Perfect Stranger (Storm Siblings #4) Eliazar Bert Storm

CHAPTER 33

It's been a week since we get back home and it's been a week na hindi ko na nakita si bert, ni hindi man lang ako dinalaw o kahit nagparamdam man lang, the whole week nasa kwarto lang ako ni hindi nga ako lumabas.

What happened between me and Mr. Derick is now trending on social media, some of the people pity on me and some of them saying that I'm just playing victim, may reporters din sa labas ng hotel na inaabangan ang paglabas ko.

Jona took my phone because she don't want me to see the negative comments about me, sila lang ni fe ang kasama ko simula ng umuwi ako, Danica was saying sorry for me dahil kung hindi daw niya ako pinilit na pumunta don ay hindi manyayari ito.

Hindi ko naman siya sinisisi dahil decision ko rin naman yun and she's also drunk that time, buti na lang hindi na implowensyahan ang company ko dahil sa nangyari, and my grandparents help me too and file a case to Mr. Derick Jones, i don't know know what granpa did but i heard that the company of Mr. Jones has bankrupt, well he deserves that.

Tinatawagan din ako ng mga kaibigan ko and also my grandparents want me to go back in UK first hanggang sa humupa muna ang issue, but i refuse it, ayaw kong umalis na ganito kami ni bert.

I want to explain everything to him, maybe he misunderstood me, and i miss him so much.

I wish i could hug him right now.

"Hey, you're crying again Daphne..." jona said ng makapasok ito, may dala siyang tray na may lamang pagkain.

"I'm sorry,...did..bert call?..." tanong ko, napabunyong hininga naman ito tsaka nilapag ang pagkaing dala niya sa may table.

"Hindi pa...naiinis na ako sa lalaking yun ah, kung kailan, kailangan mo siya don pa siya wala, ano hahayaan ka lang niya ng ganon ganon na lang?.." inis nitong sabi, napahinga na lang din ako ng malalim.

"Maybe his really mad at me, or maybe hindi na niya ako mahal.."

"That's b*llsh*t Daphne, ang sabihin mo pinaglaruan ka lang talaga niya, kapag nakita ko siya talagang lalabas ang pagkalalaki ko at susuntukin ko siyan ng bonggang bongga, hayst kainis siya.." i wipe my tears, wala na rin akong maayos na tulog, ilang araw na, hindi rin ako makakain ng maayos.

"B-baka, baka busy lang siya jona.." mahinang sabi ko, ayaw kong mag conclude muna.

"Sana nga Daphne, sana nga, hayy kumain kana, hindi ka pa kumakain ng maayos, baka naman magkasakit ka na niyan, here, ubusin yan okay?, pasok lang ako sa trabaho, sinabi ko na kay fe na umuwi ng maaga mamaya, segi na ingat ka, wag ka masiyado mag isip hmm, everything's going to be fine Daphne.." tumango na lang ako dito, sana nga matapos na tong bangungut na to, sana panaginip na lang to.

Days had past, ganon pa rin at although medyo humupa na ang issue at wala na ring mga reports sa labas ng hotel, pero hindi ko pa rin nakita si bert, ayaw ko mang isipin na na iniiwasan niya ako pero kasi yun yung nakikita ko eh, pakiramdam ko ayaw na niya akong makita pa.

Every day i spend my time in work, wala akong ginawa kung hindi ang mag trabaho para hindi siya maisip, pero pagkatapos non ay bumabalik din siya agad sa isip ko satuwing umuuwi ako sa unit ko.

Every night I'm crying dahil sa sobrang sakit na nararamdaman ko, it feels it's killing me slowly.

I'm here at my bed hindi ako pumasok ngayon, wala rin naman akong ganang mag trabaho at baka mabuhos ko pa sa mga employee ko ang pagka wala ng mood ko, i suddenly heard the doorbell and my heart beat fast na isipin si bert na yun, but bert knows my passcode, tumayo ako at binuksan ang pinto, akala ko siya na pero hindi pala.

"Hi Daphne.." Athena said, kasama nito sila sofìa, Savannah at Janette, ngumiti naman ako sa kanila.

"Hello, pasok kayo, sorry it's a little bit messy here.."