အိပ်ချိန်ရောက်လည်း မသယ်ချင်တော့တဲ့
ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ် အနားမပေးနိုင်သေး။ လာပို့ထားပေးသည့် ချောကလက်နို့လေးကို ကိုယ်အနည်းငယ်နွေးသွားအောင် အရင်သောက်သည်။ ပြီးမှ ကုတင်အောက်ခြေမှာ ငိုက်လျက်သား ငြိမ်နေသူအတွက် ပြန်တွေးရသည်။ Jungkook လုပ်စရာကျန်သေးသည်က သူ့ကိုယ်ပေါ်မှာရော Seokjinကိုယ်ပေါ်က ရေစိုစိုအဝတ်တွေကို လဲရန်သာ။
ကုတင်ရင်းမှာ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသူမှာ
မကွဲပြားသည့် လေတိုးသံယိုင်နဲ့နဲ့နှင့် ပါးစပ်ကတိုးစိစိရွတ်နေဆဲ။ အိပ်မက်ယောင်နေပုံရသည်။
အိပ်ပျော်နေခဲ့တာဆိုပေမယ့် အခုတော့ မတတ်နိုင်။ ဦးစွာ အတွင်းဝတ်တွေပါမကျန် ခပ်သွက်သွက်ချွတ်ပေးပြီးမှ ပွယောင်းယောင်းအင်္ကျီရှည်ကြီးကို ခေါင်းမှစွတ်ကာဝတ်ပေးရသည်။ အဲ့ဒီနောက် အသင့်ရှိနေသော စားပွဲပေါ်က တဘက်ကိုကောက်ကိုင်ရင်း အချောင်းလိုက်ကပ်နေသည့် ဆံပင်စိုစိုတွေအပေါ်သို့ စိတ်ရှည်လက်ရှည်...။
လှုပ်ရှားမှုတွေကြောင့် Seokjin
မျက်လုံးတွေကို အားယူဖွင့်လာသည်။
ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပတ်ချာလည်ရမ်းနေရင်းမှ
ညင်ညင်သာသာထိတွေ့နေသည့် တဘက်အဖြူကို လက်နဲ့ယောင်ရမ်းရမ်းစမ်းမိသည်။
သူ့လက်တွေကို ဆုပ်ကိုင်လာပြီးမှ တဘက်ပေါ်မှ ဖယ်လိုက်သည့် လက်ဖဝါးတစ်ခု..။
"ခဏလေးနော် ပြီးရင် အိပ်ရမယ်"
မှီတင်းထားသည့် ကုတင်စောင်းနောက်ဘက်ဆီမှ နွေဦးလေပြေလို နွေးထွေးသည့် အသံ..
မျက်လုံးတွေပြန်မှိတ်သွားရင်း လေးတွဲ့တွဲ့ပြုံးသည်။
"ဒါဆိုလည်း မြန်မြန်လုပ်.. ငါ အိပ်ချင်နေပြီ"
"အမူးပြေပြီလား"
"......."
"အင်း....
ဘယ်လိုပြောရမလဲ..မူးချင်သေးတယ်~"
"ပြီးတော့
ရေခဲဖိုးဘယ်လောက်ရှင်းလိုက်ရသေးလဲ"
"မမှတ်မိဘူးလား"
"......."
"မရှင်းရဘူး
မင်းမှ မမှာထားတာ ဒီတစ်ခါတော့
မူးပဲမူးနေတာ.. ထူးထူးဆန်းဆန်း"
