CEHENNEMDEN DÖNÜŞ (Araf Serisi-2)

39 BÖLÜM

BU BÖLÜM İTHAFIM SEVGİLİ julbek EGELSİN. CANIM DESTEĞİN İÇİN ÇOK TEŞEKKÜR EDERİM.

İYİ Kİ VARSIN
❤️❤️❤️

Acı veriyorsa geçmiş, geçmemiş demektir.

Muratgan Mungan

LUCY

Gözlerimi yavaşça araladığımda sanki suyun altında uzun süre kalmışım gibi derin soluklar almaya başlamıştım Uyanır uyanmaz içgüdüsel olarak elim karnımdaki yaraya gitmişti. Neyze ki fazla derin değildi. Yine de bir parça sızlıyordu. Bana verdikleri ilaçlar -ağrı kesiler olmalıydı- yüzünden uyumuş olmalıydım.

Sabaha karşı hücreme geri götürüldüğümde yaram güzelce temizlenmiş ve bandajlanmış haldeydi. Geceye dair anılarım karanlık bir sis bulutunun arkasında kalmıştı.

Revirden bozma bir yere götürmüşler ve beyaz örtülerin üzerinde benimle ilgilenmişlerdi. Birbirinin benzeri kostümler giyen adamları hatırlıyordum. Her zamanki gibi yine yüzlerini görememiş fakat söylediklerini net bir şekilde duyabilmiştim.

Öncelikle benim çılgının teki olduğumu düşünüyorlardı. Aklı başında hiçbir kadının buradan kaçmaya çalışmaması gerektiğini bileceğini, ayrıca Todd'u -sanırım Geveze Sapık'ın gerçek adı buydu- kandırmak için bu kadar ucuz bir bu numaraya başvurduğum için sürtüğün teki olduğumu söylüyorlardı. Amaçlarının doğru olduğunu söylemişti bir diğeri. Kirli ruhumun tek kurtuluşu önce seçilmiş kutsal ruhlar tarafından arındırılmak -bu kısımda acımasızca tecavüze uğramak vardı-, ardından ölümle taçlandırılmak olacaktı.

Bir başkası benim Backham için Kanlı Ay'a özel bir kurban olduğumu söylüyordu. Ayini bu kez Baş Rahip - o her kimse - yönetecekti. Bu yüzden törende her şeyin kusursuz olmasını istiyordu.

Onlara siktir olup gitmelerini söylemek istiyordum ancak dilimi tutup uyuyor numarası yapmaya devam ettim.

Anahtarın saplandığı yerdeki yırtığa bir kaç dikiş atılmış, ardından enfeksiyon kapmamam için bana iğne yapmışlardı. Bir gün sonra ölmesini planladıkları birinin mikrop kapmasından endişelenmeleri kadar ironik bir şey düşünemiyordum. Öte yandan Backham'ın talimatları bu yöndeydi ve bu adamlarının hepsi onun sadık birer köpeği gibiydi.

Backham'ın benim için neler planladığını bilmesem de başından beri hakkımda hiç iyi şeyler düşünmediğini biliyordum. Kardeş olmamız onun gibi bir adamı durduramazdı. Aynı şekilde benim de onu yok etmek için elime bir fırsat geçtiğinde en ufak bir tereddüdüm olmayacaktı. Ondan ve onun dünyaya gelmesini sağlayan adamdan da nefret ediyordum. Eğer mümkün olsaydı, paylaştığımız kanı son damlasına kadar akıtır ve Aidan ile ikisini hayatımdan sonsuza dek çıkarırdım.

"İyi misin Lucy?"

Maya'nın sesini duyunca uzandığım yerden doğrulmaya çalıştım, ancak anında nefesimi kesen acıyla yatağa yapışıp kalmıştım.

"Lucy?"

"İyiyim." dedim, hiç de öyle olmadığım halde. Sık nefesler alıp acımı azaltmaya çalışıyordum.