Karia

26 bölüm: "Git-me"

Oylamayı ve yorum yapmayı unutmayın ❤️

Bilgi ve alıntı için Instagram hesabım yusra.ergunn

Tiktok hesabım yusraergnkitapları

Bölüm şarkısı Gökhan Türkmen - Susma

26. Bölüm: "Git-me"

Keyifli Okumalar 🤎

Gün ağrımaya başlarken yatakta uzanmaktan sıkılıp erkenden ayağa dikildim. Başımdaki şiddetli ağrı ile yüzüm istemsiz buruştu. Sabaha kadar peşimi bırakmayan düşüncelerin huzursuzluğuyla uyuyamamış, uyuyamadığım için de başımın ağrısı dayanılmaz bir hal almıştı.

Banyoya geçtiğimde aynada gördüğüm görüntümden bakışlarımı kaçırdım. Gözlerim şişmiş, dudaklarım ve esmer tenim solmuştu. Yüzümü yıkayıp banyodan çıktığımda üstüme siyah bir takım giyip kötü görüntümü hafif bir makyajla kapattım ve uyuşuk adımlarla kahvaltıya indim. Pek iştahım olmasa da babaannemin beni bir şeyler yemeden bırakmayacağını biliyordum.

"Günaydın," dedim. Nergis Hanım yine kahvaltıya inmemişti anlaşılan. Üstelik Demir ve amcam da yoktu.

"Günaydın kızım,"diyen babaannem sandalyesine oturdu.

"Amcam ve Demir nerede?" Ben de babaannemin yanına otururken Dicle cevapladı.

"Onlar az önce çıktı, fabrikaya gittiler."

"Armanç da yok," dedim.

"O da çıktı, işi varmış, " dedi Dicle dudağını bükerek. Yüzümü dikkatlice süzdü. "Gözlerin çok yorgun bakıyor, sen uyumadın mı?"

Söyledikleri anında babaannemin dikkatini çekince bedenini bana çevirdi.

Gözleri yüzümü taradı. "Dicle haklı. Hasta mısın?" dedi ve elini alnıma koydu. "Ateşin de yok ama..."

Babaannemin elini tutup indirdim. "Hayır, babaanne. İyiyim. Sadece gece uyuyamadım."

Karşımda oturan halam bana ne oldu anlamında göz kırpınca başımı iki yana sallayıp omuzumu silkmekle yetindim. Cevap verecek gücü kendimde bulamıyordum.

Babaannemin çok zor ikna olmasından sonra dedemin de yerine geçmesiyle kahvaltıya başladık.

Huzursuz olduğum zamanlarda yemek yiyemezdim. Bu nedenle de birkaç lokma atıştırıp şirkete gitmek için ayaklandım. Artık tehlikenin geçmesiyle eski düzenime geri dönmüştüm. Bir insanın ölümü benim özgürlüğüm olmuştu, tuhaf ve kötü bir durumdu.

"Doğru dürüst bir şey yemedin kızım," diyen babaanneme gülümsemeye çalıştım.

"Bu sabah pek iştahım yok babaanne. Hem merak etme iş yerinde acıkırsam yerim, aç bırakmam kendimi."

"Rahat bırak kızı Meryem, çocuk değil ya," dedi dedem. Bazen babaannemin ilgisinin beni sıkboğaz ettiğini düşünüyordu ama bu benim çok hoşuma gidiyordu. Babaannem sanki ne yaparsa yapsın aradaki yılların boşluğunu tamamlayamayacak gibi davranıyor, tamamlamak için de çok uğraşıyordu.