Karia

43. BÖLÜM: "Bu Gözler Benim Evim"

Selam canlarım!!

Uzun aralıklarla geldiğim bu platformdan bir kez daha merhaba!

Kusura bakmayın bölümler gecikiyor. Wattpad kapandığında beri hevesim kalmadı. Ve hâlâ çözüm bulunmuş değil. Bu durum beni oldukça üzüyor.

Okunmalar gittikçe düşünce moralim iyice bozuldu. Ne güzel yine hep beraberdik. Güzel ilerliyorduk ama burası kapandı ve biz vpn aracılığıyla girmeye başladık. Tam bu noktada da ben telefonumu değiştirince bir daha wattpad indiremedim. Şu an kız kardeşimden giriyorum ve her zaman yanımda olmayabilir. Ne yapacağımı bilmiyorum ve benim gibi birçok kişi böyle mağdur. Bakalım ne zamana kadar bu şekilde devam edecek.

Yine de sizinle burada olmak için elimden geleni yapıyorum. Karia ve diğer kitaplarıma devam edeceğim ama Kitappad adlı uygulamaya da yükleyeceğim. En azından oraya direkt giriş yapılabiliyor.

Neyse çok uzattım.

Karia 'nın sonuna geliyoruz artık. Eğer bölümler uzamazsa son iki bölümümüz kaldı. Onlardan ayrılacağım için üzgün olsam da aynı zamanda bir kitabı daha bitirmenin sevinci var içimde.

Hazırlandığım sınavlardan ötürü bu kadar uzadı. Aslında daha önceden bitirecektim. Yormayan, okuyunca insanin içine güzel duygular yerleştiren bir kitap olsun istemiştim bence öyle de oldu. Ya sizce?

Çerezlik bir kitap diye çıktığım yolda aklımda ikinci kitap yoktu ama Melek ve Demir o kadar güzel aktı gitti ki yazdıkça yazasım geldi ve buralara kadar gittik.

Olsun.

Yazan memnun okuyan memnun:)

Biliyorsunuz ilk kitabımız da Hitreads uygulamasında.

Reklam izleyerek bölümleri açabilirsiniz. Lütfen orada da kitappad'ta da beni yalnız bırakmayın.

Sizleri seviyorum 🤍

Umarım bölümü beğenirsiniz:)

Keyifli Okumalar 🤎

Göz kapaklarımın üstünde ağırlık yapan bir cisim vardı sanki. Gözlerimi aralamak istiyordum ancak birkaç başarısız denemeden öteye gidemedim.

Dışarıdan bakan biri, göz bebeklerimin derimin altından oynadığını görebilirdi. Fakat göz kapaklarım adeta birbirine yapışmıştı.

Zihnim uyanmıştı, bedenim ise uyanmaya hazır görünmüyordu. Kendimi zorladım. Çünkü bir şeyler uyanmam gerektiğini söylüyordu. İçgüdülerim beni durmadan dürtüyordu.

Yüreğimde farklı bir his vardı. Uzun bir yorgunluğun ardından huzura ermiş gibiydi. Yorgunluğun izleri hala kendini hatırlatsa da güzel duygular izleri yavaş yavaş siliyordu.

Sonunda gözlerim açıldı. Görünüşüm ilk başta bulanıktı. Birkaç defa kırpıştırıp görüş açımın canlanmasını sağladım. İlk gördüğüm şey beyaz bir tavandı. Burnuma keskin bir koku geliyordu. Tanıdıktı ama zihnim hala karışık olduğundan nerede olduğumu seçemiyordum.

Kolumun üstündeki ağırlığı fark ettim. Tutulan bedenimden dolayı hareketlerim kısıtlanmıştı ama yine de başımı çevirmeyi başarabilmiştim.

Demir alnını koluma dayamıştı, tepkisizdi. Nefes alış verişleri tenime yayılıyordu. Kalbim onun varlığı ile hızlandı. Neden bilmiyorum ama onu çok özlemiştim. Kalbime yerleşen özleme bir anlam veremedim.

Ona seslenmek istedim ama sesim çıkmadı. Dudaklarım da boğazım gibi kupkuruydu. Boşta kalan kolumu zorlanarak kaldırdım ve elimi saçlarına daldırdım. İrkildi. Bir an duraksar gibi oldu. Bir şeyden korkarcasına başını yavaş yavaş kaldırdı. Göz göze geldik. İnanamayan gözlerle gözlerimin içine bakıyordu.