TORTURE

Part 15

فک ژان از عصبانیت میلرزید. دوباره آن حس بد سراغش آمده بود. حسی که ضعیفش میکرد. ترس.. خشونت... چاره نداشتن! ییبو اسلحه را محکم تر نگه داشت. فشار عصبی و روحی زیادی رویش بود. حس میکرد هر آن ممکن است از حال برود. صدای بی سیم یکی از افرادی که سمت او اسلحه گرفته بود بلند شد.

- ما آماده ایم!

فرمانده ی آمریکایی با شنیدن آن حرف چینی با تعجب گردن ژان را ول کرد و پشت سرش را نگاه کرد. با دیدن زیر دست هایش از تعجب چشمانش گشاد شد. پنج نفر از افرادش بر سر پنج نفر دیگر اسلحه گذاشته بودند.

فرمانده - اینجا چه خبره؟

ییبو با همان چشمان خاموش از احساس و اخم خفیفش گفت.

ییبو - گفتم که اومدم جسدتونو ببینم!

با اشاره ی سرش هر پنج نفر در یک حرکت ناگهانی به سر پنج نفر دیگر شلیک کردند و اسلحه ی خود را سمت فرمانده گرفتند.

ییبو - اسلحتو بنداز. دستاتو بگیر بالا. میدونی که الان هیچی غیر از مردنت نمیخوام پس خوب به حرفام گوش کن!

فرمانده ی آمریکایی با دنیایی که روی سرش ریخته بود اسلحه اش را زمین انداخت. افرادی که تا الان مانند چشمانش به آنها اعتماد داشت تنها یک جاسوس بودند و جلوی چشمانش به او خیانت کرده بودند. خنده دار بود! نبود؟

لب هایش کش آمد. خندید...

از روی درد. و شکست!

به جسد های دوستانش چشم دوخت.

ییبو سمت ژان دوید و دستانش را باز کرد. ژان همچنان در بهت آن اتفاق ناگهانی بود. فکرش را نمیکرد تا الان بخاطر یک نمایش و صحنه سازی کتک خورده. حتی نزدیک بود تحت تعرض قرار بگیرد!

ییبو بازو های او را گرفت و با نگرانی به چشمانش خیره شد.

ییبو - حالت خوبه؟ خیلی میسوزه؟ عوضیا چرا انقدر محکم زدن؟

ژان تند تند سرش را به نشانه منفی تکان داد.

ژان - نه من خوبم.. اینجا..

ییبو - نگران نباش همه چی خوبه

صدای بیسیم ییبو بلند شد.

سونگجو - جا سازیشون کردیم. تا ۲۰ دقیقه ی دیگه باید همه از پایگاه بزنیم بیرون. تمام.

ییبو سریع ژاکت خود را درآورد و دور ژان گذاشت. ژان بدون هیچ اعتراضی آن را پوشید. ییبو رو به نیرو های خارجی اش کرد.

ییبو - ببندینش و زود از اینجا بزنید بیرون

اطاعت کردند و سمت فرمانده ی آمریکایی که با داد و بیداد آنها را سرزنش میکرد رفتند. او را روی صندلی ای که تا آن لحظه ژان روی آن نشسته بود، نشاندند و با طناب شروع به بستنش کردند.