What is love?[အချစ်ဆိုသည်မှာ (system )]{Completed}

Part 48

လွပလြန္းတဲ့ မက္မြန္းဥယ်ာဥ္ႀကီးထဲ မက္မြန္းပင္ႀကီးေအာက္မွာ လုပ္ထားတဲ့ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ခုံေလးေပၚမွာ ေရွာင္က်န႔္က ထိုင္ေနၿပီး ေအာက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ရွမီက ေရွာင္က်န႔္ ဒူးေပၚ မ်က္ႏွာေလး အပ္ထားသည္။ ေရွာင္က်န႔္က သူမေခါင္းေလးကို ပြတ္သပ္ေပးသည္။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေရွ႕မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ လင္းရီနဲ႕ လီေယာင္း ညီအကို

က်ိဳးအိမ္ေတာ္က အရင္ေနရာေလးမွာပဲ အရင္အတိုင္း ျပန္ေဆာက္ေနတဲ့ အေတာအတြင္း က်ိဳးမိသားစုက နန္းေတာ္မွာ ေနခြင့္ရသည္။

"ညီမေလးတို႔ အိမ္ျပန္ရေတာ့မယ္ေလ အရင္လို ေကာင္းေကာင္း မြန္မြန္ျပန္ေနေနာ္"

"ဒါေပမဲ့လည္း မားမားက မရွိေတာ့ဖူးေလ က်န႔္ေကာ"

ေရွာင္က်န႔္က သက္ျပင္းေလးသာသာခ်တယ္ ဒီအရမ္းဝမ္းနည္းေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို လီေယာင္းတို႔ညီအကိုလည္း အက်င္းထဲရွိေနထဲက ေခ်ာ့ေနတာပါေလ

"ရွမီ အခုခ်ိန္ဆို ရွမီရဲ႕ မိခင္က ညီမေလးကို ေကာင္းကင္ဘုံကေန ၾကည့္ေနမွာေလ ညီမေလး ဝမ္းနည္းေနတာျမင္ရင္ သူမလည္း ဘယ္လိုလုပ္ေပ်ာ္နိုင္မွာလည္း"

ထိုအခါမွာ က်ိဳးရွမီက မယုံသင္ကာနဲ႕ ေမာ့ၾကည့္သည္။

"ဟုတ္လို႔လား"

ေရွာင္က်န႔္က ၿပဳံးၿပဳံးေလး ၾကည့္ၿပီး

"လူေတ ေသဆုံးသြားရင္ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ၾကယ္လွလွေလးေတျဖစ္သြားမွာ ညီမ‌ေလးရဲ႕ မားက ၾကယ္ေလးျဖစ္ေနၿပီး ညီမေလးကို ၾကည့္ေနမွာေလ"

"ဟင္"

က်ိဳးရွမီက ‌ေန႕လည္ခင္း ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ေနသည္။

"မရွိဖူးေလ ၾကယ္က"

"ညဘက္မွ ရွိမွာေပါ့ကြာ ညၾကရင္ ေကာင္းကင္ေပၚက ၾကယ္ေလးေတကို ၾကည့္ၿပီး ညီမေလးမားမားကို ႏႈတ္ဆတ္စကားေျပာရင္ သူမ ၾကားရနိုင္တယ္ေလ"

ထိုအခ်ိန္မွာပင္ လင္းရီက က်ိဳးရွမီကို လက္ကုတ္ၿပီး ေနာက္ကို မ်က္စျပစ္ျပသည္။ ေရွာင္က်န႔္ရဲ႕ ေနာက္မွာ မတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ ဝမ္စစ္သူႀကီးခ်ဳပ္ပါေလ သူတို႔ကို မ်က္ေမွာင္ႀကီးကုတ္ၿပီး ၾကည့္ေနေသးတယ္။
တကယ္ပါ စစ္သူႀကီးခ်ဳပ္က ေၾကာက္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ သူမက ျမန္ျမန္ပဲ လီေယာင္းတို႔ နားေလးသြားရပ္ေနတယ္