Night Changes ~ Darker Life

Rozdział 7

Objaśnienie:

J: - ja (Nathalie),

V: - Viktor,

N: - Niall.

_______________________

~ Oczami Nath.. ~

J: Jutro, o 11pm wejdziesz do restauracji i usiądziesz przy stoliku.. - powiedziałam stanowczo. Przez chwile chyba nie dotarło do niego co powiedziałam, sama byłam zaskoczona swoimi słowami!

N: Dzięki.. - ucieszył sie, podszedł szybko do mnie i musnął wargami mój policzek. Nie zdążyłam nawet zareagować. Chłopak jeszcze szybciej pobiegł w stronę swojego samochodu. - Do jutra!! - krzyknął i wsiadł do czarnego Range Rovera. Przez dłuższa chwile patrzałam jak odjeżdża i znika mi z pola widzenia.

J: Kurwa co ja zrobiłam?! - powiedziałam na głos. Byłam wściekła za to na siebie!! Przecież mogę wyrządzić mu wiele krzywd.. Pojechałam do domu, co chwile klnąc na siebie. Wykąpałam sie, starając sie zrelaksować. Powtarzałam sobie w myślach, że nic stać mu sie nie może, to tylko jedno spotkanie. Podobał mi sie fakt, że tak bardzo o to zabiegał, starał sie.. Przygotowałam sie do spania, musiałam jeszcze przygotować menu na jutrzejszy dzień. Bardzo szybko uporałam sie z kartą dań i wysłałam listę składników i produktów które będą jutro potrzebne. Powędrowałam do swojej sypialni i wyjrzałam przed jej okno, księżyc był taki duży i cały widoczny przed to okno. Podeszłam do szyby i wpatrywałam sie w krajobraz, jest tu bardzo ładnie a ja nawet

nie zdążyłam spokojnie pospacerować po swojej posesji, śmigłowiec to tylko obejrzałam, na szybkiego z resztą. Kiedyś będę musiała poświecić na to wszystko kilka dni, ale to dopiero jak uspokoi sie sytuacja w Midnight Memories i z tym blondynem.. Właśnie Horan, muszę go jakoś przekonać, że nie może sie ze mną widywać. Z takim zapałem jakim przychodził codziennie do restauracji to chyba będzie ciężko, ale nie ma rzeczy niemożliwych i wszystko da sie zrobić..

Kolejny dzień, ciężka, ale przyjemna dla mnie praca minęła mi bardzo szybko i nim sie spostrzegłam musieliśmy sprzątać po całym dniu.

V: Nath? - brunet pojawił sie koło mnie.

J: Hm? - spojrzałam na niego wyczekująco.

V: Pomóc Ci jakoś?

J: Nie, możesz już jechać. - powiedziałam nie przerywając sprzątania, chłopak chwile na mnie popatrzał, ale nic nie powiedział i odszedł. Szybko dokończyłam swoja czynność i poszłam sie przebrać w swoje ubrania. Wyszłam na sale restauracyjną i zauważyłam przy stoliku siedzącego blondyna. Od razu poderwał sie na mój widok, na jego twarzy pojawił sie niesamowicie szeroki i szczery uśmiech. Nath spokojnie, musisz go spławić..

N: Cześć. - jego głos przepełniała nieopisana radość, podszedł do mnie i chciał złożyć na moim policzku buziaka, automatycznie zrobiłam krok w tył. W jego oczach od razu pojawił sie smutek, ale starał sie go ukryć.

J: To jak ma wyglądać to spotkanie? - zapytałam siadając na przeciwko niego. Zaskakujące jak szybko uczucia czy odczucia sie w nim zmieniają.

N: No wiesz.. Jak yyy.. Randka.. - speszył sie trochę, ale też był dumny z tego że tu jest.

J: Czyli? Możesz sprecyzować? - pytałam dalej.

N: No tak jak powinna wyglądać randka.. Nie udawaj, na pewno wiesz jak tak owe wyglądają.. - zaśmiał sie , ale mi nie było do śmiechu, nie chciałam być tutaj z nim teraz.. - Wiesz, prawda? - zapytał widząc moja poważną minę. - Jesteś piękna, jak możesz nie chodzić na randki.. - stwierdził.

J: Może ja po prostu nie potrafię sie w to bawić, angażować.. - powiedziałam pierwszą lepszą myśl, która przyszła mi do głowy. Celem dzisiejszego spotkania jest zniechęcić go do mnie!

N: W takim razie muszę Cie tego nauczyć.. - uśmiechnął sie tak, że nawet ja zaczynam wymiękać. Musze sie mocno skupić by nie ulec jego urokowi!

J: Możesz próbować, ale wiem, że ci sie nie uda.. - mruknęłam.

N: Skąd możesz to wiedzieć? Nie znasz mnie, nie wiesz jaki jestem i na co mnie stać.. - blask jego oczu gasł z każdym moim słowem. - Dlaczego musisz kopać mnie już na samym starcie?! - jego głos był rozżalony

J: Taka już jestem.. Chciałeś mnie poznać, więc chyba na tym to polega, co nie?! Na mówieniu jakim sie jest.. - mówiąc wszystko patrzałam w jego oczy, chciałam by zrozumiał, że nasza znajomość nie ma, ..że nie może mieć żadnej przyszłości. Niall wyraźnie posmutniał, i chyba o to mi chodziło, prawda?!

N: Tak, właśnie na tym to polega.. - niemal szepnął - .. Nie mniej jednak, chciałbym cie poznać taką jaka jesteś gdy nikt nie widzi.. - uśmiechnął sie. Chyba jednak byś tego nie chciał! - Chciałbym Cie pozabierać na takie randki na jakich nie byłaś nigdy w życiu.. - jego radość powracała, rozkręcił sie w swoim opowiadaniu, zaczął gestykulować, śmiać sie.. Z czasem i ja to robiłam, rozmawialiśmy o wszystkim, a ja zamiast go od siebie odrzucać, pozwalałam zbliżać sie coraz bardziej. Późną nocą wyszliśmy z Mignight Memories, blondyn odprowadził mnie pod sam samochód. - Pomimo ciężkiego startu było bardzo przyjemnie.. - uśmiechnął sie.

J: Będzie jeszcze wiele ciężkich sytuacji.. - powiedziałam szczerze, ale moje kąciki ust lekko drgnęły w uśmiechu.

N: Nie poddam sie. - podszedł do mnie i złożył całusa na moim policzku, nie był to taki jak wczoraj, ten był o wiele bardziej czuły, dłuższy i nie powstrzymałam go.. Przecież to może mieć poważne konsekwencje! Odsunął sie i ze szczęściem spojrzał w moje oczy. - To kiedy teraz sie zobaczymy? - nie chce już go widywać, to dla jego dobra..

J: Nie wiem.. Mam teraz strasznie mało czasu.. - jaka denna wymówka.

N: Dobra, dobra.. Nie bój sie wpuścić kogoś do swojego życia.. - nalegał i położył dłoń na moim policzku.

J: Nic nie rozumiesz.. Najlepiej będzie jeśli sie już nie spotkamy. - odsunęłam go od siebie, na bezpieczną odległość.

N: Nie lubisz mnie, czy po prostu kogoś masz?! - spojrzał na mnie z bólem. Myślisz że kogoś mam?! Przecież jeśli z kimkolwiek sie pokaże to zaraz go zabiją! ..odpowiedziałam w głowie.

J: Mam kogoś i.. - to dla twojego dobra Horan - ..nie lubię cie. - powiedziałam szybko, otworzyłam auto i wsiadłam do niego. - Najlepiej będzie jak zapomnisz..

...