Karia

32. Bölüm: "Huzur Yükleniyor..."

Oylarınızı ve yorumlarınızı bekliyorum canlarım.

İnstagram hesabım: yusra.ergunn

Tiktok hesabım: yusraergunkitapları

Keyifli Okumalar 🤎

Kalbi yormayan bir aşk dilerdi her insan. Öyle ya, şanstı. Kumardı. Kimisine cennet kimisine cehennemdi. Aşk, yoruyorsa bir yerde kalbe ağır gelir, ruhu çürütürdü. Yaşanılacaklar ise tamamen belirsizdi. Belki de sonunu bilseydik ona göre karar verecektik ama gelecek bir faninin göreceği bir şey olamazdı. Olması iyi mi olurdu o da şüpheliydi.

Armanç kalbine iyi geldiğini düşündüğü, bugüne dek hiç böyle hissetmediği kişiyi bulmuştu. Ancak karşılık bulur muydu, bilinmez. Nisa'yı uzaktan izliyordu her zamanki gibi. Önce uzaktan izler sonra yanına gidip etrafında pervane olurdu. İçi gidiyordu ona her baktığında.

Uzun ve derin bir iç çekti. Fotokopi odasının kapısına yaslanmış ellerini ceplerine yerleştirmişti. Yakışıklıydı ama her şeyden önce çok sempatik ve tatlıydı. İçine yeterince depoladığı hislerle yavaş yavaş kalbini çalan hırsızına doğru yürüdü.

Nisa göz ucuyla yanına geleni fark etse de tepkisiz kalmayı tercih etti. Elindeki kâğıtları teker teker fotokopi cihazına koyup birer kopyasını alıyordu. Yanı başında duran bedenle sıkıntılı bir nefes bıraktı.

"Selam," diyen Armanç tüm ışıltılı gülümsemesini yüzüne yansıttı.

Nisa ona bakmadan, "Selam," dedi sessizce.

"Yardım etmemi ister misin?"

"Gerek yok, hallediyorum." Geldiğinden beri ilk kez yüzüne baktı. "Teşekkürler."

Armanç'ın hislerinin farkındaydı. Fazlasıyla belli ediyordu kendini fakat kendisi bir ilişki istemiyordu.

Armanç reddedilse de umursamadı. Emindi kendinden. Onu kazanacağını düşünüyordu, aksini ise aklına bile getirmek istemiyordu.

"Peki," dedi üstüne çok gitmeyerek. "Çıkışta bir işin var mı?"

"Yok, neden soruyorsunuz?"

Armanç cevaptan memnundu. "Beraber bir şeyler yapalım diyecektim. Ne dersin güzelim?"

Nisa kaşlarını çattı. "Lütfen bana böyle şeyler söylemeyin Armanç Bey."

Armanç 'ta kaşlarını çattı. "Ama demek istiyorum. Sence de güzel olmaz mı?"

Aslında son cümlesi farklı bir anlam taşıyordu. 'Biz' diyordu. Güzel olmaz mıydık diyordu.

"Ama ben istemiyorum," dedi hırçın bir tavırla. İşini bitirince kâğıtları düzene sokup eline aldı.

"Neden ki?"

Nisa onun bu masum haline de kıyamıyordu. Fakat yine de gönlü bir ilişkiye hazır değildi.

"Siz benim bir şeyim değilsiniz! O yüzden olabilir mi?"

Armanç sırıttı. "İzin verirsen oluruz belki, ha!"

Gözlerini kısan Nisa oflayarak, "Bundan önce de bin defa söylediğim gibi; hayır!" dedi.

Hayır cevabı tabii ki de Armanç'ın umurunda olmamıştı. Çünkü gözü hiçbir şey görmüyordu. Ve Nisa 'nın da ona aşık olacağını hissediyordu. En azından öyle umuyordu. Yine de çok sıkmamaya çalışarak onu rahat bıraktı. Nisa arkasını dönüp gidince arkasından gülümseyip kapıya kadar yürüdü.