Empty Space

CHAPTER 15

After staying for a little more time in sara's room napagdesisyonan kona lumabas para pumunta na sa sarili kong kwarto mahirap na,

Kahit labag sa loob ko kahit ayaw ko talaga siyang iwan doon pero kailangan muna sa ngayon.

Hinatid niya ako hanggang sa pinto we're still holding each others hands hanggang makarating kami sa pinto,

I opened the door but she's still holding my hand so tightly while pouting like she doesn't really want me to leave,

She looked so irresistible so I pulled her closer to me and gave her a sweet kiss for the last time before leaving.

Kahit labag sa loob ko kailangan baka hinde kopa mapigilan ang sarili ko at itanan ko nalang siya.

Magiging kahinaan ko talaga ang pag pout niya hinde ko mapigilan hagkan ang labi niya everytime she's doing that.

I just can't refrain my self from kissing her,

Her lips taste so good it was so soft as I said it taste like strawberry and it was so addicting.

Paglabas ko ng kwarto ni sara sobrang laki ng ngiti ko.

Muntik pa ako atakehin sa puso ng makita ko si martin sa harap ng pinto ng hotel room ko habang nakakunot ang noo at nakatingin sakin ng masama.

Kagaya nga ng sabi ko magkatabi ang room namin ni sara kaya hinde nako magtataka na nahuli ako ni martin na lumabas sa kwarto niya.

"Oh anong ginagawa mo diyan cong?" kunyare eh patay malisya kong tanong,

"Anong.. Ikaw?! anong ginagawa mo dun sa kwarto ni sara? Kanina pa kita hinahanap akala koba mag uusap lang kayo!" bulyaw niya na parang hinde makapaniwala ang mukha,

"Nag usap naman talaga kami eh" sabi ko sabay bukas ng pinto ng kwarto ko at pumasok dito,

Nakasunod siya sakin at hinde pa talaga yan siya tapos,

"Nag usap?! Anong klaseng pag uusap ang ginawa nyo at talagang sa kwarto pa niya kayo nag usap ng mahigit dalawang oras?! ano kayo nag meeting?!" Bulyaw niya parin sakin.

Hinde nako pwede tumanggi at nahuli nga niya ako na lumabas doon.

"We really just talk cong totoo talaga yun we didn't do anything" pangungumbinsi kopa sa kanya pero alam kong hinde talaga siya maniniwala.

"Don't try to fool me man shit ka!
I knew it actions can't lie talaga I've been noticing something really different on you two akala ko nagkakamali lang ako".

Napapailing nalang si martin sa mga realizations niya kawawa naman tong taong to..

Natawa pa siya sa naisip niya alam niya naman na kahit malaman ni martin ay hinde niya ito ipagsasabi wala naman din siyang magagawa at nahuli na siya.

Kaya wala na siyang choice kundi umamin.

***

Sara :

Kanina pa nakalabas si bongbong pero hinde parin iniiwan ng ngiti ang labi niya,

I didn't know that this feeling of heaven is even possible..

She is just too stupid to realize her feelings and actions so late.

Hinde niya narealize na yung mga time na naiinis siya sa pag iwas ni bongbong sa kanya eh nasasaktan na pala siya nun kinu convert niya lang sa inis.

At yung mga inis niya sa vivian na yun she didn't realize she was jealous kahit na paulit ulit niya na nililibing ng buhay ang babaeng yun sa utak niya everytime nakikita niyang nagpapa cute eto kay bong.

Kaya hinde niya napigilan ang pagsabog ng emosyon niya nung kinumpronta niya ito ang sakit sakit na kasi ng nararamdaman niya na hinde niya alam kung saan nanggaling.

She never felt like this before she feels so alive parang nahanap niya na ang matagal nang kulang sa buhay niya.

She knew this is wrong she have a husband and he also have a wife but why does it feel so right.

Alam niyang the moment she decided to confess and accepted her love for him she knew that there's no turning back.

Kahit alam niyang magiging mahirap at hinde niya pa alam kung handa na ba talaga siya sa haharapin niya,

Ang alam lang niya mahal niya si bongbong at handa siyang sumugal kahit bawal sa relasyong to tanga na nga yata siya.

Mas hinde niya kakayanin kung mawawala nalang ito ng hinde niya sinusubukan.

°°°