Karia

22. Bölüm: "Bizden Vazgeçme!"

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

22. Bölüm: "Bizden Vazgeçme!"

Keyifli Okumalar 🤎

Kulağıma dolan seslerle gözlerimi zorlanarak araladım. Sabaha karşı uykuya dalmış gece de pek uyuyamadığım için uykumu yeterince alamamıştım. Oldukça dağılan saçlarımı yüzümden oflayarak çektim. Yatağın ortasında çapraz uyumuştum. Yastıkta olmayan boynum da bedenimin altında kalan kolum gibi uyuşmuştu. Doğrulup oturduğumda yüzümde huysuz bir ifadenin olduğunun farkındaydım. Sersem gibiydim. Gözlerim ise uykusuzluktan tam anlamıyla açılmıyordu. Başım önüme düşünce irkildim. Anlık gözlerim dalmıştı. Tek gözümü açabildiğimde dünya hala net değildi. Kolumu ovdum. Yine deli uyumuştum anlaşılan.

Dışardaki sesler ve hareketlilik artınca gözlerimi tamamen açtım ve ayaklanıp uyuşuk adımlarla odadan çıktım. Herkes balkonda toplanmıştı. Kafam karışık bir şekilde onlara doğru ilerlediğimde Demir'in telaşla odasından çıktığını gördüm.

"Ne demek yok!" diye bağırıyordu. Tek eliyle cüzdanını, yeni arabasının anahtarlarını avucuna sığdırmaya çalışıyordu. Yüzündeki telaşlı ifadeyle kaşlarım çatıldı.

"Neler oluyor?" dediğimde tüm başlar bana döndü. Gözlerdeki şaşkınlığa bir anlam veremedim.

"Neredesin sen kızım?" diye bağıran amcamla yerimde sıçradım. Kızgın ve aynı zamanda endişeliydi.

Omzumun üstünden arkamı gösterip, "Ben annemlerin odasındaydım," dedim şaşkınlıkla.

Sabaha karşı Demir uykuya daldıktan sonra annemle babamın odasına gitmiştim. Korkularım dinince yerini ağır bir özlem almıştı. Onları özlediğim için de Demir'in yanından kalkıp onların odasına geçmiş, güzel anılarımızı düşünerek uykuya dalmıştım.

Demir'in gözlerindeki telaş dağıldı, rahatlamış ve gevşemişti. Bana onaylamayan gözlerle bakıyordu. Ben ise hala neler olduğunu çözememiştim.

Amcam muhtemelen bana bağırdığı için pişmanlıkla saçlarımı okşadı. "Çok korkuttun bizi."

Dedem de başıma dikilip bana çatık kaşları ile ama öbür yandan sevgiyle baktığında hala şaşkındım.

"Neden ki? Hem neler oluyor böyle?"

"Evet, Haşim Bey neler oluyor, bu telaşın nedenini biri bize de anlatacak mı?" diyen babaannem dedemden sonra amcama döndü. "Mehmet?" İkisinden bir cevap bekliyordu, açıkçası ben de bir cevap bekliyordum. Amcam gözlerini kaçırdı.

"Sabah babaannen seni hiçbir yerde bulamayınca başına bir şey geldiğini sanıp çok korktuk," dedi dedem.

"Dün olanlardan sonra bu gayet normal," dedi Nergis Hanım. Kollarını göğsünde bağlamış her zamanki itici ve soğuk bakışlarını üstüme dikmişti.

"Ne olmuş düne, kazadan mı bahsediyorsun yenge?" dedi halam şüpheyle.

Alayla güldü. "Ne kazası, kaza falan yok ortada?"

"Ne?" dedi babaannem

"Nergis!"

"Anne!"

Amcamdan ve Demir'den gelen uyarıyı umursamadı.

"Ben sana ne olduğunu anlatayım anne," dedi ve kollarını çözüp iki adım atarak bize yaklaştı.