan."

"Ganito na lang susunduin kita pagkatapos ko na bilhin yung pinapabili ni mommy. Tapos sa bahay ka na mag diner, sasabihan ko siya."

Ayaw niya ngayon dahil kasama niya ang pinsan ko. Gusto ko na magtiwala sa kaniya pero may parte sa akin na ayaw maniwala.

Tuluyan ng bumuhos ang luha ko. "Napaka sinungaling mo Ryden. Bakit mo ginagawa sa akin to."

Binaba ko siya ng tawag at napangiti sa kawalan. Nabalik ako sa reyalidad ng umandar ang sasakyan.

"Where are we going?" mahinang tanong ni Caljan.

"Sundan natin sila?" he suggests. Tumawa ako ng mapakla.