K I N A B U K A S A N
Sara :
Nandito na ako sa starting place ng caravan namin ni bongbong.
Dapat magkikita muna kami sa DSB cafe kaninang umaga dito sa bacolod para mapag usapan namin ang mga gagawin sa rally after ng caravan pero hinde ako pumunta.
I feel too ashamed to even face bongbong in my state.
After my not so usual fucking wet dream last night hinde nako nakatulog ulit kaya mainit na naman ang ulo ko.
Hinde ko feel ang ngumiti ngayon pero kailangan wala lang sanang magkamali sakin ngayon dahil makakatikim talaga.
Nag aantay nako kela bong kasama niya sila martin nagtext sakin si martin na papunta nadaw sila napag desisyunan kong iwasan din siya,
Ano siya lang marunong umiwas nakakabwisit siya tapos kasama pa niya yung favorite employee niya na vivian nayun siya nalang kaya gawin niyang VP putangina nakakainit ng ulo.
Kasalukuyan nako nakasakay sa truck na gagamitin namin sa caravan nung dumating sila.
Hinde na ma eh pinta ang mukha ko nung dumating sila sa place at mas lalo pang nadagdagan ang inis ko nung nakita kong inalalayan ni bongbong yung vivian umakyat sa truck andami naman pwede umalalay bat siya pa presidente naman ang itinatakbo nito hinde bodyguard
At ang gaga kung makangiti wagas punitin ko kaya mukha nito halatang kinikilig eh,
Napa ismid nalang ako kailangan ko pigilan ang sarili kong mapa irap kaya umiwas nalang ako ng tingin,
Hinde ko siya tinignan hanggang sa maka akyat naramdaman kong tumingin sakin si bongbong pero hinde lang ako kumibo ni hinde ko siya binati
Bahala ka sa buhay mo
Ilang beses ko siyang nahuli na tingin ng tingin sakin pero wala parin akong kibo seryuso ako sa gilid nag iisip kung pano ko eh sa salvage si vivian.
Kahit ako ay hinde ko maintindihan ang lahat ng ikinikilos ko ilang araw konang nararamdaman ang pagkabalisa,
At mabilis uminit ang ulo ko sa lahat ng bagay at ngayon kolang naramdaman to,
Parang merong kulang sakin na hinde ko maintindihan.
Napansin naman ng lahat na wala ako sa mood at hinde kami nagkikibuan ni bongbong kaya tahimik lang sila,
Pwede kana magtirik ng kandila sa harap dahil sa sobrang tahimik.
"Mayor bakit nga pala hinde ka pumunta kanina sa cafe ang ganda pa naman doon marami palang nag ra rides ng motor doon eh" pagbasag ni martin sa katahimikan.
Nakuha niya ang atensyon ko dahil sinabi niyang maraming nag mo motor doon.
"Talaga? masama kasi ang pakiramdam ko kanina kaya hinde nako pumunta" sabi ko naman nakita kong tumingin si bongbong sa gawi namin nung narinig niya na masama ang pakiramdam ko kanina,
Gusto ko mangiti sa idea na nag aalala siya sakin pero syempre pinigilan ko dahil kailangan ko panindigan ang pagiging cold ko today.
Maya-maya ay nagsimula na ang caravan, kaway dito kaway doon.
Nasa magkabilang gilid kami ni bongbong kumakaway at nakikipag kamay sa mga tao.
Tapos napansin ko ang biglang pagdikit niya sakin at paghawak niya sa likod ko,
"Na unsa naman nisa" tanong niya sa sarili niya tinignan niya lang saglit ito sabay iwas ng tingin.
maya maya naramdaman niya ang paghagod ng kamay nito sa likod niya sabay lapit at bulong sakin,

YOU ARE READING
Empty Space
RomansWhen bongbong and sara were so sure about their life, committed to someone Pero nararamdaman nila na parang merong kulang. What if you meet someone and fill out those empty spaces in your heart yung guguluhin ang tahimik na buhay mo pero aayusin din...