Empty Space

CHAPTER 40

Election day na at sobra nang kinakabahan si bongbong at sara sa magiging resulta ng botohan.

Alam naman nila na ginawa na nila ang lahat para sa tao at nakita din naman nila ang pagmamahal at suporta ng nakakarami pero hinde padin maiwasan ng dalawa ang kabahan sa pwedeng maging resulta ng eleksyon.

Gabi ng eleksyon at kasalukuyan na silang nag aantay ng resulta ng botohan.

Nasa kalagitnaan palang ng gabi ay parehas nang nangunguna si bongbong at sara.

Hinde malaman ni bongbong kung ano ang gagawin sa sobrang saya na parehas silang nanguna ni sara sa botohan.

Walang mapagsidlan ang sayang nararamdaman niya.

Pa sekreto silang nag uusap sa text tungkol sa lumalabas na resulta at parehas silang masaya para sa isa't isa.

Nung umabot na ng madaling araw na sigurado na ang pagkapanalo ay tinawagan ni bong si sara.

Pero nakailang tawag na siya ay hinde talaga ito sumagot.

Sinabi kasi nito kanina na inaantok na daw siya mukhang nakatulog na nga talaga.

Napailing nalang si bong habang malawak ang ngiti sa sobrang saya dahil sa siguradong pagkapanalo.

--

Sara :

Mahigit tatlong linggo pagkatapos ng resulta ng election ay naging sobrang abala na ni sara sa pag aasikaso ng mga kailangan niyang gawin.

Kailangan niyang ihanda ang kapatid na si baste sa pag take over ng pwesto sa pagka mayor dahil sa ito din ang nanalo.

Ilang araw nang hinde sila masyado nakakapag usap ni bong dahil sa sobrang abala niya at pati narin naman ito at naiintindihan naman siya nito.

Pero ang ipinagtataka niya ay mag iisang linggo nang hinde siya kino contact nito.

Hinde naman talaga lumilipas ang araw na hinde man lang makatawag ito sa kanya kahit sandali lang, minsan naman ay siya ang tumatawag dito.

Pero ngayon kahit text ay hinde nito nagawa sa kanya.

Hinde niya maitanggi na sobrang namimiss niya ito dahil ilang linggo na silang hinde nagkikita.

Gustohin niya mang tawagan ito ay natatakot siya dahil baka busy naman kasi ito oh baka may iba pang dahilan.

Ilang araw narin siyang parang matamlay at parang walang ganang kumilos pero andami niya pang kailangan tapusin kaya wala din siyang oras para magpahinga.

Sumasakit na rin ang ulo niya sa dami ng kailangang gawin kaya ambilis niyang mainis o magalit.

Huli siyang nagkaganito ay noong iniwasan siya ni bong.

Ngayon ay parang ito na naman ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito.

Sabado ngayon at birthday niya pa sa lunes pero ni paramdam ay wala ito kaya hinde niya mapigilan mag isip ng kung ano ano.

It's already 6 o'clock in the evening  and she's getting ready to go home.

Nakasimangot at kunot na kunot ang noo niya dahil sa inis na hinde parin siya ni rereplyan ni bongbong.

She texted him earlier dahil hinde na siya nakatiis plano niya nang awayin ito talaga pag magkita man sila ulit.

She's almost done fixing her stuff nung biglang dumating si baste with his almighty presence na nagpa bwisit lang lalo sa kanya.

Nakangisi itong pumasok sa opisina niya na akala mo eh sobrang gwapo niya sa itsura niya ngayon.

"Teh san ka punta?" tanong nito sabay upo sa office chair niya na akala mo pagmamay ari ang mundo.

Magkasalubong ang kilay niyang tinignan ito.

"Mukha kang tubol diyan malamang uuwi ano paba" masungit na sabi niya dito.

Lumukot ang mukha nito dahil sa sinabi niya

"Ano ba yan teh sa gwapo kong to" pagyayabang pa nito kaya tinignan ko lang siya ng masama.

Alam niyang bihira lang pumunta ito sa opisina niya kaya nagtataka siya kung bakit ito napasugod sa alanganing oras at uwian pa.

Madalas pag pumupunta ito dito it's either he made a mess or he want something.

"What do you want this time sebastian? Wala koy sa mood" kunot noong tanong niya dito sabay irap.

"uyy relax lang teh alam ko kaya nga ako nandito eh" alanganing ngiti nito sabay iwas ng tingin.

Nagtaka ako sa sinabi niya kaya tinignan ko siya ng may pagdududa.

"At pano mo naman nalaman na wala ako sa mood aber?" nakataas ang kilay kong tanong sa kanya.

Nagdududa talaga ako dito eh kilala kotong mokong nato ano naman kayang kalokohan ang naiisip nito.

"Ehe k-kasi ano pagpasok ko palang sambakol nayang mukha mo eh" kumakamot sa batok na sabi niya.

"Umamin ka nga sakin ano talaga kailangan mo" nauubos ang pasensyang sabi ko sa kanya.

"Basta teh sumama ka muna sakin importante lang kailangan mo talaga ako samahan" sabi nito sabay hatak sakin.

Gusto ko sana mag protesta kaso nawalan nadin naman ako ng gana kaya hinayaan ko nalang siya.

Until I found myself sitting in the passenger seat trying to fight my sleepy eyes shut,

Baste is driving the car and I don't know where were going  so I decided to take a nap.

Sobrang antok ko talaga dahil nga sa pagod na pagod ako kaya hinde kona namalayang nakatulog nako.

--

I was sleeping peacefully until I felt that, someone is giving me some gentle kisses on my face and forehead kaya nagising ako.

Sa sobrang gulat ko ay naitulak ko siya ng malakas like a reflex at nauntog siya sa pinto ng sasakyan.

"Aww love it's me" Namilipit siya sa sakit.

Nauntog din ako sa pinto ng sasakyan kaya kinamot ko yung likod ng ulo.

Nagmamadali siyang bumaba ng sasakyan to open my door to check on me.

I was trying to familiarize who he was kasi akala ko nananaginip pa ako, until sa nakilala ko siya.

Nanlaki ang mata ko nung makita kong si bongbong pala ang nasa harap ko.

"Are you ok love? Masakit ba?"

Bakas sa mukha niya ang pag aalala habang chine check niya ako.

Hinde ako nakasagot tinignan kolang siya sa mata kaya napatigil siya at tumingin din sa mata ko.

"Love!" Without any more words I hugged him tightly.

Nagulat pa siya nung una pero yumakap din agad siya ng mahigpit sakin.

Tumulo ang luha ko hinde ko alam kung bakit o ano ang dahilan basta naiiyak lang ako.

Naramdaman kong parang meron na namang pumuno sa puso ko na parang ilang araw nang kulang.

A/n : dahil kinikilig pako sa dami ng ayuda kagahapon magpapakilig na muna ako por todays episode 😉

: play our song cover above

°°°