Perfect Stranger (Storm Siblings #4) Eliazar Bert Storm

CHAPTER 44

Lumipas ang mga araw ay ganon pa rin naman ang takbo ng mga buhay namin at hindi naman nag babago si bert mas nagiging clingy lang siya sa'kin, as of me naman ay palagi akong nakakapanaginip this past few days ng mga pangyayari na hindi ko alam kung memories ko ba o sadyang panaginip lang.

I dream this girl named Donna and i always had a bad feelings kapag napapanaginipan ko siya, hindi ko na sinabi kay bert dahil baka mag alala pa siya sa'kin but one thing na hindi mawala sa isip ko, is 'yung pagtawag sa'kin ng babaeng 'yun na 'stepsister' hindi ko alam kung bakit lagi kong naririnig sa kaniya 'yung word na 'yun.

It always giving me a lot of questions in my mind hindi na rin ako makatulog ng maayos buti na nga lang hindi nagigising si bert sa tabi ko eh, simula kasi ng mag ka ayos kami ay tabi na kaming natutulog, madalas cuddle lang kami bago matulog pero kapag sinumpong ng...alam niyo na...kalandian niya eh halos hindi niya ako patulogin.

I'm in my office trying to focus to my work and not thinking about the things na gumugulo sa isip ko, i looked at my phone because it's popped and i saw jona's name and he send me a message, binuksan ko naman iyon.

From: Jona

Hi there girl, i just want to tell you na bukas na lalabas ang daddy mo dito sa hospital, and i think his waiting for someone, a special one to visit him, please see him even just for a bit of time Daphne.

Napabuntong hininga na lang ako isa pa itong gumugulo sa isip ko bert always reminded me of that too na kahit saglit lang ay dumalaw daw ako, napahilot na lang ako ng sintido ko.

To: Jona

Fine.

Yan lang ang reply ko and then close my phone, hindi naman seguro masama na dalawin siya kahit saglit lang, bahala na, tinawag ko naman si fe para pumasok sa office ko at agad naman itong pumasok.

"Come with me we're going somewhere..." sabi ko

"Okay po ma'm..." tumango ako at tumayo na tsaka kinuha ang bag ko.

Ilang minutong pa ay nakarating na rin kami ni fe sa hospital kung saan nag tatrabaho si jona, i texted him na nandito na ako sa labas kanina, agad ko naman siyang nakita at patakbong lumapit sa'kin.

"I'm glad you're here...but are you sure you want to see him?.." mag pag aalalang tanong nito i sigh and nodded.

"Yeah...hindi naman ako mag tatagal..Let's go.." sabi ko, tumango naman ito at nag lakad na papasok, nakasunod lang kami ni fe sa kaniya, my phone buzz kaya tinignan ko kung sino ang nag text, its bert tinatanong kung nasaan ako, sinabi ko naman na nandito ako sa hospital, 'yun lang alam naman niya kung bakit.

Habang nakasakay kami sa elevator ay hindi ko maiwasang kabahan, ang bilis ng tibok ng puso ko dahil sa kaba. Hindi lang ako nag papahalata, ilang beses na rin akong huminga ng malalim, iniisip ko kung ano ba dapat ang sabihin ko sa kaniya, kung babatiin ko ba siya o ano.

Wala akong maisip na sabihin dahil nakakaramdam ako ng sakit at puot sa kalooban ko dahil sa pag abandona niya sa'kin bilang anak niya.

Bumukas ang elevator at naunang lumabas si jona, sumunod na lang ako at nasa likod ko lang si fe, naglakad siya hanggang sa tapas ng isang private room at binuksan 'yun hindi agad ako nakapasok dahil para akong napako sa kinatatayuan ako.

"Hello po tito, kamusta po?.." dinig kong tanong ni jona dito.

"Maayos naman ako, iho...bukas na ako makakalabas hindi ba?...nababagot na kasi ako dito, wala naman akong nakakausap.." natatawa pa nitong sabi kay jona...jona chuckle.

"Wag po kayong mag alala makakalabas na rin po kayo bukas, naayos ko na rin po ang bills niyo, basta po iwas po tayo sa tress at wag po masiyadong sobsob sa trabaho baka ho bumalik na naman kayo dito niyan hahaha...a siya nga po pala, may bisita po kayo.." mas kinabahan ako sa sinabi ni jona.